Każdą pętlę poprzedzały gwizdki. Zawsze gwizdał sam Laz – na trzy, dwie i na minutę przed startem, a o każdej równej godzinie dzwonił dzwonkiem krzycząc: „Happy time!”

Trasa dzienna nie należała do najłatwiejszych – 6,7 km po wąskich i krętych leśnych ścieżkach pełnych kamieni i korzeni, a do tego 160 m przewyższenia. Bartek trasę nazwał „pieruńskim lasem”. Nie było zawodnika, który by się tam nie przewrócił. W lesie było też bardzo duszno – przez pierwsze 3 dni na niebie nie było żadnej chmurki, a temperatura sięgała nawet 33 stopni. Zdarzały się powiewy wiatru, ale... niewiele chłodu on dawał.

Średnio zawodnicy tę trasę pokonywali w 50-53 min. Trasa nocna – asfaltowa, agrafka, niby prosta, ale też z konkretnym zbiegiem, a na powrocie podbiegiem. Noce były dość ciepłe – temperatura w okolicach 10 stopni. I tu niektórzy biegali szybciej – nawet po ok. 10 min szybciej niż pętlę dzienną. Biorąc pod uwagę te warunki nikt nie spodziewał się, że może tu paść rekord świata, w rozmowach między serwisantami i ekipą organizatora szacowano maksymalnie 80-85 pętli (85 to rekord Harveya Lewisa na tej trasie sprzed 2 lat). A tu niespodzianka... 108 pętli (ponad 723 km) – tyle od środy 25 października wynosi nowy rekord świata w Backyardzie i należy do Amerykanina Harvey"a Lewisa. 107 pętli to wynik Kanadyjczyka Ihora Verysa.

Bartosz wykręcił w Tennessee kosmiczny wynik – 103 pętle (wcześniej jego rekord życiowy a zarazem rekord Polski to 64 pętle). Przez pierwszą dobę supportował go tata – Wincenty, a przez kolejne doby – biegowy przyjaciel Łukasz Wróbel.

Patryk – jak wszyscy tu na niego mówili „the youngest” wzbudzał zainteresowanie organizatorów i innych biegaczy. Był rozczarowany, że zakończył rywalizację po 25 pętlach. Nie zmieścił się w czasie na 26 okrążeniu. Jak mówił – fizycznie był przygotowany dużo lepiej niż do ostatnich MP Bakcyard w Jabłonnie. Tu, w Bell Buckle, podczas biegu miał problemy z żołądkiem i naciągniętym w wyniku przewyższeń na trasie - mięśniem brzucha.

Z kolei u Pawła żołądkowo było wszystko dobrze, ale te przewyższenia na trasie leśnej dość mocno wpłynęły na stan jego mięśni. Trzydziestej pętli nie udało mu się ukończyć w 60 min., stąd jego wynik na MŚ to 29 okrążeń. Trzeba też wspomnieć o jego serwisantach – Jarku Słowiku i Jarku Kopyściu. Chłopaki serwisowali Pawła na Backyardzie na Warmii i w Jabłonnie.

Wszyscy zgodnie przyznają, że wyjazd na mistrzostwa i sam udział w nich to była to niesamowita przygoda. Na pewno nie udałoby się to bez finansowego wsparcia sponsorów. Stroje biegowe reprezentacji „Multi-day running team” zapewniło chłopakom Stowarzyszenie Sportowe Polskie Ultra.

- StowarzyszenieSportowePolskieUltra

- BackyardUltraPolska/

FOTO: Patrzę Kadrami / Aneta Mikulska - patrzekadrami