W tym roku ze względu na skomplikowaną sytuację polityczną w regionie, w maratonie wystartowali zawodnicy z zaledwie kilku krajów. Zdarzało się już dwukrotnie, że maraton w minionych pięciu latach był odwoływany właśnie ze względów bezpieczeństwa. Cała trasa zabezpieczana była tym razem przez jednostki wojskowe Peszmerga, czyli armię Kurdyjską wsławioną między innymi zwycięskimi walkami z ISIS.

– Bieg wzdłuż trasy obstawionej wojskiem jest już sam w sobie wystarczająco emocjonujący, by rywalizację sportową sprowadzić na drugi plan. Trudno się skupić na wysiłku, gdy co kilkadziesiąt metrów mijamy uzbrojonych żołnierzy. Jednak już po kilku kilometrach „lody” zostały przełamane i z Peszmergami przybijaliśmy sobie „piątki”. Okazało się, że to doskonali kibice

Najwięcej emocji dostarczyła jednak nie rywalizacja sportowa, ale samo przebywanie wśród Kurdów, którzy w Iraku cieszą się szeroką autonomią od kilkunastu już lat.

– Przez pięć dni jedliśmy z mieszkańcami autonomii, piliśmy herbatę, rozmawialiśmy. To niezwykle otwarta i tolerancyjna społeczność. Wystarczy przejść się kolorowymi targowiskami by zawrzeć nowe znajomości. Poza miastem, na wojskowych check-pointach zatrzymywani byliśmy przez Peszmergę tylko po to, by porozmawiać. Żołnierze częstowali papierosami, zapraszali na wspólny posiłek, pytali się skąd jesteśmy i dziękowali za nasz przyjazd do ich kraju. Wyrażali zdziwienie że nie jesteśmy „amerykans” tylko Polakami – z Polandii – jak się tutaj mówi na nasz kraj

Wydaje się, że Stany Zjednoczone wciąż – wbrew ostatnim wydarzeniom – cieszą się tutaj dużą estymą i mają wielu zwolenników. Trzeba pamiętać, że Iracki Kurdystan autonomię uzyskał po drugiej wojnie w Zatoce Perskiej właśnie dzięki wsparciu USA. Po pierwszej wojnie w Zatoce Perskiej powietrzny parasol ochronny powstrzymał wojska Saddama Husajna przed wtargnięciem do tego regionu i rozprawieniem się z Kurdyjskim powstaniem.

– Kurdowie rozbici są obecnie pomiędzy cztery Państwa, w których stanowią prześladowane mniejszości etniczne. Iran, Turcja, Syria oraz Irak – to nie są wymarzone kraje które chcielibyście mieć za sąsiadów. Obecnie jedynie w tym ostatnim, w Iraku, Kurdowie cieszą się wywalczoną szeroką autonomią. Dzielnica sprawia wrażenie kwitnącej, ludzie są pozytywnie nastawieni do przyjezdnych i optymistycznie, choć z niepewnością, patrzą w przyszłość.

Jak pokazuje jednak historia wystarczy chwila by budowana z takim mozołem społeczność została zniszczona. Podobna autonomia istniejąca w Rożawie, czyli w Syryjskiej części Kurdystanu, właśnie została zlikwidowana siłami sąsiadów i brakiem międzynarodowego wsparcia w zaledwie kilka dni. Oby któregoś dnia drogami którymi dziś biegaliśmy, nie przejechały kolejne czołgi. Czołgi, które już tyle razy sprawiały że Kurdowie pozostawali bez swojej ziemi.

W wielu miejscach miasta organizowane są zbiórki wyposażenia, które już wkrótce będzie niezbędne do przyjęcia setek tysięcy uchodźców ze zlikwidowanej właśnie Autonomii Rożawy. Podróżując po Kurdystanie mijaliśmy znajdujące się wokół Erbil obozy uchodźców z Syrii. Teraz Kurdowie z tego kraju starają się dostać do swoich rodaków w Iraku. Z tego powodu planowany na 10 listopada maraton w Bejrucie, stolicy Libanu – w którym startowaliśmy w zeszłym roku – właśnie został odwołany. Do tego kraju zdążają uchodźcy z Rożawy, których część ruszy w dalsza drogę do Iraku. Mam nadzieję, że maraton w Erbil za rok będzie mógł się odbyć.

Więcej naszych maratonów znajdziecie na stronie projektu 201races.com