Start trochę opóźniony do planu, ale jak to w takich wypadkach trochę przemów i odśpiewanie hymnu. Sam bieg wiedzie czasami wzdłuż morza, czasami bardziej w głąb lądu , między popularne tu pola oliwek. Wbiegamy do Trani, miejscowości znanej z produkcji marmuru, biegniemy koło drugiej równie pięknej katedry. Nie przypadkowo Trani nazywana bywa „Perłą Adriatyku” Po katedrze czas na port, gdzie handel owocami morza trwa w najlepsze i żadni maratończycy nie stanowią tu przeszkody. Trochę wysiłku i osiągamy trzecią miejscowość – Bisceglie. I znowu piękny port i katedra św Piotra. Ponadto mnóstwo innych kościołów i zabytków. Kolejną katedrę św. Konrada obejrzymy w Molfette. Równym tempem- jak wypada na dobrych maratończyków- zmierzamy do mety – do Giovinnazzo. Trasa wiedzie nad morzem, niewielki podbieg i wbiegamy na Rynek gdzie znajdujemy metę i jakżeby by inaczej piąta już na naszej trasie romańską katedrę.

Ten opis to tylko te zabytki jakie zapamiętałem z trasy. W rzeczywistości jest ich dużo, dużo więcej, dlatego warto zaplanować więcej czasu by pozwiedzać je dokładniej.

Medal i koszulka – bardzo ładne. Włosi nie przypadkowo słyną z designu. Doping na trasie- jak w Polsce 10 lat temu – czyli za wyjątkiem paru pasjonatów prawie żaden. Punkty żywieniowe co 5 km, tu pełen serwis- mineralna, izotoniki, banany, pomarańcze, czekolada, cukier. Temperatury w czasie biegu pomiędzy 10-14 stopni C.

Maraton reklamuje się jako miejsce sportu, kultury i jedzenia. Dlatego na sam koniec parę słów o kuchni apuliańskiej. Od razu zaznaczam, że nie jestem obiektywny- jestem miłośnikiem kuchni włoskiej. Jedzenie to kolejny powód dla, którego warto odwiedzić ten rejon Włoch. Nie było miejsca, gdzie o jedzeniu nie można by powiedzieć, że jest smaczne. Odwiedzałem miejsca oferujące lokalne potrawy- nie było problemów z ich odnalezieniem. Ceny jak na Włochy bardzo przyzwoite.

Podsumowując- bardzo przyjemny maraton, warto zaplanować dodatkowe kilka dni na zwiedzanie.