Długo biegniemy z górki, dzięki czemu łatwo podziwiać piękno tego górskiego pejzażu. Na razie wytrzymuję, ból mięśnia uśmierzają tabletki. Marcin radosny, Madzia dużo zajmuje się mną. Dla tych cudownych widoków warto było tutaj przyjechać! Kilometry mijają, Marcin ustawia nam równe, dynamiczne tempo. Po drodze zbieramy żele energetyczne i wodę - rozdają ich sporo, za co należy się organizatorom wielka pochwała. Zbliżamy się do 30 kilometra maratonu, gdzie czeka nas wymagający, ponad kilometrowy podbieg. Idąc dajemy sobie z nim radę.

Idą wszyscy, rzeka ludzi. Każdy pełen wrażeń, ale świadomy, że jeszcze kawał trasy przed nami. Marcin ma nieprzebrane pokłady energii i zużywa je rozweselając dopingujące ekipy. Powoli kończy się piękna górska trasa i wbiegamy na przedmieścia Inverness. Tu już wszyscy zagrzewają do walki: dalej, macie już tylko 500 metrów, dawaj ‘Polska’..! Przyspieszamy i trzymając się za ręce przebiegamy przez metę. Udało mi się dobiec do mety po raz 131! Uczucie satysfakcji wypełnia mój umysł i serce. Jestem dumny, że pokonaliśmy wspólnie ten królewski dystans.

Kazimierz Musiałowski