"Co do samego treningu, czyli istoty biegu na orientację. Trening biegowy w biegu na orientację to też przede wszystkim wytrzymałość biegowa, siła i szybkość ale to wszystko robimy w terenie. Doskonalenie tych elementów i połączenie tego z czytaniem mapy jest w nowoczesnym orienteringu najważniejsze.

Stosujemy też trening interwałowy, skracamy przerw, zwiększamy prędkość i łączymy to z treningiem na mapie z trudnymi elementami pamięci.Przygotowujemy się po przez różnego rodzaju obozy, konsultacje i starty kontrolne w terenach zbliżonych do zawodów. To prawda że zawodnik nie wie co do końca go czeka, dowiaduje się w momencie otrzymania mapy. Wtedy podejmuje decyzję o taktyce biegania, oczywiście jest ona wcześniej przemyślana i ustalona z trenerem.

I tak jak w Wejherowie: sprint był techniczny trzeba było być skoncentrowanym i wybierać warianty optymalne po myśli budowniczego wtedy by się wygrało. Klasyk to różnej długości odcinki od 300-2000m a jeszcze rozbicia na tz. motylkach, tu odegrała dużą rolę przygotowanie wytrzymałościowe i siłowe. Trasa miała 11.1km juniorzy i 7.5km juniorki a gro błędów zdarza się na końcówce gdzie jesteśmy już mocno zmęczeni. Bieg średni to znów była mieszanka siły i szybkość, ale też wysokich umiejętności technicznych niech świadczy fakt że 1 miejscu znalazło się 3 zawodników z różnych krajów jest to pierwszy przypadek w długiej historii orienteringu.

Sztafety to z kolei połączenie siły i szybkości i umiejętności dobranie 3 zawodników wysokiej klasy nie bojących się walczyć do końca. Nowoczesne sztafety to małe rozbicia i walka do ostatnich metrów, mocna psychika i doskonałe umiejętności biegowe. Mnie się to udało połączyć w całość i dzięki temu mamy 1 miejsce, złoty medal i Mazurka Dąbrowskiego. Pierwszy złoty medal w sztafetowym biegu na orientację w 20-letniej historii zdobywania medali przez juniorów polskich.

Kończąc ten nieco przydługi wywiad dziękuję zawodnikom za dostarczenie wspaniałych niezapomnianych wrażeń, dających trenerowi satysfakcję że praca jaką wykonał przeistacza się medale. Szczególne podziękowanie Piotrowi Parafianowiczowi, Rafałowi Podzińskiemu i Michałowi Olejnikowi za złoty medal w Wejherowie.

Trening specjalistyczny to przede wszystkim podział na sprinterski, dobiegu średniego i klasyka. Świat już trenuje do sprintu, na mapach sprinterskich, parkach, osiedlach i miejskim otoczeniu [rynek,stare miasto] interwały, mocny trening tempowy 400m, 600m do 1000m na krótkich przerwach. Musimy to wszystko biegać w zbliżonych warunkach do biegu sprinterskiego i kształtować pamięć i koncentrację. Bieg średni u juniorów to 25 min a seniorów 35min i tu jest dużo PK częsta zmiana kierunku i odległości między odcinkami.

Long[klasyk] jest obecnie biegiem w juniorach 70-75min a seniorach 95-105min a u juniorek 55min seniorek 75-80min.W long jest 1-2 długi przebiegi i są stosowane pętelki celem rozbicia zawodników na różne pętle, ma to poprawić widowiskowość więc informacji radiowych i można ustawić kamerę."

Tak wyglądały zawody ze strony sportowej. Jednak jak wielkim przedsięwzięciem logistycznym jest zorganizowanie tak olbrzymiej i skomplikowanej imprezy wie najlepiej jeden z głównych organizatorów, pełniący na tych zawodach rolę National Adviser (kontrolera) Jerzy Antonowicz.

P.S: Jurku, jak oceniasz minione zawody pod kątem organizacyjnym z pozycji polskiego kontrolera [National Adviser]?

Jerzy Antonowicz – National Adviser

J.A: "W Polsce przyjęło się mówić na Advisera kontroler ale faktyczne jego dosłowne tłumaczenie bardziej odpowiada roli która pełniłem. Od samego początku czyli prawie 3 lata brałem intensywny udział w pracach komitetu organizacyjnego. Z mojej perspektywy organizację zawodów oceniam wysoko, chociaż były obszary w których na pewno mogliśmy zrobić jeszcze więcej. Niech za ocenę posłużą słowa trenera reprezentacji Francji: były to najlepiej zorganizowane Mistrzostwa Świata Juniorów od czasu kiedy jeżdżę (czyli od tak dziewięćdziesiątych)"

P.S: Były to już trzecie Mistrzostwa Świata Juniorów w BnO organizowane przez Polskę. Przypomnijmy, pierwszy raz JWOC odbyły się w 1994 roku, drugi raz w 2004 a trzeci w 2011. Czy z perspektywy 17 lat coś się zmieniło?

J.A: "Zmieniło się i to dużo. W tym roku startowali zawodnicy z 36 państw. Doszedł 1 bieg więcej, czyli Finał Sprintu (rozgrywany od 2006 roku). Używany jest elektroniczny system potwierdzania punktów kontrolnych SI (Sport Ident). Dodatkowo jako główny system pomiaru czasu został użyty system ChampionChip. Wyniki z każdego biegu oraz z 2 PK kontrolnych z trasy były live publikowane w Internecie. Działał on-line chat oraz JWOC-TV"

P.S: Organizacja tak ogromnego przedsięwzięcia, sama część sportowa trwa 5 dni, to wielkie wyzwanie dla organizatora, szczególnie, że zaangażowani w organizacje imprezy są ludzie z całego kraju. Opisz proszę w kilku zdaniach, od czego zaczął się projekt JWOC 2011 (dobór terenu, kreślenie map, logistyka itp.)
J,A: Sam JWOC trwał tydzień ale przygotowania jak wspomniałem wcześniej 3 lata. Trzon stanowiła grupa 5 osób: Benedykt Król, Basia Niewiedziała, Michał Motała, Artur Szymerowski i Ja. Wszystko spinał nasz przewodniczący Jan Klawiter. Czym bliżej mistrzostw tym dołączały nowe osoby.

Na samych mistrzostwach pracowało ponad 150 osób głównie wolontariuszy – młodych ludzi z całej Polski. Bez ich udziału i zaangażowania nie bylibyśmy w stanie przeprowadzić tych zawodów. Z tego miejsca chciałbym im serdecznie podziękować za wytrwałość i zaangażowanie.

Jan Klawiter i Benedykt Król – Organizatorzy JWOC 2011

"Wracając do pytania. Prace na JWOC zaczęły się od wyboru terenów. Lasy na około Wejherowa i Rumi idealnie nadawały się do przeprowadzanie takich zawodów. Więcej czasu zajęło nam znalezienie terenu na bieg sprinterski. Chcieliśmy żeby to był bieg bardzo widowiskowy i popularyzujący naszą dyscyplinę a jednocześnie o stopniu trudności odpowiadającej randze Mistrzostw Świata i tak trafiliśmy do pięknego Lęborka. Którego rynek z przylegającymi ulicami stał się idealną areną.
Równolegle pracowaliśmy nad mapami i trasami.

Pierwsze wersje były gotowe już na rok przed zawodami. Jednocześnie planowaliśmy całą logistykę oraz pracowaliśmy nad pozyskaniem sponsorów. Zadania do wykonania mieliśmy podzielone pomiędzy siebie. Spotykaliśmy się regularnie co umożliwiło wymianę informacji i podejmowanie działań w obszarach, które tego wymagały. Ponieważ wszyscy pracujemy zawodowo więc cała praca organizacyjna była wykonywana w naszym czasie wolnym i w ramach urlopów.

Ale warto było widząc uradowane miny zawodników z całego świata szczególnie naszych złotych medalistów w biegu sztafetowym/ Piękniejszego podsumowania JWOC nie mogliśmy sobie wymarzyć."

P.S: Czy planujesz organizację w najbliższych latach innych międzynarodowych zawodów w BnO, np. Pucharu Świata, czy Mistrzostw Świata Seniorów?

J.A: "W tej chwili myślę tylko o odpoczynku a rozważania o organizacji kolejnych zawodów zostawiam na później."

Z mojej perspektywy [Piotr Suchenia - przyp.redakcji] uważam te zawody za bardzo dobrze zorganizowane. Wracając pamięcią do lat 90-tych oraz roku 1994 i 2004 roku, kiedy współorganizowałem Mistrzostwa Świata Juniorów w Biegu na Orientację widać olbrzymi postęp i milowy krok do przodu, który uczyniła ta dyscyplina sportu. Kiedyś biegało się "na kartach startowych", na punktach były tzw. Perforatory, którymi dziurkowało się karty w kieszeni nosiło się folię na mapę, opisy rysowało się samemu a do biegania służyły zwykłe korki piłkarskie.

Teraz wszechobecna jest elektronika. Zawodnik jest wyposażony w system pomiaru czasu ChampionChip, SportIdent’u za pomocą którego potwierdza punkty kontrolne a na nadgarstku nosi GPS, który po zawodach podłączony do komputera pokazuje mu, którędy biegał. Buty do orienteeeringu są wyposażone w kolce i inne systemy a bawełniane koszulki zostały zastąpione przez oddychające dederony i innego rodzaju specjalistyczne stroje do biegania. Jedno się jednak nie zmieniło - las. Miejsce magiczne, mekka biegacza na orientację, gdzie zdany jest on na swoje umiejętności techniczne oraz przygotowanie fizyczne. Najmniejszy błąd, zawahanie może kosztować medal i miejsce na podium.

To bardzo ciężki i wymagający sport. Można go śmiało porównać do biegu maratońskiego czy triathlonu, ale w porównaniu z tymi dyscyplinami cechuje go niepowtarzalność i ciągły kontakt z przyrodą. Nie ma dwóch identycznych tras, miejsc i sytuacji. Bieg na orientację to jak dla mnie najwspanialsza dyscyplina sportu na świecie i wiem, że jeszcze nie raz przyjdzie stanąć mi na starcie, wziąć mapę, kompas i pobiec...

Z tego miejsca chciałbym serdecznie podziękować moim trenerom, Jerzemu Antonowiczowi, Mirkowi Tarnowskiemu i Andrzejowi Olechowi za to, że pokazali mi czym jest BnO."

Piotr Suchenia