Przez większą część roku na zakończenie sezonu planowaliśmy start w maratonie w Hawanie. I podobnie jak w przypadku startu w maratonie w Ułan Bator zakończonego ostatecznie wyjazdem na Wyspę Wielkanocną, tak i tym razem zamiast na Kubę - polecieliśmy zupełnie gdzie indziej: do Tajlandii :-)

Jak widać planowanie nie jest naszą dobrą stroną. Wiele okoliczności, na które zwykle nie ma się wpływu, powoduje, że podróżnik musi być elastyczny i gotów do zmiany planów. Choć nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło - świat jest wielki, i to, że nigdy do końca nie wiesz gdzie pojedziesz - ma swoją barwę i zapewnić potrafi świetną przygodę.

Organizowany po raz pierwszy Phuketon Marathon 2017 był moim dziesiątym maratonem w tym roku. I od razu uprzedzę fakty - najtrudniejszym. Wynalazła go w sieci Monika Kosobudzka z firmy Trofea Sportowe Wikoss, a pojechaliśmy do Tajlandii w piątkę - w tym ja i Sławek Smoliński Zmierzymyczas.pl atakowaliśmy dystans maratoński, a pozostała trójka w składzie Kasia Smolińska, Sebastian oraz Monika Kosobudzcy - półmaraton. Oczywiście jak zawsze start był w dużej mierze pretekstem do zwiedzenia kolejnego kraju.

Ze względu na temperatury start do maratonu odbywał się o godzinie 3:30 w nocy, a półmaratonu o 5:00. Pomimo tego temperatura oscylowała w okolicach 30 stopni, ale jeszcze większe wyzwanie stanowiła wilgotność na poziomie 90%. Ta mieszanka powodowała, że szybkie bieganie było nad wyraz ryzykowne - już sama rozgrzewka powodowała, że człowiek "płynął". Po zaledwie dwóch kilometrach byłem cały mokry i przerażony - po czterech myślałem, że nie dobiegnę :-) Ratunkiem były punkty z wodą rozstawione na całej trasie biegu co 2 kilometry, ale ile można wypić wody, by organizm nadążał z jej wchłanianiem?