W ostatnim czasie ukazało się wiele publikacji na temat śmierci Anny Przybylskiej. Pisano o samej aktorce jak również o raku trzustki i prognozach dla osób które zachorowały na tą chorobę. Jakkolwiek media rozpisywały się o słabych rokowaniach dla pacjentów i wysokiej śmiertelności, warto przytoczyć pozytywne przykłady, gdzie pacjent wychodzi z choroby i jak w przypadku opisywanej osoby, nadal wykazuje dużą aktywność sportową i osiąga znaczące wyniki.




Osoba którą mam na myśli to Antoni Cichończuk. W środowisku biegaczy postać dobrze znana, głównie z ponad przeciętnych wyników jakie uzyskiwał i uzyskuje w biegach ulicznych. Jego historia sportowa dzieli się na dwa okresy, ten przed chorobą i ten po chorobie. Przed chorobą to pasmo nie kończących się sukcesów. Pozwolę sobie przytoczyć kilka.

WMA Mistrz Świata w maratonie Riccione 2007 i Lahti 2009
EMA Mistrz Europy Poznań 2006 i Ljubljana 2008
Wyróżnienie „Filipidesa” – biegacz Roku w Polsce
Wygrana w OPEN I Igrzysk (EMG) Malmoe 2008
Sportowiec Roku w Gdyni 2007, 2008, 2009
Wyróżniony Medalem PKOL oraz Odznaką PZLA
2005 - 2014 zdobył 60 tytułów i rekordów Polski



Maratony
2:43,43 - Nowy Jork 2008 (wygrana w M 55)
2:42,50 - Kraków 2009
2:40,43 - Lębork 2009 (rekord polski M 55)
2:41,00 - Berlin 2009 (wygrana w kat. M 60)

Półmaraton
1:15,34 - Mur.Goślina 2009
1:15,37 - Warszawa 2009
1:15,43 - Inowrocław 2009
1:16,13 - Piła 2009

We wrześniu 2009 roku Antoni ma 60 lat. Lecimy wspólnie na maraton do Berlina. Antek bardzo chce uzyskać wynik poniżej 2:40. Uzyskuje czas 2:41:00 i wygrywa kategorię wiekową M 60. Wówczas nie wie jeszcze, że za niespełna miesiąc zostanie u niego rozpoznany rak trzustki z przerzutami na żołądek i dwunastnicę. Po powrocie z Berlina, tydzień później, startuje jeszcze w Warszawie. Jest osłabiony i przeziębiony. Osiąga jednak wynik 2:51:00, Tradycyjnie wygrywa swoją kategorię wiekową. Po powrocie idzie do lekarza, 3.X jest już w szpitalu. Operacja, chemia, radioterapia.



W 2010 roku, dwa miesiące po radioterapii próbuje po raz pierwszy wystartować. Ze swoim przyjacielem, Krzysztofem Borowskim jedzie na EMA - Mistrzostwa Europy do Nyiregyhaza (Węgry). Niestety, po 28 kilometrach schodzi z trasy. Nie traci jednak nadziei na powrót do biegania na wysokim poziomie. Równolegle leczy się i podejmuje treningi. Za cel bierze sobie obronę w 2011 roku, zdobytego w 2009 roku w Lahti, Mistrzostwa Świata w maratonie w kat. M 60. Upór i determinacja skutkują powrotem na ścieżki biegowe w 2011 roku.

W sierpniu 2011 roku Antoni startuje na wymarzonych Mistrzostwa Świata w Sacramento i z czasem 2:56:50 zdobywa tytuł wicemistrza. Regularnie trenuje i systematycznie startuje w biegach ulicznych. Uzyskiwane wyniki wprowadzają w osłupienie tak jego przyjaciół, kibiców jak i zespół lekarzy którzy zajmowali się leczeniem Antoniego na różnych etapach jego choroby. Po okresie rekonwalescencji Antoni przebiegł już 18 maratonów. Uzyskał kilka tytułów:



2011 - WMA Vice mistrz Świata - Sacramento (USA) - 2:56:50
2012 - EMA Mistrzostwa Europy - Hradek (Czechy) - 3:02:14
2013 - WMA Vice mistrz Świata - Porto Alegre (Brazylia) – 2:59:20

W roku 2015 planuje start w WMA Mistrzostwa Świata LYON (Francja) 14 sierpnia.

Historia Antoniego Cichończuka jest przykładem wielkiej determinacji, woli walki i pozytywnego myślenia. Jest dowodem na to, że każdy z nas jest inny i w obliczu choroby nasz los może się różnie potoczyć. Na ile sport przyczynił się do tego, że Antoni pokonał raka trudno dzisiaj powiedzieć. Bez wątpienia miał na to pozytywny wpływ. Warto przy okazji wspomnieć, że Antoni w swojej walce z chorobą i walce o powrót do aktywności sportowej nie pozostawał sam. Otaczała go grono oddanych przyjaciół oraz miał szczęście trafić na wspaniałych lekarzy.



12.10.2014 Antoni w piątą rocznicę operacji pobiegł w maratonie w Poznaniu 3:00:21 zajmując 129 miejsce, i zwyciężając w swojej kategorii wiekowej M65.