Jestes
niezalogowany
ZALOGUJ

 

  WIZYTÓWKA  GALERIA [126]  PRZYJAC. [286]   BLOG   STARTY   KIBIC 
 
mamusiajakubaijasia
Pamiętnik internetowy
"Byle idiota pokona kryzys; to co cię wykańcza, to codzienna harówka" - Antoni Czechow

Gabriela Kucharska
Urodzony: 1972-08-26
Miejsce zamieszkania: Rudawa / Kraków
456 / 580


2012-10-07

Dostęp do
wpisu:

Publiczny
Deszcz jesienny... (czytano: 634 razy)

 

DESZCZ JESIENNY



O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny
I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,
Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...
Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną
I światła szarego blask sączy się senny...
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...



Wieczornych snów mary powiewne, dziewicze
Na próżno czekały na słońca oblicze...
W dal poszły przez chmurną pustynię piaszczystą,
W dal ciemną, bezkresną, w dal szarą i mglistą...
Odziane w łachmany szat czarnej żałoby
Szukają ustronia na ciche swe groby,
A smutek cień kładzie na licu ich miodem...
Powolnym i długim wśród dżdżu korowodem
W dal idą na smutek i życie tułacze,
A z oczu im lecą łzy... Rozpacz tak płacze...



To w szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny
I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,
Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...
Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną
I światła szarego blask sączy się senny...
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...


Ktoś dziś mnie opuścił w ten chmurny dzień słotny...
Kto? Nie wiem... Ktoś odszedł i jestem samotny...
Ktoś umarł... Kto? Próżno w pamięci swej grzebię...
Ktoś drogi... wszak byłem na jakimś pogrzebie...
Tak... Szczęście przyjść chciało, lecz mroków się zlękło.
Ktoś chciał mnie ukochać, lecz serce mu pękło,
Gdy poznał, że we mnie skrę roztlić chce próżno...
Zmarł nędzarz, nim ludzie go wsparli jałmużną...
Gdzieś pożar spopielił zagrodę wieśniaczą...
Spaliły się dzieci... Jak ludzie w krąg płaczą...



To w szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny
I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,
Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...
Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną
I światła szarego blask sączy się senny...
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...



Przez ogród mój szatan szedł smutny śmiertelnie
I zmienił go w straszną, okropną pustelnię...
Z ponurym, na piersi zwieszonym szedł czołem
I kwiaty kwitnące przysypał popiołem,
Trawniki zarzucił bryłami kamienia
I posiał szał trwogi i śmierć przerażenia...
Aż, strwożon swym dziełem, brzemieniem ołowiu
Położył się na tym kamiennym pustkowiu,
By w piersi łkające przytłumić rozpacze,
I smutków potwornych płomienne łzy płacze...



To w szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny
I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,
Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...
Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną
I światła szarego blask sączy się senny...
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...



Leopold Staff




Zaś inny pan cytując najbardziej chwytliwą frazę tego wiersza, napisał po blisko stu latach:

O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni,
Nie układa się nam z przyczyny dłoni
i linii na nich splątanych (...)


(a ja za diabła, po przeszło dwudziestu latach, nie pamiętam, czy był to: Maciej Danek, Piotr Bukartyk, czy może Piotr Bałtroczyk. No po prostu nie pamiętam. Ale piosenka ogromnie mi się podobała.)

Blog moga komentować tylko Przyjaciele autora


renia_42195 (2012-10-08,06:41): Ten wiersz zawsze mi się podobał :)
Truskawa (2012-10-08,20:17): A mi nie Reniu i w ogóle nie cierpię Staffa. Jego składnia jest zbyt wydumana. :))
Magda (2012-10-09,11:40): Staff Staffem, ale to zdjęcie....







 Ostatnio zalogowani
Świstak
00:36
m.kucharski1@op.pl
00:17
Stonechip
23:28
Truskawa
22:55
Andrea
22:33
rlebioda
22:26
romano071
22:21
Jurek3:33:33
22:13
lordedward
22:08
uro69
21:56
gpnowak
21:56
maratonczyk
21:22
INVEST
21:00
marczy
20:54
Raffaello conti
20:46
bur.an
20:38
|    Redakcja     |     Reklama     |     Regulamin     |