Imprezy lekkoatletyczne w Kanadzie

Jak dotąd trzykrotnie międzynarodowe zawody lekkoatletyczne odbywały się na terenie Kanady.

Mistrzostwa świata w lekkoatletyce. Dwukrotnie w latach 1988 i 2010 miały tam miejsce mistrzostwa świata juniorów. Gospodarzem pierwszych z nich Greater Sudbury i był to bardzo udany czempionat dla Polaków, bowiem nasza kadra wróciła do kraju aż z pięcioma krążkami. Złoto dla Polski zdobyli: Tomasz Jędrusik (400m) oraz Artur Partyka (skok wzwyż), brązowe medale dołożyli: Jarosław Kotewicz (skok wzwyż), Małgorzata Kiełczewska (rzut oszczepem) oraz Dorota Buczkowska (800m). Dużo słabsze w wykonaniu biało-czerwonych były mistrzostwa z przed trzech lat z Moncton. Mimo czterdziestoosobowej reprezentacji, żadnemu z lekkoatletów nie udało się stanąć na podium.

Obok imprez juniorskich, do Kanady zawitali także seniorzy. W 2001 roku na Commonwealth Stadium w Edmonton rozegrano ósme w historii lekkoatletyczne mistrzostwa świata. Przez dziesięć dni zmagań polscy reprezentanci zdobyli pięć medali, zajmując w klasyfikacji medalowej wysokie jedenaste miejsce. Na sukces ten złożyli się: Robert Korzeniowski (chód 50km), Szymon Ziółkowski (rzut młotem) – zdobywcy medali złotych oraz Paweł Czapiewski (800m), sztafeta 4x400m (Rafał Wieruszewski,Piotr Haczek,Piotr Długosielski,Piotr Rysiukiewicz) oraz Monika Pyrek (skok o tyczce).

Kanada vs Polska

Mężczyźni

800 m 1:43.68 Gary Reed vs 1:43.22 Paweł Czapiewski
1500 m 3:31.71 Kevin Sullivan vs 3:34.45 Artur Ostrowski
3000 m 7:41.61 Kevin Sullivan vs 7:42.4 Bronisław Malinowski
3000 m z przeszkodami 8:12.58 Graeme Fell vs 8:09.11 Bronisław Malinowski
5000 m 13:13.96 Jeff Schiebler vs 13:17.69 Bronisław Malinowski
10000 m 27:23.63 Simon Bairu vs 27:53.61 Jerzy Kowol
Półmaraton 1:01:28 Jeff Schiebler vs 1:01:35 Piotr Gładki
Maraton 2:10:09 Jerome Drayton vs 2:07:39 Henryk Szost

Kobiety

800 m 1:58.39 Diane Cummins vs 1:56,95 Jolanta Januchta
1500 m 4:00.27 Lynn Williams vs 3:59,22 Lidia Chojecka
3000 m 8:32.17 Angela Chalmers vs 8:31,69 Lidia Chojecka
3000 m z przeszkodami 9:51.10 Carol Henry vs 9:17,15 Wioletta Janowska
5000 m 14:54.98 Courtney Babcock vs 15:04,88 Lidia Chojecka
10000 m 31:44.74 Courtney Babcock vs 31:52,11 Dorota Gruca
Półmaraton 1:12:08 Tara Quinn vs 1:10:36 Karolina Jarzyńska
Maraton 2:28:36 Sylvia Ruegger vs 2:26:08 Małgorzata Sobańska

Kanadyjczycy lepsi od Polaków, Kanadyjki przegrywają z Polkami – tak w skrócie można opisać rywalizację kanadyjsko-polską w starciu rekordów narodowych w biegach średnich i długich. Rywale z Ameryki Północnej wśród mężczyzn posiadają lepsze rekordy na pięciu z ośmiu porównywanych dystansów.

Sprawcami tego są trzej kanadyjski zawodnicy: Kevin Sullivan – posiadający rekordy na 1500m i 3000m, Jeff Schiebler – rekordy na 5000m oraz w półmaratonie oraz Simon Bairu, który posiada lepszy niż Jerzy Kowol wynik na 10 000m. Nie są to jednak rezultaty światowej klasy, które deklasowały by osiągnięcia Polaków. Różnice również nie są ogromne – w półmaratonie Piotr Gładki pobiegł jedynie siedem sekund gorzej niż wynosi rekord Kanady.

Najmłodszym rekordem jest wynik Simona Bairu, pochodzący z maja 2010, zaś wynikiem z najdłuższą historią jest 2:10:09 Jerome Draytona, który uzyskał ten czas z 1975roku podczas Fukuoka Marathon w Japonii.

U kobiet sytuacja jest odwrotna i to Polki ‘’zwyciężają’’ w stosunku 6:2. Jedyne zwycięstwa Kanadyjek są zasługą Courtney Babcock, posiadaczki rekordów na 5 000m oraz 10 000m, które są lepsze niż rezultaty Lidii Chojeckiej i Doroty Grucy.

Rekordami z brodą są wyniki Sylvii Ruegger oraz Lynn Williams – oba pochodzą z roku 1985. Pierwszy ustanowiono podczas maratonu w Houston, zaś rekord na 1500m Williams poprawiła na mityngu w Brukseli. Dziesięć lat temu, w 2003 poprawiono ostatni rekord w kobiecych biegach średnich i długich. Na 5000m i 10000m dokonała tego wcześniej wspomniana Courtney Babcock.

Polskim akcentem w kanadyjskich rekordach jest osoba Danuty Bartoszek – Kanadyjki polskiego pochodzenia, która w 1993 roku ustanowiła aktualny do dziś rekord na nieolimpijskim dystansie 25km.

Gwiazda biegowa - Gary Reed

Najbardziej znana postać kanadyjskich biegów ostatnich lat. Urodzony 25 października 1981 roku w Teksasie biegacz specjalizujący się w dystansie 800m to jedyny jak dotąd kanadyjski biegowy medalista mistrzostw świata (800m – 2007), co było jego największym osiągnięciem w karierze.

Biegający w charakterystycznych okularach zawodnik to swoich najważniejszych sukcesów zaliczyć może także czwarte miejsce na igrzyskach olimpijskich w Pekinie (800m). W finale, w którym zabrakło niestety zarówno Pawła Czapiewskiego jak i Marcina Lewandowskiego, Reed nie poradził sobie z Afrykanami.

Zwyciężył prowadzący przez większą cześć dystansu Kenijczyk Bungei, przed Sudańczykiem Ismailem i swoim rodakiem Alfredem Kirwa Yego. Reedowi do medalu zabrakło dwunastu setnych sekundy, a sam do ostatnich metrów musiał walczyć o utrzymanie czwartej pozycji bowiem Yusuf Saad Kamel na linii mety stracił do niego jedynie setną sekundy!

Reed w 2010 przeszedł ostatecznie na sportową emeryturę zapisując się na zawsze w lekkoatletycznej historii Kanady, będąc rekordzistą kraju na swym koronnym dystansie 800m, na którym zdobył sześć tytuł krajowych. Dwukrotnie reprezentował swój kraj na igrzyskach oraz pięciokrotnie na mistrzostwach świata.

Rekordy życiowe:
400 m 46.45 Victoria, CAN
600 m 1:14.72 Liège
800m 1:43.68 Monaco
1000 m 2:18.68 Stockholm

Rekordy świata

Wśród historycznych rekordów świata, spotkać możemy trzy najlepsze osiągnięcia, będące zasługą kanadyjskich lekkoatletek. Jako pierwsza dokonała tego Roberta Picco w 1966, gdy pokonała dystans 3000m w czasie 9:44.0, który pozostawał na szczycie przez prawie trzy lata.

Dużo krócej rekordem świata pozostał wynik w maratonie Maureen Wilton z 1967 roku. Kanadyjka pokonała w Torronto 42,195km w czasie 3:15:23 i przez trzy miesiące piastowała miano najszybszej maratonki w historii.

Jako ostatnia rekord poprawiała Karen Harvey, na stosunkowo młodym wśród kobiet dystansie 3000m z przeszkodami. Harvey była dopiero czwartą rekordzistką w historii kobiecych przeszkód i ostatnią która nie złamała granicy dziesięciu minut. 10:19.6 pozwoliło jej tylko przez dwa miesiące cieszyć z bycia na szczycie, bowiem z czerwcu 1988 Rumunka Daniela Petrescu , jako pierwsza kobieta złamała magiczną dotychczas barierę dziesięciu minut (9:55.28).

Historia igrzysk olimpijskich i lekkoatletycznych mistrzostw świata

Ponad studziesięcioletnia historia występów Kanadyjczyków na igrzyskach przyniosła im łącznie pięćdziesiąt pięć medali zdobytych przez lekkoatletów. W przeciągu wielu lat zmagań całemu światu zaprezentowało się ponad pięciuset pięćdziesięciu zawodników rywalizujących na stadionie lekkoatletycznym. Wśród nich nie brakowało także biegaczy, którzy do medalowej puli dołożyli dziewięć krążków.

Rekordzistą wśród nich jest Phil Edwards, który w swoim dorobku ma aż pięć olimpijskich medali zdobytych w okresie 1928-1936. Co ciekawe wszystkie pięć są tego samego kruszcu, bowiem Edwards pięciokrotnie stawał na najniższym stopniu podium. Dwa z nich zdobył wraz z kolegami ze sztafety 4x400m (’28 i ’32). Indywidualnie medale zdobywał na 1500m oraz dwukrotnie na 800m.

W 1932 w Los Angeles zdobył łącznie trzy medale, bo obok sztafety, olimpijskie krążki dołożył właśnie na 800m i 1500m. Na dystansie dwóch okrążeń musiał uznać wyższość Brytyjczyka Hampsona oraz swego rodaka Alexa Wilsona, do którego na mecie stracił ponad półtorej sekundy (1:51.5). Na 1500m brąz dał mu wynik 3:52.8 – dwie dziesiąte sekundy dzieliło go od srebra.

Cztery lata później w Berlinie w finale 800m scenariusz wyglądał bardzo podobnie. W dużo wolniejszym biegu (1:53.6) Edwards przybiega ponownie trzeci, zostawiając niestety za swoimi plecami Polaka Kazimierza Kucharskiego, któremu do medalu zabrakło jednie dwóch dziesiątych sekundy.

Dwa spośród dziewięciu medali to czasy bardzo odległe. Pierwszy medal dla Kanady zdobył już w 1900 roku George Orton w nietypowym biegu na 2500m z przeszkodami. Wynik 7:34.4 pozwolił mu stanąć na najwyższym stopniu podium. Sześć lat później w Atenach Billy Sherring zwyciężył w maratonie z wynikiem…2:51.23. Aby zdobyć brąz nie trzeba było wówczas łamać nawet trzech godzin.

Lata bardziej współczesne to rok 1964 i finał biegu na 800m podczas IO w Tokio. Wówczas Bill Crothers, zdobywa ostatni medal dla Kanady na tym dystansie, przegrywając jedynie z Nowozelandczykiem Peterem Snellem. Dwadzieścia lat później po medal sięgnęła także kobieta. Brązowy medal w biegu na 3000m zdobyła Lynn Williams. Na tym samym dystansie w Barcelonie (’92) także po brąz sięgnęła Angela Chalmers.

Jeśli chodzi o historię lekkoatletycznych mistrzostw świata, to nie jest ona niestety tak barwna jak ta z Igrzysk Olimpijskich. W przeciągu trzydziestu lat zmagań tylko jeden kanadyjski biegacz stanął na podium światowego czempionatu. Mowa rzecz jasna o najbardziej znanym w ostatnich latach biegaczu z tego kraju - Garym Reed. Podczas MŚ w Osace ten niezwykle doświadczony biegacz sięgnął po srebro w finale biegu na 800m przegrywając jedynie z Kenijczykiem Alfredem Kirwa Yego o jedną setną sekundy (1:47.10). Za sobą zostawił takich zawodników jak Borzakovskiy, Bungei czy Mulaudzi.