W kolorowym tłumie pasjonatów biegania można spotkać księdza Rafała Gniłę, znakomitego maratończyka, ale również znakomitego kaznodzieję. W ramach zorganizowanej pod jego przewodnictwem Działoszyńskiej Dziesiątki mogliśmy uczestniczyć w mszy świętej w intencji biegaczy i wysłuchać kazania przygotowanego na ta okoliczność.

Kazanie niezbyt długie w formie było bardzo dosadne w treści.

Rys.1 - Ksiądz R. Gniła z różą od działoszyńskich dzieci

Warto się zapoznać z tym co powiedział ksiądz Rafał w Działoszynie:

„Pan Jezus dzisiaj mówi nam w Ewangelii o tym, że miłością jest Bóg.
Jeśli patrzymy na dzisiejszy świat to widzimy, że nie ma tam miłości i że nieustannie w różnych zakątkach świata są wojny.

Nieustannie są konflikty międzyludzkie. Ale również w naszych małych środowiskach, w naszych rodzinach są takie zwykłe prozaiczne wojny, które nieraz urastają do takiego problemu, że człowiek traci sens swojego życia. Być może jest tak dlatego, że nie wpatrujemy się w Chrystusa, że nie dostrzegamy w Chrystusie nauczyciela, który mówi nam o tym prawdziwym pokoju. O tym pokoju, który polega na tym, aby nie patrzeć na siebie, ale patrzeć na drugiego człowieka.

Aby umieć nastawić drugi policzek. Chociaż to bardzo boli i to jest bardzo niepopularne. Potrzeba do tego wielkiej pokory, uniżenia i zrozumienia, że ja nie jestem doskonały, że ja również popełniam błędy i że obok mnie jest człowiek, który dokładnie tak jak ja pragnie miłości. Bardzo wielkiej pokory uczy człowieka sport, dlatego element sportu jest bardzo ważny w rozumieniu istoty pokory.

Moim znajomym bardzo często mówię o tym, że kiedyś Pan Bóg każdego z nas ustawił na linii startu i na tej linii startu każdy jest taki sam, ma takie same szanse. Później uczestniczymy w wielkich zawodach swojego życia. Biegniemy. Część biegnie szybciej, część wolniej. Ale wszyscy tak samo się męczą.

Wcale nie jest powiedziane, że ten co biegnie pierwszy męczy się więcej niż ten, który biegnie ostatni. Powiem nawet, że ci co biegną z tyłu męczą się więcej bo biegną dłużej. Czasami ta droga naszego życia jest pod górę i człowiek wtedy potrzebuje większego wysiłku. Czasami jest pod wiatr i dobrze jest schować się za drugiego człowieka.

Czasami jest tak, że nie posłuchamy organizatora zawodów, Pana Boga i gdzieś pobłądzimy, schodzimy na manowce swojego życia. Czasami też jest tak , że ktoś poda nam kubek z wodą który doda nam sił.

Ale istotne jest to, aby wszyscy w dobrym stylu dotarli do mety, gdzie będą mogli odpocząć. Gdzie wreszcie spojrzymy na trasę naszego biegu, naszego życia i powiemy, że warto było. Że tak naprawdę najważniejsze było to, że wszyscy razem przebiegliśmy tą drogę.

Że był drugi człowiek, który biegł obok mnie. I ta droga była piękna, dlatego, że nie była pokonana samotnie, ale obok drugiego człowieka. Dlatego kiedy wypatrujemy pokory, której uczy nas bieg, kiedy pragniemy pokoju wokół to trzeba nam zrozumieć to, że każdy z nas w naszym życiu tak samo się męczy, tak samo czasami błądzi, ale wszyscy biegniemy w jednym kierunku – do mety, do nieba. Kiedy to zrozumiemy łatwiej nam będzie kochać naszych bliźnich.”

Po kazaniu ksiądz Rafał zaprosił wszystkich do biegania i kibicowania w Działoszyńskiej Dziesiątce, ale zapewne zaproszenie do wspólnego uczestnictwa i wspólnego przeżywania imprez biegowych dotyczy wszystkich, odbywających się przez cały rok.