Budzik budzi mnie nawet o znośnej porze. Piję kawę i takie tam . Pogoda piękna – słoneczna, tylko temperatura trochę nie daje mi spokoju, -5 to nie są dla mnie idealne warunki.

Szkoda, że pobiegnę tylko jedną pętlę. Zastanawiałem się nawet, czy nie odpuścić sobie tego biegu i nie pójść na trening z pozostałą ekipa Apa Team. - Artur i Paweł mają dzisiaj pobiec 20 km...

Cóż, jadę jednak z chłopakami na Perłę. Już w aucie okazuje się, że Olo biegnie 7 km, ale Szymon planuje 14 km i w razie czego poczeka na mnie. Nie jest źle – myślę sobie.

Jesteśmy w Tychach, spotykam głównego organizatora i prezentuję mu trochę fantów od sponsora – czyli firmy APA.

Zapisujemy się i czekamy na bieg. Pogoda trochę inna niż w Gliwicach – mglisto i zimo. Marzniemy trochę. Szukam znajomych z Gliwic, ale jakoś nikogo nie mogę wypatrzyć. Na stracie spora grupka biegaczy – może padnie rekord frekwencji? Część Uczestników śpiewami i tańcami zagrzewa się do boju. Sporo kijków też w okolicy startu się kręci. Parę minut po 12 jest sygnał do startu.

Pierwszą pętlę pokonujemy z Szymonem gawędząc to o tym, to o owym – on mi opowiada trochę o sobie, a ja mu nie pozostaję dłużny. Wyprzedzamy sporo biegaczy i zastanawiam się czy to będzie jak zwykle, tzn. że oni nas „wezmą” potem... Na sympatyczniej pogawędce i robieniu zdjęć upływa mi pierwsze kółko.

Przystaję przy bufecie – w końcu to nie wyścig i konsumuję pyszne ciasto i łykam trochę ciepłej herbatki. Szymon mi znika z horyzontu tym bardziej, że mam po drodze jeszcze jedną „przerwę techniczną” Lecę sobie spokojniutko, pierwsze kółeczko pokonałem w niecałe 40 min. Pogoda dopisuje, robi się pogodniej, lasek... biegać, nie umierać - myślę sobie. Drugie kółko pokonuję w samotności. Przy bufecie szukam Szymka – w końcu jakoś musze wrócić do domu - ale go nie widzę, pewnie poleciał połówkę – tak sobie myślę.

Trzecie kółko nie sprawia mi już tyle przyjemności co dwa poprzednie – wszystko mnie zaczyna pobolewać – wiem nawet czemu. Wczoraj byłem na siłowni, aby zacząć przygotowania do startu w lipcu i zakładałem, że dzisiaj przebiegnę tylko 1 kółko, a nie 3. Robię parę fotek, czasami ktoś mnie wyprzedza . Czas po drugim to 1,25, więc mam 5 min straty. Kolejnej osobie robię fotkę i postanawiam z nią kontynuować bieg – przynajmniej mam nadzieję, że dam radę.

Biegniemy i rozmawiamy, a ja robię jeszcze kilka fotek – mam nadzieję, że fajnych, ale przekonam się o tym dopiero jak dam je do wywołania, bo to stara technologia – czyli klisza (nie wszyscy o tym pewnie wiedza – że kiedyś były takie aparaty – mają one tę przewagę nad cyfrówkami, że można robić zdjęcia długo i bateria nie umiera w najmniej oczekiwanym momencie).

Pokonujemy ostatni podbieg, jeszcze parę metrów, mijamy bufecik i dostaję medal za „połówkę” To mój rekord w tym miejscu 2h i 11 min. Nigdy w Tychach tak szybko nie pobiegłem połówki.

Trasa jest przełajowa, a śnieg nie ułatwiał zadania – czy to dobrze wróży na cały sezon? Szymon dumnie dzierży swój medal w ręce – to jego pierwsza połówka – zresztą towarzysza mojego ostatniego kółka też.

Wymieniamy jeszcze uściski z Radkiem i Karoliną, i jadę z Szymonem do domu. Gawędzimy coś o pozycjonowaniu stron i cudem, szczęśliwie docieramy do domu, bo o mały włos nie byliśmy uczestnikami wypadku. Jakaś kobiecina nie zobaczyła czerwonego światła i... Jak to podają statystki, więcej wypadków jest w drodze na i z zawodów, niż na samych zawodach.

Pewnie część z Was się zastanawia czy nie mam rozdwojenia jaźni, bo raz jestem jako APA TEAM, a raz jako Zaginieni w Akcji. Tak mam rozdwojenie (to i tak lepiej niż rozwolnienie ;-))). Tak sobie postanowiłem, że jako zwykły biegacz czy triathlonista – czyli tam gdzie występuje się solo – będę występował w barwach firmy z którą współpracuję – czyli jako APA team. Tam gdzie występujemy zespołowo – jako Zaginieni w Akcji.

Dlatego na Perle Paprocan byłem jako członek APA TEAM...