Autor: Admin, 2016-01-18, 22:09 napisał/-a:
Ale mi się wydaje, że "metoda" polegająca na "wsparciu biegu marszem" nazywa się marszobieg, i raczej nie wymyślił jej Pan Galloway :-) Marszobiegi jako jednostkę treningową stosuje się u początkujących, ale tylko na etapie póki nie nauczą się biec bez przerwy zadanego na treningu okresu czasu.

Że galloweyowcy mają mniej kontuzji? Jak rozumiem, jakieś badania to udokumentowały, czy to tylko subiektywne wrażenie stosujących oraz autora książki? :-) To może zaproponuję taką metodę treningową - na każdym treningu biegamy powolutki, rekreacyjnie, tak żeby się nie spocić. Wprawdzie niewiele tym osiągniemy, ale za to nie zmęczymy się, nie skontuzjujemy, a i psycha będzie wypoczęta niezmiennie :-) O przepraszam, to też już wymyślono - nazywają to Slow Jogging. Przeminie za dwa lata jak każda inna "moda na metodę".

Pisze Pan, że przeciwnicy nie przytaczają argumentów. Ależ właśnie przytaczają, i one pozostają bez odpowiedzi.

Wg mojej oceny niezmiennie jest to pomysł minimalistyczny - proszę się nie obrazić - coś jak poradnik pomagający nieprzygotowanym trójkowiczom zdać maturę. W bieganiu chodzi o bieganie, i choć nikt nikomu, żadnemu piechurowi nie odbiera sławy, honoru i radości, to jednak dążymy do biegania a nie marszobiegu.

Szydzenie? Czy ktokolwiek tutaj szydzi? Chyba, że każda odmienna opinia jest odbierana jako szydzenie, ale to znamy z telewizji. Ja na przykład przez Gallowayowców nie czuje się wyszydzany, więc będę wdzięczny za to samo z drugiej strony.

Autor: Hung, 2016-01-19, 00:05 napisał/-a:
Jeżeli owa „metoda” jest dedykowana jedynie początkującym, dopóki nie nauczą się biegu ciągłego, to – przyznam – chciałbym być takim uczniakiem, który tym sposobem potrafi pokonać maraton w trzy godziny. Poza tym, nie ma w tym nic złego, że właśnie początkujący skuszą się na półmaraton lub maraton właśnie dzięki owej metodzie, że dzięki niej nie zrezygnują z biegania, które – samo w sobie – może być dla nich zbyt wyczerpujące, że dzięki temu dołączą do grona czytelników np. MP. I może skuszą się kiedyś na rozmowę na forum. Mało plusów?

Czy gallowayowcy mają kontuzji więcej czy mniej, nie wiem, ale im wierzę. Może są subiektywne. Ale czy obiektywne są opinie niegallowayowców, że to „złudzenie apteczne"? Zaproponowany sposób Slow Joggingu trochę sam się wyklucza z tej dyskusji, bo – jak Pan stwierdza – niewiele nim osiągniemy. Choć i tu nie zgodzę się, bo jest to świetny sposób na schudnięcie, który też może przyczynić się do załapania "żyłki" do biegania na całego. Jednak gallowayowcy osiągają więcej niż spadek wagi, a niektórzy osiągają więcej niż niejeden „biegacz ciągły”. A że moda przeminie, to wola ludzi. Mało było mowy na forum, że bieganie przemija, że to już nie ten klimat, który był niegdyś? Pewnie tak, bo takie jest życie, ciągle coś się zmienia. Przecież nie musimy już ganiać za sarnami, a ganiamy bez potrzeby, dla rozrywki, co dla jaskiniowca wydawałoby się największą głupotą marnować energię.

Całkiem możliwe, że nie zauważyłem argumentów przeciwników. Nie jestem gallowayowcem i słabo się znam, więc mogłem przegapić. Jednak nie tylko ja tak mówię.

Nie twierdziłbym, że „metoda”, to pomysł minimalistyczny, bo osiągi ma porównywalne ze średniakami. Na pewno jest łatwiejszy w przyswojeniu i przetrwaniu, i nic w tym złego. To prawda, że w bieganiu chodzi o bieganie … a w gallowayowaniu o gallowayowanie. Właśnie o to chodzi, że „metoda” pozwala na pozostanie w gronie biegaczy tym, którzy na biegach się złamali i zachęci tych, którzy nigdy nie biegali. „Metoda” nie twierdzi, że jej adepci nigdy nie przejdą na bieg ciągły. Nie ma osobnych zawodów dla gallowayowców a regulaminy biegowe pozwalają na marsz, więc funkcjonują oni w ramach całej braci biegowej, nawet tej, która nie stosuje ani ciągłego biegu ani „metody”. Nieprawdą jest, że:
"nikt nikomu, żadnemu piechurowi nie odbiera sławy, honoru i radości"
bo odbiera. Proszę przejrzeć na forum dyskusje na podobne tematy.
Nie ma szydzenia? Proszę:
"dlatego śmieszą mnie wypowiedzi tych nie-maratończyków, którzy pokonują maratony marszobiegiem!"

"biegasz byle jak i trenujesz byle jak, to już wiesz dlaczego nie możesz przebiec całego maratonu!"

Kto powiedział, że gallowayowiec nie potrafi przebiec całego maratonu? Wielu z nich zrezygnowało z tego na korzyść częściowego marszu.

Ja cięgiem przebiegłem kilka maratnów. Raz w lepszej raz w gorszej kondycji. Z każdym rokiem robiłem więcej kilometrów tygodniowo a moje wyniki słabły. Pewnego roku, po marnym maratonie, zdecydowałem, że więcej 42 km nie zrobię, bo nie ma sensu się męczyć. Mimo to zrobiłem kilka następnych, ale przecież są ludzie, którzy w podobnej sytuacji zrezygnowali. Może, gdyby znali „metodę”, to nadal by „biegali”. Jeżeli gallowayowiec np. na jeden kilometr robi 30 sekund marszu, to mu wyjdzie 21 minut chodzenia w maratonie. To dużo, w przedziale 4 – 5 godzin?
Ja jestem coraz bliższy decyzji przejścia na gallowaya.

Autor: Admin, 2016-01-19, 06:53 napisał/-a:
Można także wziąć ze sobą na maraton plecak z termosem, filiżanki, kocyk jakby się chciało posiedzieć na trawce po drodze. Czy to źle? Ależ skąd. Sam biegałem w przebraniach itd. Ale wydawało mi się, że nie rozmawiamy tutaj o turystycznym pokonywaniu maratonu skoro Pan Galloway opowiada że jego METODĄ można 2:12:00 pobiec maraton.

Każdy może wejść na Giewont. Co roku są całe kolejki zdobywców tego szczytu - w klapkach, tenisówkach, z dziećmi na rękach. To źle? Ależ skąd, każdy może wejść na Giewont. A jak ktoś zwraca uwagę, to znaczy że szydzi?

Zwolennicy "metody" gallowaya powinni się chyba zdecydować, czy rozmawiamy o turystycznym pokonywaniu maratonu, czy o sporcie. Bo jeżeli o sporcie, to wracamy do punktu wyjścia - "metoda" pokonywania maratonu marszobiegiem nie jest najefektywniejszą metodą biegu. A jeżeli o turystyce, to ja się nie wypowiadam, bo przewag turystyki nad sportem jest tyle, że nie ma o czym mówić - lekko, miło i przyjemnie. I każdy może wejść na Giewont i być taternikiem :-) Oj, szydzę?

Proszę nie stawiać sprawy na ostrzu noża: albo jest się za Gallowayem, albo potępia się tych, którzy nie biegną całego dystansu. Takiego podziału nie ma, nie było, i wątpię żeby kiedykolwiek był - a sugerowanie jakichś prześladowań i szyderstw to czysta retoryka. Sami Panowie tworzycie taki podział, którego NIE MA, a po "podzieleniu" biegaczy twierdzicie, że jedną z grup traktuje się gorzej. To od razu podzielmy biegaczy też na grupy ze względu na wagę albo poglądy społeczne.

Autor: runnerski.pl, 2016-01-19, 08:11 napisał/-a:
LINK: http://runerski.pl

Podałem 13 pozytywnych skutków biegania tym "sposobem",

tymczasem główny atak skierowany został na moje subiektywne choć prawdziwe uczucie, że kogoś wyprzedzałem oraz na to że to nie jest najlepsza metoda lub w ogóle nie jest to metoda. Wskazano jeszcze że nie wiadomo nic o badaniach z których wynikałoby, że chroni ona przed kontuzjami i w ogóle jest dla nieprzygotowanych "trójkowiczów"


Wg badań z 2012 roku (źródło "Biegacz NIezłomny") 70 % Amerykanów ma co roku kontuzje, większość biega w super obuwiu i nie pewnie nie robiąc przerw na marsz tymczasem jest to przerażająca statystyka. Nie wydaje mi się, że bieganie ciągłe jest lepsze lub gorsze natomiast wcale nie jest takie zdrowe. Znam wiele osób, które porzuciło bieganie ze względu na kontuzje.

W tej samej książce jest cytowany Jack Daniels który w ramach pracy magisterskiej badał w latach 60 lub 70 biegaczy do których wrócił dwa razy po kilkunastu czy więcej latach i wyszło mu, że w najlepszej formie fizycznej są Ci którzy, NIE trenowali najmocniej. Znowu można to wyszydzić ale można też przemyśleć.

Dla mnie nawet bez mojego doświadczenia i odczucia jest jedna ciekawa obserwacja nie spotkałem nikogo kto zdecydowałby się biec Gallowayem maraton czy połówkę i powiedziałby na mecie nic mi to nie dało było kiepsko.

Dalej uważam, że osoby krytykujące ten sposób bieganie w ogóle go nie znają ponieważ w ramach tego sposobu biegania są różne odmiany zarówno w długości marszu jak i jego trwania na dystansie. Nie trzeba iść do końca w maratonie najczęściej porzuca się tą strategie po 30 km kiedy zazwyczaj większość ludzi zwalnia.

I na koniec jeśli ta metoda pozwala "nieprzygotowanym trójkowiczom" zdać maturę to znaczy, że jest skuteczna... dziękuję Adminowi za fajny argument "za" ;)

Pozdrowienia dla Hunga - fajnie być otwartym na dyskusje nawet jeśli myśli się inaczej.
Dla Admina oczywiście też pozdrowienia, stabilność poglądów jest cenna choć świat do przodu popychają ludzie poszukujący (proszę tego nie komentować nie mam tu na myśli biegania i Gallowaya on nic nowego nie odkrył). ;)

Autor: zkaczynski, 2016-01-19, 08:40 napisał/-a:
Argumenty Admina do mnie przemawiają. Nie zawsze tak jest...np.,,czasy netto-brutto,,. Różnica nie do końca wypowiedziana w tym wątku, to jednak założenie
CZY MARATON MAM PRZEBIEC CZY UKOŃCZYĆ ? Jedni chcą zrobić wszystko,by go przebiec i złamani niechętnie mówią o marszu,to coś jak porażka, dyshonor, inni planowo maszerują, aby ukończyć. Niektórzy czują dużą różnicę pomiędzy bieganiem a marszem, innym jest to bardziej obojętne, dla nich liczy się ukończenie maratonu. O czasach nie ma co rozmawiać, bo to zbyt skomplikowana materia zależna od wielu zmiennych.

Autor: Kot1976, 2016-01-19, 09:47 napisał/-a:
Bardzo fajny artykuł. :-) Przyznam, że dla mnie, osoby która biega kompletnie amatorsko, Galloway to fajny patent. Raz, że zmęczenie dużo mniejsze, można normalnie funkcjonować na następny dzień w pracy, nawet po długich wybiganiach. Dwa - równe odcinki biegu i marszu pozwalają utrzymać równe tempo i z wyprzedzeniem ocenić jaki dystans pokonamy w konkretnym czasie, ryzyko kryzysu jest niewielkie. Zwyczajnie łatwiej zaplanować dzień - dla osoby, która ma sporo obowiązków to naprawdę świetna sprawa. :-)

Pozwolę sobie tutaj na taki mały żarcik - skoro przeciwnicy metody ( czy jak kto woli "metody" ) Pana Gallowaya argumentują, że Szost tak przecież nie biega i to "słabe", to czemu sami trenując sumiennie nie osiągają wyników jak Szost? ;-) A serio - niech każdy biega ( lub marszobiega ) jak chce; wszak każdy ma jakieś swoje cele. Mi wystarczy, że moje dziecko widzi, że sport to zdrowie. :-) Nie mam ambicji być supermaratończykiem, a startuję, bo cóż - lubię ten dreszczyk adrenaliny, który towarzyszy zawodom. :-)

Pozdrawiam Wszystkich! :-)

Autor: robewa, 2016-01-19, 16:24 napisał/-a:
a ja Wam powiem jedną rzecz, trochę już biegam, może specjalnych wyników nie mam, ale 16 lat ciągnę tą zabawę przynajmniej 3 razy w tygodniu, też tak myślałem - po co maszerować i nie będę się tutaj rozwodził, podam tylko przykład na cholernie ciężkim Maratonie Komandosa (mundur+wojskowe buty+10kg na plecach). W tamtym roku przebiegłem cały, w tym z premedytacją założyłem od początku 2 na 1, czyli w moim wypadku 2 km biegu + 1km marszu. W sumie poprawiłem czas w porównaniu do tego z przed roku o 30 min. Nie twierdzę, że będę tą metodę stosował regularnie, ale na pewno w ekstremalnych wyzwaniach bo dla mnie ona jest już sprawdzona i generalnie nie liczy się dla mnie opinia, że bieg trzeba przebiec, nie trzeba....trzeba umieć go przetrwać i nie dać sobie zrobić krzywdy.

Autor: Hung, 2016-01-19, 16:25 napisał/-a:
Cóż z tego, że Galloway mówi, iż jego metodą można pokonać maraton w 2:12:00. Przecież sposobem wyłącznie biegowym można to uczynić o 10 minut szybciej ale – niestety – też tylko nielicznym się to udaje a znaczna większość nawet o tym nie marzy i nie myśli. To, że można nie oznacza, że trzeba i że każdy może. Co – w tej sytuacji – mają zrobić nieosiągający w/w pułapu, porzucić bieganie? Nikt też nie powiedział (może nie zauważyłem, więc wówczas się wycofuję), że nie rozmawiamy tutaj o turystycznym a wyłącznie o profesjonalnym pokonywaniu maratonu. Większość z nas jest jednak amatorami a wielu z tych amatorów, to właśnie turyści biegowi (pisałem już o tym). Wszak turystyka biegowa, to też rodzaj sportu. Może jest nawet ważniejszą dziedziną niż zawodowstwo, bo skupia więcej osób i jest bardziej zdrowa od wyczynu. Faktem może być, że dyskutowana „metoda” jest mniej efektywna od biegu stałego, ale – według mnie – dla czołowych zawodników, bo dla pozostałych może być bardziej efektywna od tradycyjnej, biegowej. Większość tuptaczy nie ma szansy na pudło a zasuwa na pograniczu życia i śmierci. Im bardziej jest sponiewierana, tym bardziej dumna. Proszę, zdejmijcie nowoczesne buty, koszulki, wywalcie żele i izotoniki oraz gps – y, biegajcie jak dawniej, bez „wspomagania”, bo tak biegał prawdziwy maratończyk.
Szkoda, że nie pamięta Pan jak na forum „prawdziwi biegacze” mieli w niskim poważaniu tych, którzy ukończyli maraton w czasie gorszym niż owi „prawdziwi”, lub tych, którym zdarzyło się iść przez część dystansu. To nie było dzielenie biegaczy? W poprzednim poście przytoczyłem cytat o „nie – maratończykach”. To nie jest podział? Maratończyk i nie – maratończyk. Tylko, że nie – maratończyk doszedł szybciej niż maratończyk dobiegł. Nie mówię o prześladowaniach a o osobach, które chcąc pokazać swoją wyższość sportową dogryzają innym. Tylko czekać aż ponownie zacznie się dyskusja o wegetarianach i mięsożercach. Czy to nie podział? Podział, bo ludzie są różni, więc są podzieleni ale to nie powinno nikomu przeszkadzać i raczej nie przeszkadza ... do momentu aż ktoś zacznie kogoś obrażać albo wyśmiewać. Oby tak nie było. „Jeden lubi rybkę, drugi lubi mostek, a ja wolę pipkę, bo tam nie ma kostek”.

Autor: LeszekDarmochwal, 2016-02-16, 13:05 napisał/-a:
Witam,
mam 40 lat, wiele maratonów za mną przebiegniętych w całości (życiówka 3h37m). W tym roku w kwietniu startuję z tatą, lat 66. Planuję aby udało się nam wspólnie zlamac 4h30min.
Plan mamy taki: 4 minuty biegu 6:00, 45s marszu 10:00.
Dlaczego tak? Poprostu wydaje mi się ze w wieku mojego taty jednostajny wysiłek może zamulić i doprowadzic do kryzysu i kontuzji. Tempo 6:00 przerywane 45s marszem myslę ze zwiekszy prawdopodobienstwo ukonczenia biegu.
Nie wyobrazam sobie jednak robienia zyciowki 3h20min Galloweyem. To juz trzeba leciec od poczatku do konca :-)
Ale Ci wszyscy co biegiem robią zyciowki w maratonie w 3h20min na ultra 100km tez dużo maszerują i to nie tylko pod górę.
Myślę ze kazdy z nas jest po trochu Galloweyem ;-)

Autor: marianzielonka, 2016-02-16, 19:39 napisał/-a:
Dokładnie jest tak jak piszesz na końcu, ja sam Galloweyowałem spartathlon i dwa razy 150km, bo pomimo życiówki koło 2:52 nie byłbym wstanie przebiec w całości tych dystansów. Jeżeli człowiek myślący wie że w pewnym momencie i tak braknie mu sił i przejdzie do marszu, to lepiej dla niego będzie wykorzystywanie wszystkich rodzajów mięśni od samego początku ... tych od biegania i tych od chodzenia. Dochodzi do tego efekt jak ja to nazywam "nagrody", że po jakimś odcinku biegu będę mógł sobie odpocząć idąc.