Jestes
niezalogowany
ZALOGUJ

 

mitro
Marek Mitrofaniuk
Siedlce
Yulo Run Team Siedlce

Ostatnio zalogowany
2019-07-17,21:17
Przeczytano: 396/126415 razy (od 2022-07-30)

 ARTYKUŁ 
Srednia ocen:8.1/8

Twoja ocena:brak


Amsterdam - maraton i półmaraton w jeden dzień
Autor: Marek Mitrofaniuk
Data : 2011-10-20

Pomysł przebiegnięcia maratonu i półmaratonu jednego dnia nie pojawił się od razu. Długo we mnie dojrzewał, a ostatecznie dojrzał prawdopodobnie dopiero na mecie maratonu. Nawet na 30-35 km, nie miałem jeszcze pewności czy zdecyduję się na kolejny start.

Był to mój pierwszy zagraniczny start i tym bardziej byłem podekscytowany wyjazdem. Do Amsterdamu przyleciałem z dziewczyną w piątek wieczorem. Nocleg znalazłem na kilka dni przed wylotem na stronie internetowej za pośrednictwem której można zaoferować turystom miejsce w swoim domu. Polecam to każdemu, który chce nie tylko pozwiedzać czy pobiegać, ale też poznać miejscowych ludzi.

Pod swój dach przyjął nas samotny 68 latek, który zaraz po naszym przyjeździe dał nam klucze do swojego mieszkania, abyśmy mogli czuć się jak u siebie i przychodzić czy wychodzić kiedy tylko chcemy. Nie poświęcał nam zbyt dużo uwagi, więc mieliśmy wystarczająco dużo czasu, aby zwiedzić miasto.

Następnego dnia, z samego rana pojechaliśmy do biura maratonu odebrać pakiety startowe. Po odstaniu w dość długiej kolejce dostałem swój numer. Odbiór koszulek odbywał się w drugiej kolejce. Może mam zbyt małe doświadczenie z dużych zagranicznych startów, ale ten etap odebrałem to jako słabo zorganizowany i szczególnie przy odbiorze koszulek dość chaotyczny. Poza tym, pakiety startowe były dość ubogie – w maratonie koszulka, natomiast w półmaratonie nic poza numerem startowym. Ale dobre i to. Medale i numery startowe to dla mnie najlepsza i wystarczająca pamiątka z biegu.

Początkowo w ogóle nie planowałem udziału w dwóch biegach. Wprawdzie celowo szukałem takiego miasta w którym odbędzie się jednocześnie także półmaraton, ale tylko dlatego aby moja dziewczyna mogła pobiec, ponieważ maratonów (jeszcze) nie biega. Nawet nie zdawałem sobie sprawy z tego, że udział w obu biegach jest fizycznie możliwy. Byłem przekonany, że start będzie w tym samym czasie. Dopiero Piotrek, kolega z klubu, który zapisał się na oba biegi (gdyż ze względu na kontuzję nie wiedział w którym ostatecznie wziąć udział) zainspirował mnie do tego pomysłu.

Jednak, jako że nigdy nie pobiegłem dystansu dłuższego niż 42km, długo wahałem się czy zapisać się czy nie. Tak długo się zastanawiałem, że w końcu minął termin zapisów i nie zapisałem się w ogóle! Byłem zmęczony po maratonie w Warszawie gdzie poprawiłem swoją życiówkę i przez co najmniej tydzień nie miałem ochoty myśleć nawet o jednym biegu, a co dopiero mówić o dwóch biegach jednego dnia.

I nawet zagraniczny debiut nie był w stanie mnie zmotywować.

Piotrek ostatecznie nie pobiegł żadnego z biegów, ale na moje szczęście, w Amsterdamie był. Spotkaliśmy się na Expo i przekazał mi swój pakiet półmaratonu.

W ciągu trzech tygodni które minęły od maratonu w Warszawie, biegałem tylko sześć razy po ok 10 km. Nie byłem więc przygotowany nawet na jeden bieg. Postanowiłem, że maraton pobiegnę spokojnym tempem 5:20/km, tak aby skończyć w 3h 45 min. Jednak uniesiony emocjami i tłumem biegaczy biegłem po 5:00/km. Biegło mi się tak dobrze, że utrzymywałem takie tempo prawie do końca.

Stwierdziłem, że trudno, najwyżej nie pobiegnę półmaratonu. Atmosfera biegu tak mi się udzieliła, że nie potrafiłem i nie chciałem biec wolniej. Trasa maratonu jest bardzo płaska, praktycznie bez podbiegów co sprzyjało w biegu równym tempem. Znaczna część trasy przebiegała poza miastem, wzdłuż rzeki otoczonej łąkami na których pasły się krowy. Ta część trasy podobała mi się najbardziej choć jadąc do Amsterdamu nie spodziewałem się takich widoków.

Momentami było trochę monotonnie, jednak kilometry mijały a ja nie czułem dużego zmęczenia. Nigdy nie stosowałem podczas startów żadnych odżywek czy żeli energetycznych i tym razem było tak samo. Postanowiłem jednak pić napoje energetyczne zamiast wody i jeść banany do samego końca maratonu, bo dystans który zamierzałem pokonać ciągle mnie przerażał.

Na ostatnich kilometrach tempo trochę spadło, jednak nie chciałem przyspieszać, nie zależało mi na żadnym wyniku. W końcu po trzech i pół godzinie biegu zobaczyłem ponownie stadion. Finisz był rewelacyjny, nigdy wcześniej nie byłem na takim stadionie, więc emocje były ogromne. Metę przekroczyłem z czasem netto 3:34:19. Byłem bardzo zadowolony, gdyż ten bieg był czystą przyjemnością, żadnego myślenia o życiówkach, żadnego walczenia ze sobą, cieszyłem się każdym kilometrem i każdą minutą biegu.

Było mi tak dobrze, że szybko stwierdziłem, że chcę jeszcze raz! Jeszcze raz pobiec z tym tłumem biegaczy, jeszcze raz zobaczyć tych wszystkich kibiców na trasie i przede wszystkim jeszcze raz wbiec na stadion.

Decyzja była szybka, bo czasu miałem mało. Start półmaratonu miał się odbyć 25 min po przekroczeniu przeze mnie mety maratonu. Dlatego też, po zjedzeniu kilku kawałków pomarańczy, kawałka banana i zamiany numerów startowych znów stanąłem na starcie. Kilka osób zagadało mnie ze zdziwieniem, widząc że mam na szyi medal, nie mogąc uwierzyć, że przed chwilą przebiegłem maraton. Po chwili wśród tych tysięcy biegaczy spotkałem moją dziewczyną Agatę. Do linii startu dotarliśmy dopiero po ok. 15 min od strzału startera, wiec miałem łącznie ok. 40 min odpoczynku.

Gdy tylko ruszyliśmy, ponownie poczułem emocje. Nie pamiętałem już, że przed chwilą przebiegłem przecież maraton! Spodziewałem się, że pobiegnę z Agatą która zamierzała ukończyć bieg w czasie ok. 2 h. Ale już po kilkuset metrach czułem, że mogę i chcę biec szybciej! Przez pierwszych kilka kilometrów biegłem tempem nawet trochę szybszym niż maraton, ok 4:55-5:00/km. Utrzymałem to mniej więcej do 10 km.

Byłem pewny, że mogę skończyć ten bieg w czasie ok 1h 45 min. No i wtedy… zaczęły się problemy, paliwo nagle się skończyło. Jednak totalne wyczerpanie przyszło jak to zwykle bywa w maratonach. Kryzys wymusił na mnie wolniejsze tempo. Mniej więcej na 12 km zatrzymałem się. Przez chwilę zrobiło mi się słabo. Kilka osób biegnąc poklepywało mnie po plecach dodając otuchy. Po chwilowych kryzysach, jakoś ostatnimi siłami pobiegłem powoli przed siebie. Biegnąc wypatrywałem już tylko Vondeparku z którego były 3 km do mety.

Gdy minąłem park, myślałem tylko o oznaczeniu ostatniego kilometra i ponownym finiszu na stadionie. Trasę w końcu dobrze znałem sprzed dwóch godzin więc wiedziałem na co czekam. No i dobiegłem. Czas 2 h 01 min. Agata kilka minut po mnie. Był to zdecydowanie najgorszy czas z moich dotychczasowych startów, ale dający ogromną satysfakcję z ukończenia. I nawet medal za maraton dyndający się na mojej szyi przez te 21 km nie przeszkadzał. Na mecie musiałem się jeszcze wytłumaczyć z medalu który już miałem, bo nie chcieli mi dać kolejnego za ukończenie półmaratonu.

Następnego dnia z rana zrobiliśmy sobie krótki spacer po Amsterdamie, nogi jednak odczuły te 63 km z poprzedniego dnia. Po południu, Jaap u którego się zatrzymaliśmy, zaproponował nam wycieczkę jego łodzią po kanałach Amsterdamu, tak jakby dokładnie wiedział co czujemy po takim wysiłku. Tego dnia chyba nie było lepszego sposobu na zwiedzanie miasta.

Niestety oficjalnie sklasyfikowany nie jestem w półmaratonie. Po pierwsze, gdyż był to pakiet Piotrka, a po drugie – na maraton wziąłem od razu oba chipy i niestety oba chipy zmierzyły czas mojego maratonu, choć ten drugi był uznany za czas półmaratonu.



Komentarze czytelników - 13podyskutuj o tym 
 

ciuxon

Autor: ciuxon, 2011-10-20, 19:33 napisał/-a:
gratulacje Marku !
dwa medale w ciągu 6 godzin to jest wyczyn !
ja tak zrobię w przyszłym roku jak zdrowie pozwoli....

 

robert77g

Autor: robert77g, 2011-10-20, 22:43 napisał/-a:
Ja przebiegłem jednego dnia półmaraton w Opolu i po 2 godzinach wystartowałem jeszcze w Rudnikach na 13 km. Powiedziałem wtedy nigdy więcej a co dopiero maraton i półmaraton. Gratuluję

 

worminio

Autor: worminio, 2011-10-21, 08:55 napisał/-a:
Gratuluję Marku:) Podziwiam takich ludzi:) Właśnie zadziwiające jest to że człowiek tyle lat żyje a i tak nie wie wszystkiego o możliwościach swego ciala:) Raz jeszcze Graluję i życzę wielu tego typu sukcesów:)

 

Krissmaan

Autor: Krissmaan, 2011-10-22, 02:40 napisał/-a:
Pomysł okrutnie szalony ale z ułańską fantazją. Człowiek potrzebuje robić takie szalone rzeczy. Popieram a przede wszystkim gratuluję. Opis drugiego w kolejności biegu w półmaratonie jako żywo przypomina mi moje emocje i przygody podczas mojego startu z tym, że mój poziom znacznie słabszy nie te światy.

 

dex-adam

Autor: dex-adam, 2011-10-22, 21:51 napisał/-a:
Ja raczej nie mógłbym się zmusić do takiego wyczynu. Szacun!!!
Po minięciu mety (po 3:42) długo nie mogłem do siebie dojść... Palec prawej stopy mi mocno krwawił i na mecie zacząłem go mocno czuć... Ciężko mi się szło do metra nie mówiąc już o dojciu na start półmaratonu i uczestniczeniu w nim.
Sam Amsterdam bardzo fajny, polecam wszystkim biegaczom start w tym mieście. Odpowiednia trasa i pogoda.
To był mój drugi, po Berlinie, start za granicą. Warto czasami zobaczyć jak inni organizują imprezy biegowe. Nasi orgowie mogliby się jeszcze dużo nauczyć ;-)

 

sebix2

Autor: sebix2, 2011-10-23, 09:41 napisał/-a:
gratulacje

 

gajc

Autor: gajc, 2011-10-23, 10:48 napisał/-a:
szacun Marek, mam mgliste wrażenie że mijaliśmy się gdzieś na trasie maratonu. Zagadywałem każdego Polaka, więc i pewnie z Tobą zamieniłem kilka słów. Na mecie kolega Piotrek z Dębicy opowiadał mi o jakimś gościu który zamierza pobiec jeszcze półówkę ze swoją dziewczyną, pozdrawiam i jeszcze raz gratuluję uporu:)

 

mitro

Autor: mitro, 2011-10-23, 12:24 napisał/-a:
Chyba wiem o kim mówisz i w którym momencie go spotkałem. Zwrócił mi uwagę na to, że mam dwa czipy więc musiałem się wytłumaczyć (-: A na trasie rozmawiałem z kilkoma Polakami, więc może się gdzieś mijaliśmy.

 

pawel 75

Autor: pawel 75, 2011-10-25, 22:55 napisał/-a:
Może i fajne osiągnięcie ale gdzie tu ...zdrowy rozsądek.Pewnie pokonanie ponad 63 km to nie mega wyczyn bo przecież są biegi ultra ale biegacze na pewno inaczej się do nich przygotowują.Ale tak naprawdę zastanawiam mnie jedno.Biegniesz ze swoją dziewczyną która debiutuje w półmaratonie , ZOSTAWIASZ ją na trasie i biegniesz szybciej spełniając jakieś dziwne swoje "cele"
A gdyby twoja dziewczyna doznała kontuzji lub poprostu nie dała rady zostając sama na obcej ziemi???
Ale różne priorytety mają biegacze.
Mimo wszystko gratuluję osiągnięcia

 

mitro

Autor: mitro, 2011-10-26, 12:19 napisał/-a:
Czy ja gdzieś napisałem, że Agata debiutowała? Ma za sobą już półmaratony przebiegnięte poniżej 2 h więc wie co to znaczy 21 km (-:

 



















 Ostatnio zalogowani
Jerzy Janow
23:46
Wojciech
23:37
VaderSWDN
23:25
Volter
23:25
Artur z Błonia
23:18
szakaluch
22:30
gibonaniol
22:28
timdor
22:08
malicha
22:06
Namor 13
21:42
Agusia151
21:08
uro69
20:51
Pablo_run
20:51
Pawel63
20:39
grzybq
20:34
Bartu¶
20:26
|    Redakcja     |     Reklama     |     Regulamin     |