Heniu, bo o nim mowa, w młodości był zawodowym lekkoatletą. W wieku trzydziestu lat zachorował na dziwną chorobę, której objawów nie można było zdiagnozować w tamtych czasach (lata 80 –te). Niestety zakończył karierę sportową i podjął pracę jako tokarz- mechanik. Silne leki przeciwbólowe osłabiły serce, czego konsekwencją było omdlenie przy maszynie. Utracił sprawność prawej dłoni. Pewien mądry lekarz przewidywał, że jedynie intensywny ruch, uprawianie sportu może uchronić Henia przed wózkiem inwalidzkim.

Na trzydziestoletniego wówczas mężczyźnę słowa te podziałały jak balsam. Pomimo bólu i obaw najbliższych postanowił biegać. Zdarzało się, że nie miał siły wysiąść samodzielnie z auta, ale stawał na linii startu i brał udział w zawodach. Kiedy cudem choroba ustąpiła, jako wotum dziękczynne odbył miesięczną rowerową pielgrzymkę przez Licheń, Częstochowę, Loretto, Lourd aż do Fatimy w Portugalii.

Dzisiaj jest 62- letnim duatlończykiem i triatlonistą. W lipcu b.r. po raz setny stanął na podium. Co jest szczególnie istotne, przez 28 lat starów obywa się bez kontuzji. A co jest jeszcze istotniejsze – nie korzysta ze sponsoringu. Jego postawa to przykład na to, że do uzyskania świetnych wyników wystarczy rower własnoręcznie zmodyfikowany, dobra technika zamiast markowych butów, zioła zamiast odżywek a orzełek zamiast naszywek sponsorów na koszulce.

Wśród znajomych nazywany jest słusznie „Człowiekiem z Żelaza”. Ja go nazywam swoim Guru - Największym z Największych. Poza skromnością i życzliwością ma dar przekazywania wiedzy amatorom. W niedzielne poranki bezinteresownie prowadzi treningi, dzięki którym nie jeden z nas uniknął np. zerwania ścięgna, a wręcz zdecydowana większość cieszy się z tzw. życiówek. Ja m.in. zostałam dzięki Heniowi ”mistrzynią łamania dwójki w połówce” po półmaratonie na Malcie z czasem 1:59:59 - relacja dostępna TUTAJ

Aktualnie, przygotowuję się pod okiem Henia do pierwszego maratonu. Wiem już, że drogie skarpety, buty z górnej półki, ani nowoczesne suplementy diety, nie są tak ważne w pokonaniu tego królewskiego dystansu, ale pokora wobec własnego organizmu.

Życzę sobie i innym takiej harmonii w pracy nad własnym ciałem i przede wszystkim szacunku do innych. Tylko wtedy będziemy w stanie osiągnąć pełnię szczęścia tak jak Heniu.

Genowefa Lange