Foto: olshcoaching.com

Wydłużymy wtedy czas pojedynczego treningu skracając jednocześnie czas treningowy, który poświęcilibyśmy na dwa osobne. Przykładowo zamiast 4h roweru wykonanego w południe i 90’ wybiegania zrobionego wieczorem, wykonajmy 2h roweru + 40’ biegu. Ta druga opcja będzie dla triathlonisty dużo bardziej efektywna pod każdym względem. Będzie ciekawsza i sprawi więcej zabawy. Nikt nie trenuje po to aby się znudzić i załamywać przed wykonaniem kolejnego treningu. Oczywiście, że w planie musi być miejsce na mocny bodziec dla naszego ciała ale owe bodźce nie mogą być codziennością… Trening to jeden z elementów budowania wyniku, takich jak sen, jedzenie czy regeneracja. Najlepszy trening nie odda nam wykonanej pracy, jeśli za mało czasu przeznaczymy właśnie na regenerację. Im dłuższa/cięższa/mocniejsza jednostka tym dłuższe i bardziej kompleksowe powinno być doprowadzenie. Chyba, że naszym celem nie jest udany start, tylko sprawdzenie miejsca naszego „pęknięcia” fizycznego i mentalnegolub ustanawianie rekordów w liczbie i intensywności wykonanych jednostek treningowych. Ilość nie znaczy jakość a pojedynczy trening musi mieć sens. Sztuczne nabijanie kilometrów zbuduje tylko iluzję o formie a nie solidną wytrzymałość.

Starty

Trudność triathlonu wynika nie tylko z długich dystansów a co za tym idzie długiego czasu wysiłku ale i specyfiki. W sporcie tym mamy pomieszane trzy zupełnie przeciwne sobie dyscypliny. Poziom obciążeń jakie w triathlonowym boju znosić ma nasz organizm jest wysoki. Uważam, że dużym błędem jest szybkie zapisywanie się na dłuższe starty niż ¼ IronMan. W literaturze australijskiej napisane jest, że aby ukończyć pełny dystans IronMan należy trenować 6-8 lat. Nie ma w tym przypadku. Zdecydowanie jestem zwolennikiem takiego podejścia- podejścia z chłodną głową. Obciążenia serwowane dla układu mięśniowego, krwionośnego i stawów są znaczące. Warto wiedzieć, że wszelkie zmiany zachodzące w organizmie człowieka wymagają czasu. Można przygotować się do IronMan w rok czy dwa ale czy zastanawialiśmy się jak wpłynie to na nasze szeroko rozumiane zdrowie. Jeśli mówi się powszechnie, że sport wyczynowy to igranie ze zdrowiem to rekreacja ruchowa jaką większość z nas uprawia ma być tego przeciwieństwem.

Jaki więc sens dla organizmu ma obciążanie go do granic możliwości? Gdzie tu logika? Granice możliwości wcale nie muszą oznaczać przyjazdu z treningu kolarskiego i wchodzenia do domu na kolanach. Przykładowo treningiem do granic możliwości może być obraz sytuacji, gdzie mając do dyspozycji 3h na jednostkę treningową rano (np. kolarstwo) zawodnik jeździ przez 2.50h, bierze błyskawiczny prysznic, zjada coś na szybko lub nawet w aucie i pędzi do pracy. Jestem absolutnie przekonany, że organizm nie odda nam tak wykonanej pracy w postaci przyrostu formy! Lepszym posunięciem będzie zrealizowanie 2h jazdy, następnie skonsumowanie lekkiego posiłku węglowodanowego, spokojny prysznic i 30’ regeneracji/uspokojenia. Jadąc do pracy będziemy zrelaksowani, wypoczęci i zmotywowani do kolejnego wyzwania triathlonowego. Szanujmy swój czas i organizm. Duże obciążenia, gonitwa nic nie poprawią.Stawy i mięśnie to nie twardy dysk, który można w każdej chwili sformatować, tu wszystkie nieprawidłowości zostają.

Wyżej opisana sytuacja ma tak samo miejsce w dobieraniu startów. Bierzmy udział w zawodach spokojnie wybierając kalendarz. Nie śpieszmy się bo takie podejście nie prowadzi do dobrych wyników. Początkujący triathlonista powinien zaliczyć dużą liczbę startów na krótkich dystansach w ciągu pierwszych 2-3 sezonów. Obciążenia występujące na sprintach są znacznie mniejsze aniżeli na dystansach ½ IronMan. Wskazane jest brać udział w 3-4 sprintach lub dystansach ¼ IronMan na początku swojej przygody. Takowe zawody dają tak samą dużą dawkę doświadczenia jak dystanse długie a stopniowo przygotowują organizm do nowych warunków. Świadomość jaką nabędziemy stopniowo podwyższając sobie poprzeczkę jest bezcenna. Czasu nie cofniemy więc warto roztropnie nim dysponować. Po kilku sezonach na krótszych dystansach nadejdzie czas na ½ IronMan- w tej chwili najpopularniejszy dystans. Przygotowujmy się spokojnie i z pełną świadomością wystartujmy na połówce najdłuższego dystansu. Owa świadomość pozytywnie wpłynie na każdy trening i start.

Myślę, że nie ma nic lepszego jak satysfakcja z kilku lat dobrze wykonanej pracy. Nasze ciało i umysł to największe skarby jakie mamy. Przed podjęciem tak trudnego wyzwania jakim jest triathlon warto dobrze i racjonalnie przemyśleć drogę jaką chcemy podążać. Nie dajmy się ponieść emocjom ponieważ ciało może tego nie wytrzymać. Bądźmy dorośli i szanujmy możliwości jakie daje nam nasz organizm. Chory i kontuzjowany nic nie osiągnie a uraz jest najczęściej zmarnowaniem wielu tygodni/ miesięcy pracy. Pracy w którą włożyliśmy masę poświęcenia i emocji. Jeśli potrafimy patrzeć w przyszłość planując kalendarz startów, zaplanujmy też stan naszego zdrowia na miesiące/ lata po osiągnięciu linii mety.

Z okazji zbliżających się świąt zapraszam na dwa otwarte treningi biegowe. Będzie to świetna okazja do wymiany doświadczeń biegowo-triathlonowych. Zapraszam na rozbiegania w Krakowie w dniach 15 i 22 grudnia o godzinie 10.00h. Więcej informacji drogą mailową- olshcoaching@op.pl.

Dziękując za poświęcony czas

Marek Olszewski