O starcie w tej imprezie zadecydowałem po przylocie z XVI edycji Roma di Marathon. Przyświecało mi jedno że nie jest sztuką wystartować gdzieś kilka tysięcy kilometrów od swego miejsca zamieszkania i głosić wszem i wobec jak to było fajnie. Sztuką biegową jest odnaleźć takie imprezy biegowe które uświadamiają biegaczowi że nie trzeba jechać na drugi koniec świata by bieganie przysłowiowych dwóch kwadransów było czymś do czego wraca się po latach.

A okazuje się że są takie imprezy, są pasjonaci biegania którym się chce, są rodziny które ich wspierają. Zawsze lubię biegać w lesie i to był jeden z głównych powodów dla których zapadła przysłowiowa klamka.

Sam dojazd do celu naszych zawodów nie sprawia żadnych problemów brać biegowa z Mysłowic wie jak to robić, na wszystkich newralgicznych kierunkach dojazd oznakowany. Parking w pięknym miejscu w oddali las robi wrażenie zarówno swoim spokojem jak i kolorystyką. Biuro zawodów już czynne rejestracja przebiega super szybko, za chwilę pojawia się Jacek główny organizator tego biegu. Wszyscy się zastanawiają ilu nas pobiegnie jaka będzie frekwencja, dla mnie jest to bez znaczenia ja chcę po prostu biegać w ciszy i w spokoju.

Przysłowiowych "hartów" można rozpoznać już po samym wyglądzie i tutaj jest ich kilku każdy podchodzi do tego biegu na zupełnym luzie i ze śmiechem którego naprawdę nie brakuje. Każde słowo Jacka jest przez klubowiczów traktowane jak coś ważnego i dobrze bo gość wypowiada same ważne słowa które są niezbędne w tym by to wszystko poukładać jakoś rozsądnie. Sam start o dziwo rozpoczyna się wystrzałem z pistoletu startowego punktualnie. Startuje nas około 20 osób pierwszy podbieg jest chyba tym który ustawia już ten bieg od drugiego okrążenia. Takich podbiegów w moim lesie jest o wiele więcej i to bardziej stromych ale ten jest jakiś niesamowity, sam nie wiem czemu, może kąt nachylenia na pewno nie jego długość.

Na trasie znajdziemy to wszystko co jest potrzebne by przebiec około 7 km, trasa super oznakowana a gdyby ktoś miał problemy z "azymutem" stali wolontariusze który tylko na pierwszym okrążeniu wskazywali trasę potem to już intuicja. Zdziwiło mnie pozytywnie że po przebiegnięciu każdego okrążenia Jacek ze swoją pomocnicą informował jaki czas i które miejsce się zajmuje, taki głośno mówiący zegar :))

Las po którym biegniemy jest piękny i jakiś taki czysty dziwne to dla mnie tak jak bym był gdzieś w lasach Francji Niemiec czy tez Luxemburga. Jednak uważne wczytanie się w stronę Klubu Truchtacza Mysłowice rozwiewa moje zdziwienie. Członkowie tego klubu którzy byli zarazem głównymi organizatorami tego biegu postanowili zrobić coś więcej dla okolicy w której biegają i posprzątali las w którym biegaliśmy. Na stronie Klubu są zdjęcia które robią wrażenie, aż tyle
śmieci w tym lesie?

Jedno co zapamiętam z tego biegu to to jak kilkoro z rodziców biegało ze swymi pociechami i to mnie głównie ujęło, było to zachęcenie młodego pokolenia do aktywności biegowej. Biegając w różnych imprezach biegowych w Polsce i Europie takich widoków nigdy nie widziałem. Oczywiście można przebiec wiele maratonów i biegów w Paryżu Londynie Lizbownie ale co z tego gdy nie poznamy specyficznej
atmosfery Mysłowickiego Truchtania.

Na tym biegu poznałem młodego człowieka (przepraszam zapomniałem imienia) który powrócił do biegania po 25 latach bawienia się w kulturystykę, i tutaj pełny szacunek dla tego człowieka. Ilu jeszcze takich powróci do swojej pierwszej miłości dzięki takim imprezom jak Mysłowickie Truchtanie. Gdyby ktoś myslał że nie było walki na trasie to jest w błędzie, walka trwała do samego końca i to są ci prawdziwi sportowcy, przestrzegający wszystkich zasad. Na tym biegu poznałem też jak orgowie czerpią radość z tego co zrobili, widzę minę Jacka i wiem że jest rad z tego że tak fajnie to się wszystko poukładało. Dla mnie było wielkim przywilejem biec w tym biegu, pozostałych zachęcam do popróbowania tego biegowego ciacha :)))