O maratonie berlińskim napisano już chyba wszystko. Przykładając do niego miarę biegów rozgrywanych w Polsce... hm to chyba żart! Jest on niedoścignionym wzorem lub przykładem spartaczonej roboty. A więc:
12 POWODÓW ABY NIE STARTOWAĆ W BERLINIE
1.Drogo. Tak, wpisowe to 50 euro plus jeśli ktoś ma ochotę 15 euro za koszulkę oraz 5 euro za 2 dniowy bilet na komunikację miejską!
2.Trzeba zabezpieczyć sobie nocleg, bo w dniu startu nie wydaje się numerów startowych. Ile kosztuje nocleg w Berlinie? Nie wiem, ja dojeżdżam przy pomocy kolei regionalnej.
3.Brak informacji w języku polskim. A w samym centrum maratonu język polski jest przyczyną nieporozumień.
4.Brak dostatecznej ilości toalet. Około 250 Toi-Toi na ponad 40 tys biegaczy to chyba żart.
5.Praktyczny brak przebieralni.
6.Jako bagaż do przechowania przyjmuje się tylko rzeczy zapakowane w dany przez orgów worek. Własne torby są przyjmowane z “kręceniem nosem”.
7.Bardzo drogie chipy 31 euro / zwraca się tylko 25/.
8.Tłum na trasie. Chodzi oczywiście o tłum biegaczy. Rywalizacja w takich warunkach? Żart!
9.Skromne zaopatrzenie na punktach odżywiania. Do picia dziwny Gatorade oraz berlińska woda.
10.Na mecie brak zainteresowania biegaczami, którzy muszą o wszystko troszczyć się sami.
11.Kolejki do: masażu, kaucji za chipa, prysznica etc.
12.Koszmarne odległości od poszczególnych punktów na mecie.

POWODÓW ŻEBY POBIEC W MARATONIE BERLIŃSKIM
1.Bliskość od Polski tak wielkiego biegu, a co za tym idzie nie tak poważne koszty /jak np. Biegi w USA/ podróży na bieg.
2.Organizacja zapisów i kolportażu numerów startowych.
3.Ilość biegaczy!
4.Ilość kibiców. Nigdy na trasie nie pozostaniesz sam ze swoją słabością. Kibice cie nawet z upadku podniosą swoim oszałamiającym i zapierającym dech w piersi dopingiem. Robię to lepiej niż najlepsza kawa!
5.Obsługa punktów odżywiania czy pkt. Z wodą jak oni się uwijali żeby na stołach napoje i woda oczekiwały na biegaczy!
6.Zabezpieczenie trasy- niemiecka doskonałość. Na trasie żadnych zaparkowanych na poboczy samochodów, żadnych trąbiących kierowców i żadnych zabłąkanych przechodniów!
7.Sceneria biegu- Berlin w pigułce.
8.Medal!
9.Funkcjonowanie obsługi na mecie. Miałem skurcz w udzie przykucnąłem a tu NATYCHMIAST obok mnie wyrosło dwoje sanitariuszy żeby mnie zabrać do lekarza. Długo im tłumaczyłam, że czuję się bardzo dobrze, a skurcz jest opanowany. Odeszli, ale dość długo mi się przyglądali.
10.Praca poszczególnych punktów na mecie. Jak oni potrafią obsłużyć 40 tys. Rozkapryszonych biegaczy. Napoje, jabłka, banany, czekolada, batony, piwo- bez ograniczeń.
11.Pod prysznicami w namiotach ciepła woda bez zakłóceń.
12.Całkowite odseparowanie strefy dla biegaczy od osób postronnych /kibiców rodzin biegaczy?
13.Zabezpieczenie bagażu!
14.Berlin jest wielki w każdym calu.

Nie jest to może obiektywna ocena. Bo taka być nie może. Dla mnie Berlin jest wart tego żeby tam biegać. I tu popełnię pewne świętokradztwo. Tak jak w tytule był to mój pożegnalny bieg w Berlinie! Nie zaklinam się, że nigdy tam nie wystartuję. Pewnie będę tam biegał nie raz. Jednak póki co obieram inny kierunek moich biegowych eskapad. Uczestnictwo w tak wielkich, światowych biegach nie jest numerem 1 na liście mojego pożądania. Dotyczy to wszystkich biegów tego typu na świecie. Ja wybieram biegi jednak trochę bardziej kameralne gdzie osiągnięcie mety stanowić będzie dla mnie wyzwanie samo w sobie a nie osiągnięty czas na tejże. Jeśłi kiedyś zatęsknię za biegiem w kilkutysięcznym tłumie to pobiegnę a tłum ten będzie się zbierał w okolicach Bramy Brandenburskiej w Berlinie o godzinie 9.00 w ostatnią niedzielę września.