W wielu miejscach do wyboru woda, izotoniki, cząstki bananów i pomarańcz, dwa razy można było dostać żelki energetyczne. Poza tym w wielu miejscach było coś w stylu kurtyn wodnych, rozrzedzona woda ze szlaucha, polewana przez sympatyczne wolontariuszki. Skrzętnie z tych „kurtyn” korzystałem , każde schłodzenie rozgrzanego ciała to dodatkowy zastrzyk energii. Trasa maratonu przebiegała m. in. przy Pałacu Prezydenckim, obok pomnika Wolności, ale były też miejsca z dziurami w asfalcie, raz jechał wolno tramwaj naprzeciw biegaczy! Wiele samochodów było zaparkowanych wzdłuż alei biegowych. Coś nie tak!

Gdzie tylko mogę, szczególnie na ulicach w centrum Rygi staram się biec w cieniu budynków, nie nagrzewać ciała na słońcu. Jeśli nawet sił brakuje, to uciekam biegiem ze słońca, a w cieniu maszeruję. Na ostatnich kilometrach jest jakby mniej stacji nawadniania, a organizm potrzebuje wody. Na ostatniej, b. długiej prostej (na bulwarze przy Dźwinie), walczę do końca. Goniąc zawodniczkę w czarnym stroju, wyprzedziłem jeszcze 12 biegaczy, ale jej nie dogoniłem, była szybsza i młodsza. O swoim biegowych dokonaniach nie wypowiadam się (dla zainteresowanych mój nr startowy: 3073), bo nie ma się czym chwalić; wszakże, pomimo nieustępujących kłopotów z lewą stopą, ten mój maraton był szybszy od ostatniego o ponad 12 min, czyli nie jest aż tak źle.

A po maratonie już tylko przyjemności: medal (b. ciekawy design), dla spragnionych woda mineralna, woda owocowa, banany. Dla maratończyków był nawet posiłek, à la lunch, zimny chłodnik smakował wybornie, po wcześniejszym „opijaniu” się izotonikami. W czasie spożywania posiłku porozmawiałem po angielsku z pacemakerem na 4.15, nadal miał maszt flagowy na sobie (wypomniałem mu parę braków na trasie), a z jego mamą pokonwersowałem trochę po rosyjsku. Taki to kraj gdzie mniejszość rosyjska jest znaczna. Dodatkowo serwowane było również zimne, lane, piwo. Wypiłem aż 3 szklanice tego trunku, oczywiście celem uzupełnienia niedoboru płynów w organizmie.

Później skorzystałem z kabinowego prysznica. Co za ulga dla przepoconego ciała. Zmieniłem bieliznę i przebrałem się. Po tym wszystkim opuściłem strefę zawodniczą, poszedłem pieszo na stację kolejową i pojechałem nad Zatokę Ryską, do miejscowości Jarmula. Nadmorski kurort, a ja na plaży na rozkładanym łóżku, odpoczywam, relaksuję się patrząc w dal morza. I to tyle. Wieczorem powrót do rzeczywistości, powrotny nocny autobus do Warszawy.

Polecam ten weekend biegowy w Rydze, blisko od Polski, świetna opcja na majówkę, w miarę tani dojazd autobusowy lub lotniczy, dobra organizacja, jest co zobaczyć, na czym oko zahaczyć, nie jest za drogo, chociaż trzeba przyznać, że w Polsce ceny są niższe.

Jeśli czytelnik zainteresował się moją maratońską pasją to poinformuję jeszcze, że aktualnie staram się zrealizować następne wyzwanie, tj. być w Klubie Siedmiu Kontynentów. Chodzi o ukończenie maratonu na każdym kontynencie, pozostała mi niestety Antarktyda. Wszystkie dotychczasowe moje starty sam finansowałem, nie mam żadnego sponsora, na swoją pasję zarabiam ostatnio pracą w Niemczech. Jednak w przypadku Antarktydy zaczynają się dla mnie finansowe Himalaje. Impreza organizowana przez Maraton Tours & Travels , startująca z Buenos Aires (trzeba jeszcze tam dolecieć) zaczyna się od ponad 7 tys. USD. Niestety, wykonywana praca w Niemczech szybko nie pozwoli uzbierać mnie takiej kwoty.

A czas leci, mam już ponad 64 lata. Stąd zwracam się o ewentualne finansowe wsparcie mojego projektu, tj. umieszczenie ostatniego, najdroższego diamentu w Koronie Kontynentów Antarktydy. Jeśli uznają Państwo, że warto poprzeć mój projekt, podaję poniżej numery kont do wpłat. Wiem, że jest wiele pilniejszych potrzeb do wsparcia (np. zdrowie); możliwe, iż stwierdzą Państwo, że nie mogą mnie finansowo wspomóc, wtedy - moja prośba o rozesłanie tej wiadomości o moim projekcie wśród swoich znajomych, rodziny, koleżanek i kolegów.

Będę wdzięczny i za takie poparcie. Dla wszystkich, którzy prześlą nawet symboliczne 1 PLN, 1 EUR, 1 USD na jedno z podanych poniżej kont, a w tytule przelewu podadzą swój osobisty adres mailowy (oświadczam, że nie sprzedam nikomu bazy adresów mailowych), to obiecuję, że po ukończeniu ostatniego maratonu wyślę moją relację i zdjęcie z medalem jako skromne podziękowanie, a jednocześnie potwierdzenie, że środki zostały wykorzystane zgodnie z przeznaczeniem.

Nr kont SWIFT (BIC) – INGBPLPW

w PLN : PL 81 1050 1025 1000 0097 1014 1921
w EUR: PL 91 1050 1025 1000 0097 1014 2614
w USD: PL 29 1050 1025 1000 0097 1014 2663

Relację przygotował Andrzej Wojakowski.
Warszawa, 20.05.2024