Z tego punktu widzenia całą sytuację będziemy przyspieszać jeśli permanentnie częściej będziemy rozciągać osłabione struktury a powielanym ruchem (codziennym i treningowym) wzmacniać już o wiele silniejsze mięśnie. Jeśli wysoka wieża utrzymuje się zaczepiona na dwóch linach po przeciwstawnych stronach masztu i jeśli jedna ze stron zacznie przeważać to przecież osłabionej nie będziemy wydłużać. Zajmiemy się wydłużeniem tej skróconej i ewentualnym naciągnięciem dłuższej. Tak też powinniśmy działać w przypadku mięśni. Sytuacja jednak jest tu znowu o tyle utrudniona o ile większy sektor ciała bierzemy pod uwagę – złożoność biomechaniki aparatu ruchu człowieka jest ogromna. Takich lin i to wielowymiarowych, bo działających na kilka segmentów czy kilku płaszczyznach ciała, mamy mnóstwo.

Starając się to mocno uprościć (choć, jak to w uproszczeniach, wiele niuansów znika) ważnymi strukturami biegacza, którym częste rozciąganie niezależnie od okoliczności nie powinno zaszkodzić są mm. brzuchaty łydki, płaszczkowaty, zginacze głębokie podudzia czy rozcięgno podeszwowe i pasmo biodrowo – piszczelowe. Oczywiście stretchingowanie wszystkich pozostałych części aparatu ruchu w równej ilości, jeżeli jakoś się to da określić, równie fajnie zregeneruje tkanki po ciężkim treningu. Jednak zauważmy, że lepsze wykorzystanie pewnych pozycji czy codzienna nawykowa praca mięśniowa zawsze będzie psuła równowagę na czyjąś korzyść. Choć teoretycznie mięśnie skrócone podczas ćwiczeń rozciągających będą lepiej reagowały, stąd też nimi na początku należy się zająć. Generalizując i kategoryzując dalej w przypadku biegacza nadmiernie pronującego pierwszą linią obrony będzie rozciąganie mm. brzuchatego (głowa boczna), czworogłowego, biodrowo – lędźwiowego, naprężacza powięzi szerokiej, czoworobocznego lędźwi czy prostownika odcinka lędźwiowego (oczywiście oprócz wymienionych wcześniej).

Supinator bardziej skupi się na mm. brzuchatym łydki (głowa przyśrodkowa), dwugłowym uda, pośladkowych, rotatorach zewnętrznych biodra czy mm. brzucha. Na dalszym etapie warto zakończyć sesję stretchingową pracą nad pozostałymi mięśniami. Jeśli natomiast rozciąganie jest częścią jednostki wyrównawczej po rozpracowaniu tkanek bardziej „silniejszych” warto sprawdzić czy zakresy mięśniowe osiągane przez stłumione mięśnie wymagają jeszcze wyluzowania. Jeśli nie to warto je powzmacniać w celu wyrównania dysbalansu mięśniowego.

Oczywistym jest, że biegacz z elastycznymi mięśniami łatwiej osiągnie dynamiczny i długi krok biegowy. Z elastycznymi nie oznacza zbyt mocno rozciągniętymi. Z drugiej strony ćwiczenia rozciągające raczej nie są środkiem aż tak często nadużywanym przez amatorskich biegaczy, ale mimo wszystko hipermobilności się zdarzają i ten objaw przesadnego, chaotycznego rozciągania także należy odsłonić.

Polecam wcześniejsze części, jak choćby cz. II "Ćw. rozciągające - kiedy i po co?".

Część pierwsza: "Ćw. rozciągające - konieczna biegowa nuda"

Więcej ciekawych artykułów na Blogu Łukasza Murawskiego: www.brodniczaninbiega.pl