Rzut oka na mapę uświadomił nam, że sporym utrudnieniem może być odległość pomiędzy oboma miastami. Limerick i Belfastem dzieli w linii prostej około 350 kilometrów, które można wprawdzie pokonać autostradą, ale w międzyczasie musieliśmy oddać w Dublinie wypożyczone auto (jego oddanie w Belfaście, ze względu na dodatkowe koszty nie wchodziło w grę). Start do obu maratonów dzieliły dokładnie 24-godziny. Całe szczęście wielką niespodziankę zrobili nam organizatorzy maratonu w Belfaście - przysłali nam pakiety startowe do Polski. Czy to był "prezent", czy też standardowe rozwiązanie - nie wiemy. Ale bez tej pomocy nie zdołalibyśmy pobiec w Irlandii Północnej - uprzedzając fakty: do stolicy Irlandii Północnej ostatecznie dojechaliśmy o 22:00, gdy biuro zawodów było już zamknięte...

Pierwszy był Limerick. To sympatyczne, acz niewielkie miasto położone nieco na południe od geograficznego środka Irlandii. Start i meta maratonu położone są w centrum miasta, a sama trasa w kształcie ósemki, przebiega zarówno przez jego centralne dzielnice jak i te położone na okolicznych wzgórzach. Zdecydowanie ciekawsza jest pierwsza pętla - biegnąca przez centrum miasta, tereny kampusu uniwersyteckiego, uniwersytet, parki, kilkukrotnie przekraczająca rzekę. Druga jest trudniejsza - poprowadzona zewnętrznymi dzielnicami domków jednorodzinnych, monotonnymi uliczkami pełnymi podbiegów i zawijasów. Maraton średnio kameralny - ukończyło go nieco ponad 700 osób, ale tłum robili startujący półtorej godziny później półmaratończycy (których wystartowało kilka tysięcy), oraz jeszcze liczniejszy bieg rodzinny. Niestety maratończycy, jak to bywa na tego rodzaju imprezach, w pewnym momencie wpadają na półmaratończyków. Robi się ciasno akurat wtedy, gdy nie ma się już za bardzo sił wyprzedzać.

Trochę poleniliśmy się na mecie (mi udało się nabiegać 3:50:47, Sławek - 4:27:38) i po szybkiej kąpieli u zaprzyjaźnionych rodaków, u których także nocowaliśmy, wyruszyliśmy w podróż do Belfastu. W Dublinie oddaliśmy auto do wypożyczalni i przesiedliśmy się w autobus. O wspomnianej 22:00 byliśmy w Belfaście, a o 23:00 w hostelowych łóżkach.

City Belfast Marathon przywitał nas chłodem. To akurat była dobra wiadomość, gdyż bieganie w upałach wychodziło nam już bokiem (nawet dzień wcześniej w Limeric słońce zaszalało). Na starcie duże tłumy, więc zapowiadał się o wiele większy maraton. I rzeczywiście, dystans maratonu w Belfaście pokonało 2215 osób, czyli trzy razy więcej niż w Limerick. Tłumów dopełniło dodatkowo kilka tysięcy sztafet maratońskich - każda sztafeta to jakieś sześć zmian, które dokonywane były co 5-10 km. Ponownie więc trzeba było się przepychać, zwłaszcza przy strefach zmian, które nad podziw licznie okupowały tłumy kibiców.