W roku 2012 w imprezie wystartowało ponad cztery tysiące biegaczy z pięćdziesięciu sześciu krajów swiata .Zwycięzcami zostali: Marthe Katrine Myhre 2:45.13 oraz Tomas Bereket 2:29:37. Warto wspomnieć, że trzeci w klasyfikacji generalnej był Polak: Piotr Suchenia z wynikiem 2:34:36.

Rekordzistami trasy są: Knut Hegvold – 2:20.56 oraz Brynhild Syntsnes – 2:38.22.

Opłaty startowe są dość wysokie jak na polskie warunki: w maratonie wynoszą od od 650 do 750 NOK (ok.360-410zł)

W roku 2013 bieg odbędzie się 22. Czerwca.

Imprezy lekkoatletyczne w Norwegii

Norwegia była gospodarzem dwóch poważnych międzynarodowych imprez lekkoatletycznych. Zaraz po wojnie w 1946 roku gościła lekkoatletów przy okazji mistrzostw Europy, które rozgrywane były w stolicy kraju – Oslo. Był to dopiero trzeci czempionat w historii i pierwszy odbywający się w Skandynawii. Medale na tej imprezie zdobywali reprezentanci czternastu krajów, w tym także Polacy. Nasi reprezentanci wrócili do kraju z jednym brązowym medalem, za sprawą dyskobolki Jadwigi Wajs.

Na mistrzostwa rangi mistrzostw świata w Norwegii czekano do 1989 roku. Wówczas do Stavanger, zjechali najlepsi przełajowcy świata. Największą gwiazdą tych mistrzostw był Kenijczyk John Ngugi, który ze znaczną przewagą zwyciężył w biegu seniorów, dokładając do tego wraz z kolegami z reprezentacji złoto w drużynie.

Norwegia vs Polska

Mężczyźni

800 m 1:42.58 Vebjørn Rodal vs 1:43.22 Paweł Czapiewski
1500 m 3:35.43 Henrik Ingebrigtsen vs 3:34.45 Artur Ostrowski
3000 m 7:40.77 Marius Bakken vs 7:42.4 Bronisław Malinowski
3000 m z przeszkodami 8:12.05 Jim Svenøy vs 8:09.11 Bronisław Malinowski
5000 m 13:06.39 Marius Bakken vs 13:17.69 Bronisław Malinowski
10000 m 27:32.52 Are Nakkim vs 27:53.61 Jerzy Kowol
Półmaraton 1:02.13 Geir Kvernmo vs 1:01:35 Piotr Gładki
Maraton 2:10.17 Geir Kvernmovs 2:07:39 Henryk Szost

Kobiety

800 m 1:59.82 Ingvill Måkestad Bovim vs 1:56,95 Jolanta Januchta
1500 m 4:00.55 Grete Waitz vs 3:59,22 Lidia Chojecka
3000 m 8:31.75 Grete Waitz vs 8:31,69 Lidia Chojecka
3000 m z przeszkodami 9:33.19 Karoline Bjerkeli Grøvdal vs 9:17,15 Wioletta Janowska
5000 m 14:37.33 Ingrid Kristiansen vs 15:04,88 Lidia Chojecka
10000 m 30.13.74 Ingrid Kristiansen vs 31:52,11 Dorota Gruca
Półmaraton 1:06.40 Ingrid Kristiansen vs 1:10:36 Karolina Jarzyńska
Maraton 2:21.06 Ingrid Kristiansen vs 2:26:08 Małgorzata Sobańska

Zestawienie rekordów narodowych Polski z rywalem ze Skandynawii, ukazało równowagę sił obu krajów. Zarówno wśród mężczyzn jak i kobiet oba kraje posiadają lepsze rekordy na czterech dystansach i w związku z tym nie można wyłonić zwycięzcy. Wśród Pań remis Norweżkom zapewniły rekordy Ingrid Kristiansen, która w naszym porównaniu posiada cztery rekordy kraju i na wszystkich dystansach deklasuje zawodniczki z Polski.

Na czterech pozostałych dystansach rekordy Waitz, Bovim i Grovdal ustępują jednak Polkom co w ostatecznym rozrachunku prowadzi do wyniku 4:4. Warto wspomnieć, że rekordy Grete Waitz oraz Ingrid Kristiansen to rezultaty osiągane w latach 70. i 80. ubiegłego stulecia i mimo wielu lat od uzyskania tych rekordów, nieprędko któraś z norweskich biegaczek poprawi te bardzo wartościowe wyniki.

U mężczyzn sytuacja także jest patowa. Najbardziej wartościowym rezultatem u Norwegów wydaje się być życiówka Vebjørna Rodala na 800m wynosząca 1:42.58 ustanowiona podczas Igrzysk Olimpijskich w Atlancie w 1996 roku.

Warto także zwrócić uwagę na rekord na 1500m. Choć wynik Henrika Ingebrigtsena jest słabszy niż rekord Polski Artura Ostrowskiego, to trzeba zauważyć, że w 2012 roku gdy rekord był ustanawiany, Henrik miał dopiero 21 lat. Podobnie jak Rodal, Ingebrigsten pobił swój rekord życiowy, będący także rekordem kraju w czasie Igrzysk Olimpijskich (w Londynie).

Norweg jest jednym z najbardziej utalentowanych biegaczem młodego pokolenia w Europie, co potwierdził medalami w kategoriach juniorskich i młodzieżowych.

Biegowa gwiazda - Ingrid Kristiansen

Urodzona 21 marca 1956 roku Kristiansen, jest jedną z najlepszych biegaczek lat 80. na świecie. W swojej karierze osiągnęła prawie wszystko. Była medalistką mistrzostw Europy, świata oraz rekordzistką świata. W jej dorobku brakuje jedynie medalu olimpijskiego. Bardzo blisko osiągnięcia tego sukcesu była w Los Angeles, gdy w biegu maratońskim ukończyła rywalizację na czwartym miejscu.

Swoją międzynarodową karierę rozpoczęła z dość przeciętnymi (jak na taki talent) wynikami. W latach 1980-81 dwukrotnie zwyciężyła w Sztokholm Maraton oraz była druga w Maratonie nowojorskim. Jednak w żadnym z tych biegów nie złamała granicy 2:30. W roku 1982 zdobyła swój pierwszy medal na imprezie mistrzowskiej będąc trzecią zawodniczką biegu maratońskiego podczas mistrzostw Europy.

Rok następny to kolejne zwycięstwa w maratonach oraz czwarte miejsca na przełajowych mistrzostwach świata oraz na IO w Los Angeles. W latach 1985-1987 zdobyła dwa brązowe medale przełajowych MŚ (z tego jeden na warszawskim Służewcu). Została także mistrzynią świata oraz Europy na 10 000m. Lata następne to dalsze zwycięstwa w maratonach oraz tytuł mistrzowski w crossie. Niestety w roku 1988 nie udała się kolejna próba walki o olimpijski krążek, gdyż nie ukończyła bieg na 10 000m w Seulu.

Kristiansen była pierwszą kobietą w historii, która złamała granicę 15 minut na 5000m oraz 31 minut na 10 000m. Pięciokrotnie poprawiała rekord świata, a przy tym nie zaniedbywała roli matki i żony.

Wraz z Grete Waitz stworzyły piękną kartę historii biegów w Norwegii, podnosząc bardzo wysoko poziom światowych biegów kobiecych.

Warto wspomnieć także o tym, że Kristiansen słynęła z tego, że bardzo wiele treningów wykonywała… na bieżni elektrycznej.

Rekordy życiowe:

3000 m 8:58.80 Sittard 1980
5000 m 14:37.33 Stockholm 1986
10,000 m 30:13.74 Oslo (Bislett) 1986
10 Km 30:59 Boston, MA 1989
15 Km 47:17 Monaco 1987
Półmaraton 1:08:31 New Bedford 1989
Maraton 2:21:06 London 1985

Rekordy świata

Historia rekordów świata ustanawianych w biegach średnich i długich przez norweskich biegaczy jest bardzo bogata i obejmuje dystanse od 3000m aż po maraton. Wszystkie są zasługą jedynie dwóch zawodniczek: Grete Waitz oraz Ingrid Kristiansen. Niestety żaden z rekordów nie przetrwał do dnia dzisiejszego.

W biegu na 3000m rekord dwukrotnie ustanawiała Grete Waitz. W roku 1975 uzyskała wynik 8:46.6, by rok później urwać z tego jeszcze ponad sekundę (8:45.4). Norweżka rekord odebrała reprezentantce ZSRR Lyudmile Braginie, która po dwóch miesiącach od drugiego rekordu świata Waitz, ponownie wróciła na szczyt po rekordowym biegu w Australii.

Kristiansen natomiast dwukrotnie biła rekordy na 5000m. Najpierw w 1984 w Oslo odebrała rekord amerykance Mary Decker-Slaney (15:08.26), poprawiając go o prawie dziesięć sekund -14:58.89. Rok później Brytyjka Zola Budd poprawiła rezultat Norweżki (14:48.07). ‘’Rewanż’’ ze strony Kristiansen nastąpił rok później w Sztokholmie, gdy poprawiła swój rekord życiowy aż o dwadzieścia jeden sekund (14:37.33), będąc przez kolejne dziewięć lat najszybszą zawodniczką w historii.

Na dystansie dwukrotnie dłuższym Kristiansen także wpisała się w karty lekkoatletycznej historii, bowiem podobnie jak na 5000m, także poprawiała rekord dwukrotnie. Norweżka była pierwszą kobietą w historii, która złamała barierę 31 minut. Miało to miejsce w Oslo w 1985, gdy uzyskała wynik 30:59.42, poprawiając o czternaście sekund stary rekord.
Rok później także w Oslo zbliżyła się bardzo mocno do kolejnej magicznej granicy – 30 minut. Pobiegła wówczas w czasie 30:13.74 i przez osiem lat żadnej z rywalek nie udało się jej wyniku poprawić. Dokonała tego dopiero Wang Junxia (29:31.78), która jest aktualną rekordzistką świata do dnia dzisiejszego.

Na ulicy Norweżki także miały swoje lata świetności. W maratonie i półmaratonie ustanawiały łącznie aż dziewięć rekordów globu. W 1978, 1979 i 1980 Grete Waitz trzykrotnie zwyciężyła w maratonie Nowojorskim ze znakomitymi czasami: 2:32:29, 2:27:32 i 2:25:41, które były wówczas osiągnięciami rekordowymi choć istnieją podejrzewania co do długości trasy, która miała być zbyt krótka.

Trzy lata później bez żadnych kontrowersji zwyciężyła w maratonie londyńskim z czasem 2: 25:28, który przetrwał na szczycie tabel… jedynie jeden dzień, gdyż Amerykanka Joan Benoit pokonała 42,195km w czasie o trzy minuty lepszym, lecz dokonała tego na dyskusyjnej trasie w Bostonie. Ostatnim norweskim rekordem był wynik Ingrid Kristiansen z 1985 roku z Londynu, gdy zwyciężyła w czasie 2:21:06 i na trzynaście lat, stała się posiadaczką rekordu świata.

W półmaratonie Norweżki były posiadaczkami rekordu świata przez ponad pięć lat. Pierwsza rekord poprawiła Waitz (69:57 ‘82 – Goteborg). Po odebraniu rekordu przez Amerykankę Benoit, do Norwegii rekord wrócił za sprawą Kristiansen (68:32 ‘89 - Bedford)


Historia igrzysk olimpijskich

Norwescy lekkoatleci na arenach olimpijskich rywalizują od roku 1900. Przez ponad sto lat zmagań zdobyli łącznie dwadzieścia medali. Zdobywali je jednak głównie w konkurencjach technicznych (najwięcej w rzucie oszczepem – 5). Jednak cztery medale to zasługa także biegaczy średnio i długodystansowych. Pierwsze dwa medale to rok 1956 i IO w Melbourne.

Po brązowe medale sięgnęli wówczas: Ernst Larsen na 3000m z przeszkodami oraz Audun Boysen na 800m. Pierwszy z nich przegrał jedynie z Brytyjczykiem Chrisem Brasherem, który poprawił rekord olimpijski oraz Węgrem Sándore Rozsnyóiim, do którego Larsem stracił cztery dziesiąte sekundy. W finale zabrakło niestety Zdzisława Krzyszkowiaka, któremu nie udało się przebrnąć przez eliminacje. Podobny przebieg miał także finał na 800m. Zwycięzca – Amerykanin Tom Courtney, poprawił olimpijski rekord (1:47.75), zaś drugi na mecie Brytyjczyk Derek Johnson, wyprzedził o trzy dziesiąte sekundy Boysena (1:48.1).

Na kolejny medal czekano aż dwadzieścia osiem lat. Trzydziestoletnia wówczas Grete Andersen-Waitz sięgnęła po pierwszy srebrny medal norweskich biegów podczas IO w Los Angeles. Z prawie półtorej minutową przewagą zwyciężyła Amerykanka Joan Benoit (2:24.52), która ustanowiła najlepszy rezultat w historii IO. Za nią linię mety przekroczyła Waitz, która do mety przybiegła niezagrożona. Czas Norweżki to 2:26.18. Trzecia na mecie Rosa Mota straciła do niej trzydzieści dziewięć sekund. Norweżki bliskie były zdobycia dwóch medali, gdyż na czwartym miejscu zameldowała się Ingrid Kristiansen.

Po brązowym i srebrnym medalu Norwegom brakowało tylko olimpijskiego złota. Doczekali się go w Atlancie w 1996 roku za sprawą Vebjørna Rodala i jego wspaniałej dyspozycji w finale biegu na 800m. Po wspaniałym finiszu na ostatnich 120m Norweg nie dał szans rywalom zwyciężając w wielkim stylu ze znakomitym czasem – 1:42.58. Za jego plecami na metę wbiegli Afrykanie: Hezekiel Sepeng (RPA) oraz Fred Onyancha (Kenia).

Historia mistrzostw świata

Pierwszy medal Norwegowie zdobyli jeszcze przed pierwszymi mistrzostwami świata pod egidą IAAF. W roku 1980 w holenderskim Sittard rozegrano mistrzostwa w konkurencjach, których nie było na igrzyskach olimpijskich. Wśród nich był bieg na 3000m kobiet, w którym po brąz sięgnęła Norweżka Ingrid Kristiansen (8:58.80). Musiała ona uznać wyższość Szwedki Karoline Nemetz oraz reprezentantki Niemiec Zachodnich Brigit Friedmann.

Na medal w oficjalnych mistrzostwach Norwegia nie czekała jednak długo. Już na pierwszym światowym czempionacie w 1983 roku w Helsinkach po złoto w biegu maratońskim sięgnęła Grete Waitz (2:28:09). Norweżka nie dała szans rywalkom zwyciężając z dużą przewagą nad drugą Amerykanką Marianne Dickerson (2:31:09) oraz trzecią Raisą Smekhnovą (2:31:13). Cztery lata później sukces swojej koleżanki z kadry powtórzyła Ingrid Kristiansem, która zwyciężyła w biegu na 10 000m z rezultatem 31:05.85.

Pierwszym męskim i zarazem ostatnim biegowym medalistą dla Norwegii był Vebjørn Rodal. W 1995 roku w Geteborgu, sięgnął po brąz w biegu na 800m (1:45.68). Po swój pierwszy w karierze tytuł sięgnął wówczas Wilson Kipketer (dwukrotnie obroni tytuł mistrzowski w latach ’97 i’99), zaś tuż za nim linię mety przekroczył reprezentant Burundi Arthémon Hatungimana.