2011-03-15
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| (czytano: 456 razy)
Chcąc niechcąc zarżnąłem się. Jakoś tak bez refleksji upojony wiosenną pogodą rozpocząłem intensywne treningi, które w poniedziałek odbiły się gorzką czkawką.
Od ubiegłego tygodnia codziennie forsowałem organizm wymyślając sobie coraz to różne treningi. W sobotę po męczącym tygodniu poleciałem jeszcze w Grand Prix Torunia, w niedzielę wieczorem znów ok. 10 km z podbiegami i gdy w poniedziałek z rana wstałem na poranny trening miałem niejasne przeczucie, czy przypadkiem trochę nie przesadzam? Wszelkie moje wątpliwości rozwiała wspaniała pogoda, więc szybko ubrałem się i wydarłem na trening z myślą czy by znowu nie ciachnąć z 20 km. Ruszyłem z kopyta, tempo miałem całkiem niezłe lecz przy (już!) piątym kilometrze para zaczęła uchodzić. Podbieg pod skarpę przy Forcie I niemiłosiernie męczył. Gdy dobiegłem do szczytu skarpy serce waliło już 182/min. Rundka po prostej nieco je uspokoiła więc postanowiłem kontynuować większą pętlę do Kaszczorka. Jednak podbieg ul. Ligi Polskiej na Skarpę całkowicie mnie wypompował. Prawie powłócząc nogami wróciłem do domu zaliczając zaledwie 12,5 km.
Dość. Koniec zarzynania. Przez resztę dnia nie kiwnąłem palcem. Dziś również restuję (zresztą pracuję cały dzień więc nie miałbym jak zrobić treningu). Być może jutro trochę potruchtam, zobaczę jak się będę czuł. Na razie - w miarę możliwości - odpoczynek dla nóg i gorąca obietnica by nie przeginać.
Blog moga komentować wszyscy zalogowani czytelnicyDodaj komentarz do wpisu |
