Wczoraj nikt nie śpiewał.

Widowiskiem, szczególnie przykrym był bieg na 3000m z przeszkodami. Konkurencja, która miała status memoriału Bronisława Malinowskiego stała na dramatycznie niskim poziomie. 21 lat temu po rozgrywanym corocznie w Grudziądzu mitingu memoriałowym Bronka, jego brat, obecnie od trzech kadencji prezydent Grudziądza Robert Malinowski użył bardzo drastycznych słów:

„Brat w grobie się przewraca na widok biegu na 3000m z przeszkodami, w którym najlepszy z Polaków uzyskuje czas 8 minut 43 sekundy”

Co Bronek powiedziałby na bieg poświęcony jego pamięci, w którym najlepszy Polak osiąga metę w równe 9 minut? Taki właśnie rezultat uzyskał nasz najszybszy przeszkodowiec podczas EFL. Mało tego, zaproszeni reprezentanci Kenii mimo ich III-ligowego poziomu (zawodnicy z przedziału 8:22-8:29) nie wznieśli się nawet i na ten pułap. Zwycięzca zdołał wymęczyć 8:41. 5 lat temu podium dawał rezultat 8:20, przed trzema laty zwycięzca uzyskiwał 8:17. Przeszkodowe anty – show zabolało mnie szczególnie, ze względu na mój bardzo osobisty stosunek do samego Bronka. W tym samym dniu doskonale dysponowany ostatnio Krystian Zalewski uzyskał w Rabacie 8:24…

W poprzednich edycjach festiwalu kibice mieli sposobność podziwiania krajowego trzonu danej konkurencji niemal w komplecie. Tym bardziej trudno pasjonować się np. biegiem na 800m mając świadomość absencji trójki naszych utytułowanych zawodników – Lewandowskiego, Kszczota i Kuciapskiego. Wszyscy oni posiadają już minimum na MŚ w Pekinie. Niedosyt pozostaje po rozegraniu każdej konkurencji, w której krajowy stan posiadania obejmuje przynajmniej dwóch zawodników światowej klasy. Nawet w przypadku braku gwiazd międzynarodowych kibice mogą się pasjonować pojedynkiem w wewnętrznym obozie naszej reprezentacji. Przeprowadzony bez echa konkurs rzutu dyskiem miałby zupełnie inny kształt gdyby Robert Urbanek stoczył walkę z Piotrem Małachowskim. Mimo iż cieszy rekord życiowy Syntii Ellward zabrakło Jóźwik i Cichockiej. Ta pierwsza zanotowała w niedzielę bardzo dobry start uzyskując najlepszy wynik w sezonie – 2:00.33. Uczyniła to w… Rabacie.

To nie przypadek, że zawodnicy mający na własnym podwórku doskonały przed laty miting wybierają start w stolicy Maroka. Sednem słabej kondycji Europejskiego Festiwalu Lekkoatletycznego są oczywiście pieniądze. Budżet mitingu jest nieporównywalnie niższy niż w latach ubiegłych. Kwota, którą EFL otrzymał z budżetu miasta jest porażająca. Idąc najprostszym tokiem myślenia – od roku 2013 piłkarska sekcji Zawiszy Bydgoszcz gra w ekstraklasie. Dziwnym zbiegiem okoliczności od dwóch lat ranga mitingu drastycznie spadła. Krzysztof Wolsztyński, dzięki któremu w dużej mierze Bydgoszcz stała się w ostatnich latach lekkoatletyczną stolicą Polski stworzył na stadionie im. Zdzisława Krzyszkowiaka lekkoatletyczne widowisko przez duże „L” i duże „A”. Posiadając tak ograniczone środki i tak dokonuje cudów, aby ciągłość mitingu podtrzymać. W 2017 roku miastu przyznano po raz drugi w jego historii organizację Młodzieżowych Mistrzostw Europy. Według prezydenta Bydgoszczy jest to bodziec, do przywrócenia świetności festiwalowi. Zastanawiającym jest jednak, czy aby czynnikiem motywującym do powtórnego inwestowania w „lekką” nie jest spadek piłkarskiej „Zawiszy” z ekstraklasy…

Analfabetyzm

Inwestowanie w piłkę nożną stało się naturalnym zjawiskiem w polskiej rzeczywistości sportowej. Piłka jest doskonałym nośnikiem reklamowym, posiada rzesze kibiców i „zmiecie” z lokalnego podwórka najlepsze międzynarodowe show w każdej innej dyscyplinie sportu. I tutaj pojawia się globalny problem atrakcyjności lekkiej atletyki. Siedząc wczoraj na trybunach szczególną uwagę skupiłem na przysłuchiwaniu się dyskusjom wśród publiczności. Ludzie nie rozumieją lekkiej atletyki. Dyscyplina staje się hermetycznym tworem pojmowanym tylko przez jej najbliższe środowisko. Serie, kolejki, falstarty, zróżnicowane formy ruchu, a co za tym idzie grad wyników, nieczytelnych dla przeciętnego Kowalskiego powoduje omijanie lekkoatletycznych aren przez potencjalnych kibiców.

Mateusz Borkowski - wschodząca gwiazda polskich biegów średnich

Jestem za wydaniem „przewodnika po lekkiej atletyce”, najkrótszego, oszczędnego, napisanego najprostszym językiem, który pozwoli zrozumieć złożoność tejże dyscypliny. Darmowe funkcjonowanie takiej publikacji pozwoli kibicom zrozumieć na co w ogóle patrzą. Wczoraj prezydent Bydgoszczy obwieścił radosną nowinę wspomnianego przyznania Bydgoszczy Mistrzostw Europy U-23. Nowina owszem – jest radosna, ale podejrzewam, że 99% kibiców przybyłych na stadion nie ma pojęcia cóż znaczy magiczne „U-23”. „Under-23”, czyli mistrzostwa Europy do lat 23, a ściślej mówiąc zawodników 20,21 i 22 –letnich.

Idąc dalej w tym kierunku lekka atletyka stanie się tak zrozumiała jak język lapoński, którym posługuje się 35 tysięcy osób na całym świecie...