A.B. - Wróćmy do spikerki. Jak długo przygotowuje się Pan do obsługi jednego biegu?

R.T. - Nie ma na to reguły. Czasami trzeba poszperać w Internecie lub literaturze. Znaleźć trochę faktów z życiorysów, historii danej miejscowości, lub danego biegu. Jednak przygotowania do konkretnej imprezy stanowią niewielki procent mojej pracy nad sobą. Przyznam się nawet, że zdarzają mi się zawody, które biorę z marszu. Taka taktyka przynosiła dobre efekty na frontach wielu wojen i w moim przypadku też się sprawdza. Ale stosuję ją rzadko. Ot, takie sprawdzenie się w sytuacji zaskoczenia

A.B. - Jak te przygotowania wyglądają? Ma Pan specyficzny głos, przez wielu już rozpoznawalny. Ćwiczy Pan go?

R.T. - Przygotowania do pracy z mikrofonem to ogólna praca nad sobą. To bardzo dużo przeczytanych książek z różnych półek. Nawet w bajkach tkwią ciekawe rozwiązania i sentencje. To ucieczka od mediów obrazu w kierunku mediów słowa. To śledzenie na bieżąco wydarzeń w sporcie, ale bardziej w kontekście społecznym, ogólnym. To bardziej analizowanie wpływu sportu na życie w innych dziedzinach niż pasjonowanie się pojedynczymi sukcesami.

Nad głosem nigdy nie pracowałem. Kiedy spotykamy się w gronie rodzinnym, postronni słuchacze pytają nas, dlaczego tak wrzeszczymy? A my po prostu normalnie rozmawiamy. Silny głos i swobodne nim operowanie to mój dar od przodków. Chociaż na pewno wpływ na ton mojej mowy wywarło 27 lat pracy na salach gimnastycznych i w terenie z grupami treningowymi, kiedy to trzeba było z dużej odległości zdominować zajęcie kilkudziesięciu osób.

A.B. - Skąd Pan czerpie wiedzę, którą wykorzystuje Pan w swojej pracy. Jest to przecież obszerna historia sportu.

R.T. - W niewielkim stopniu to Internet. Podstawa to książki z wielu dziedzin. Historia ogólna z ukierunkowaniem na starożytną Grecję bo tam rodziła się nasza kultura. Uważam, że żeby zrozumieć siebie warto zagłębić się w historię i całą religię łącznie z mitami tej epoki. To może dać zrozumienie jak barbarzyństwo walczy w człowieku z dobrodziejstwem ale i ograniczeniami narzucanymi przez cywilizację.

Nie muszę chyba mówić, że szczególnie pasjonuje mnie historia olimpizmu, który przecież swoje korzenie ma w ojczyźnie Platona. Ostatnio przebijam się przez dzieła wybrane Jana Parandowskiego, którego zainteresowaniami, a przede wszystkim wspaniałą polszczyzną jestem zachwycony.

A.B. - Jakie jest Pańskie honorarium? Taki głos musi się przecież cenić?

R.T. - Nie są to jakieś wielkie pieniądze, które mogły by zagrozić budżetowi jakiejkolwiek imprezy. Myślę, że organizatorom opłaca się korzystać z moich usług, bo sprawnie i profesjonalnie przeprowadzone zawody procentują większą przychylnością władz i sponsorów przy kolejnych edycjach. W sumie, ci którzy tak rozumują, rozwijają swoje przedsięwzięcia w następnych latach.

Bardziej od kwot rajcuje mnie sposób ich pozyskiwania. Od dzieciństwa lubię oglądać westerny. Taka słabość. W miasteczku na Dzikim Zachodzie wszyscy mieli broń i potrafili strzelać, jednak kiedy powstawał problem wynajmowali płatnego rewolwerowca, bo on naprawdę wiedział kiedy i jak strzelać. Przyjeżdżał nie wiadomo skąd, dobrze wykonywał swoje zadanie i odjeżdżał, nigdzie nie zagrzewając miejsca. Jestem takim rewolwerowcem polskich biegów ulicznych :-)

A.B. - Rok temu otrzymał Pan od portalu MaratonyPolskie.PL Filipidesa Osobowość Roku. Czym jest dla Pana to wyróżnienie? Czy podobnych jest na Pańskim koncie więcej?

R.T. - Statuetka i dyplom stoją na honorowym miejscu w moim mieszkaniu i przypominają mi, że nie mogę „dać plamy”. Nigdy przedtem nie byłem oceniany za pracę z mikrofonem w konkursach czy plebiscytach stąd wyróżnienie to cenię sobie niezwykle wysoko. Jest dla mnie potwierdzeniem uznania przez fachowców, ale jednocześnie ciągle przypomina - „poniżej tej poprzeczki nie możesz skakać”.

A.B. - Na co dzień mieszka Pan w Szczecinku i tu zajmuje się Pan trenerką, o czym naprawdę niewielu wie. Proszę opowiedzieć o swojej profesji.

R.T. - Z wykształcenia jestem fizykiem, z zamiłowania humanistą, a po skończeniu studiów podyplomowych z wychowania fizycznego większość pracy zawodowej wykonywałem jako nauczyciel tego przedmiotu. Trenowanie biegaczy to dodatkowe, hobbistyczne zajęcie. Od zawsze miałem kilka lub kilkanaście osób w treningu. Po drodze były medale Mistrzostw Polski w różnych kategoriach wiekowych, ale nie one były najważniejsze, lecz wspólna przygoda i możliwość przekazania pasji i miłości do biegania. Wielu moich podopiecznych już po osiągnięciu wieku dojrzałego na stałe weszło na biegowe ścieżki i startuje nawet w maratonach.

A.B. - Czy sam Pan biega?

R.T. - W 1974r. po raz pierwszy wystartowałem w sztafecie 10x1500m w drużynie Liceum Ogólnokształcącego w Lęborku pod opieką profesora Bolesława Bykowskiego. Od tego momentu bieganie stało się moją wielką miłością. Dotychczas przebiegłem ponad 117 tysięcy kilometrów (każdy trening dokładnie zapisany) wystartowałem w ponad 500 biegach, ukończyłem 37 maratonów (w tym 14 pierwszych Maratonów Pokoju w Warszawie)

Jeden maraton wygrałem na trasie Hel - Puck. Moje rekordy życiowe: 1500m - 4min.05sek., 5000m - 15min.06sek, 10000m - 31min.59sek., maraton- 2godz.32min.31sek.

Obecnie biegam rocznie ok. 2500-3000 km., ale nie startuję, no może w egzotycznych dla mnie rewirach, w Run Park w Londynie razem z moim synem, który tam mieszka, pracuje i trenuje, oczywiście, biegi. Robię to po to, by o tych angielskich klimatach opowiadać potem na polskich zawodach.

A.B. - Czy ma Pan jeszcze jakieś hobby?

R.T. - Bardzo dużo czytam. Literatura klasyczna, historia (słownik kultury antycznej bez przerwy leży na mojej szafce nocnej), poezja – po to, aby bawić się piękną polszczyzną. Z muzyki - Budka Suflera, cały Jacek Kaczmarski oraz Przemysław Gintrowski, a także poezja śpiewana, między innymi po to "by język giętki powiedział wszystko, co pomyśli głowa"

A.B. - Na których biegach będzie można Pana spotkać w najbliższym czasie?

R.T. - Od Bałtyku do Tatr. Nie chcę nikogo wyróżniać, po to by innych nie pominąć. I pamiętajcie – nigdy nie wyznaję zasady, że "kto ma mikrofon, ten ma rację". Na biegach jestem po to, by upiększyć Wasz, kochani biegacze, na nich pobyt.

A.B. - Dziękuję za rozmowę

R.T. - Także dziękuję.