2022-05-31
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| Ogromny szacunek i uznanie (czytano: 2167 razy)
Wszystko zmienia się, ale się nie zmienia. Niby wszystko można, ale nie można. Mógłbym w ge¶cie rozpaczy wystartować w triatlonie w Sierakowie, ale tego nie zrobiłem. Z wystawion± przez lekarza kart± DILO stwierdziłem, że byłoby to szalone i niem±dre.
W Sierakowie podczas koncertu zespołu Raz, Dwa, Trzy nagle przypomniał mi się ostatni wiersz Wysockiego. Ten, który obiecał już z Moskwy przesłać Marinie depesz±. Ten, którego nie zd±żył przetelegrafować. ¦mierć była szybsza. Pisał Wołodia: „…Czterdzie¶ci z hakiem latek sobie liczę, od lat dwunastu z Tob± biegn± one, gdy przed Najwyższym stawię się obliczem, mam co za¶piewać na swoj± obronę”. Wiersz szczególny. Jest w nim przeczucie nieuchronnego. Jakby przygotowanie do spotkania z Tym Kim¶, co czai się za progiem. Jaki¶ rachunek sumienia. Trochę nonszalancki, zwarty w poetyckim skrócie – syntezie. Gotowo¶ć poddania się Najwyższemu os±dowi. Pogodna, spokojna.
Mam nadzieję, że za¶piewam co¶ na swoj± obronę nie teraz, trochę póĽniej, jak przebiegnę w wieku 80 lat swój kolejny maraton i spełnię swoje marzenie życia. W Sierakowie zatem kibicowałem, Dziesięciolecie JBL Triathlon Sieraków w dniach 27-29 maja przeżywałem z trybun, a raczej z boku trasy, owianej wiatrem, deszczem i zimnem. Ale w zmaganiach brali udział wył±cznie ludzie z żelaza, tytani siły, z ogromn± psychik± i mega zdopingowanych, st±d 99 procent z nich, no może 98 dotarło do mety. Niestraszne były im warunki. Ogromny szacunek i uznanie!
Czasami od strony praktycznej jeste¶my bezsilni, nie możemy nic. Żyjemy w sferze marzeń o pobiegnięciu z tysi±cami na starcie, na mecie, na trasie. Gdzie¶ w głębi serca tli się nadzieja, że to sen, że to nieprawda, że wróci to do nas, chociażby to sprzed pół roku; że będzie znów beztrosko, że będzie można jak wolny ptak wypatrywać dobrej imprezy biegowej w dobrym miejscu.
Nadzieję na lepszy czas tchn±ł w Sierakowie w sobotni wieczór zespół Raz, Dwa, Trzy; „Bo przecież jest nie jeden szlak, gdzie trudniej i¶ć, lecz id±c tak, nie musisz brn±ć w pochlebstwa dym i karku gi±ć przed byle kim. Rozważ tę my¶l, a potem idĽ, idĽ swoj± drog±”. Jednym słowem, cudownie ł±cz± rocka i poezję i fajnie, że Organizatorzy poł±czyli ludzi z trzema pasjami równocze¶nie z zespołem Raz, Dwa, Trzy.
- na zdjęciu, start 1/8
Blog moga komentować wszyscy zalogowani czytelnicyDodaj komentarz do wpisu
aspirka (2022-06-12,22:47): A ja Paulo w takich trudniejszych momentach lubię słuchać Młynarskiego: "Więc nie martwmy się, bo w końcu
Nie nam jednym się nie klei
Ważne, by choć raz w miesi±cu
Mieć dyktando u nadziei
Żeby w serca kajeciku
Po literkach zanotować
I powtarzać sobie cicho
Takie pro¶ciuteńkie słowa... jeszcze w zielone gramy.."
mariusz67 (2022-06-20,14:17): Ja już 10 lat nie biegam i żyję.Może kiedy¶ do tego wrócę,ale mile póki co wspominam ten biegowy okres.Pozdrawiam Paweł.
|
