Wyprawy życia" do Kraju "Kangurów" i Aborygenów" - na bieg na dystansie 50 km rozegrany w ramach Międzynarodowych Mistrzostw Australii w stolicy kraju Canberze.

Tu na początek taka ciekawostka: otóż był to mój równo 100 start w biegu Międzynarodowym w mojej 25 letniej karierze biegowej. A po szczęśliwym powrocie mam już dzięki bieganiu "zaliczonych" równo 50 krajów świata. I Australia była właśnie tym 50 krajem który zobaczyłem, a ostatni lot samolotem w czasie tej podróży był moim także jubileuszowym 50 lotem na zawody zagraniczne. Na miejscu prosiłem organizatora abym mógł dla tych "50" także wystartować z nr 50 na piersiach, lecz niestety ten się nie zgodził ponieważ miał go już ktoś kto wcześniej zapłacił startowe. Otrzymałem jednak najbliższy równy możliwy czyli - 600.

Rys.1 - ruszam w długa podróż na koniec świata...

Mój start w Australii doszedł do skutku po ok. półrocznych staraniach, załatwianiu sponsorów (którymi byli m.in. mój Macierzysty Zakład Pracy - OZPR PKP w Opolu, mój klub - LZS "Tarchalanka" Tarchały Wielkie, Urząd Gminy i Miasta w Odolanowie oraz Departament Sportu U.M. w Opolu) i wszelkich z tym związanych formalności.

Wielką pomoc najpierw podczas kontaktu z Dyrektorem Maratonu w Canberze abym mógł otrzymać oficjalne zapewnienie mojego startu w tych Mistrzostwach (wymagane przy wniosku wizowym) potem w pozyskaniu części środków na ten wyjazd, a później w żmudnych staraniach związanych z uzyskaniem Australijskiej wizy w Ambasadzie tego kraju w Warszawie, otóż wspomnianą Wielką pomoc w w/w sprawach organizacyjnych udzielił mi mój od wielu lat (kiedy byłem w kadrze) kolega Andrzej Puchacz - szef biegów górskich w Polsce i zarazem Koordynator i wysłannik PZLA ds. tych właśnie biegów.

Bez jego ofiarnej pomocy i ogromnych kompetencji zarówno dyplomatycznych jak i językowych na pewno bym sobie w tym przedsięwzięciu nie poradził. Tu dodam kol. Andrzej podobną pomoc udzielił nie po raz pierwszy tak samo mogłem na Niego liczyć zawsze podczas naszych wyjazdów na zawody o Nagrodę świata i Europy w biegach górskich (byłem na tych zawodach 10-krotnie) oraz podczas moich trzech wcześniejszych tryumfów w Maratonach w Kuopio (FIN) w 1996 r. i w Reykjaviku (ISL) w 2002 r. oraz w Międzynarodowych Mistrzostwach Ukrainy w biegu na 100 km w Odessie w 1997 r.

Rys.2 - Opera w Sydney

Tu jeszcze nadmienię, że kol. Andrzej mimo iż sam jest organizatorem wielu biegów górskich, których jest takim Polskim promotorem i ich "wizytówką" na świat (i dzięki niemu te biegi w Polsce zyskują coraz większą popularność i w bardzo szybkim tempie się rozwijają) no i nie można zapomnieć o Jego biegu, coraz prężniej się rozwijającemu - najpierw "Maratonie Ślężańskim”, a od tego roku - Pólmaratonie "Ślężańskim" w Sobótce i także Polskich biegach po schodach.

Po tych podziękowaniach tak zasłużonej dla Polskiej L.A osobie, opiszę teraz moją wyprawę na mój 7 Kontynent (osobno liczą także Amerykę Środkową - starty na Kubie i w Salwadorze) po startach w ok. 35. krajach "Starego Kontynentu" (Europa), Malezji i Turcji (Azja), Maroku, Kenii, i Egipcie (Afryka), Brazylii i Argentynie (Ameryka Płd.), USA i na Alasce (Ameryka Płn.) czyli Australię z Oceanią.

Zakupiwszy najtańszy możliwy bilet lotniczy przez internet w Biurze Fun Fly w Wesołej k. Warszawy na samolot do Frankfurtu/M, pojechałem 6 pociągami przez Wrocław, Goerlitz, Drezno, Wurzburga.

Z Frankfurtu tuż przed północą Australijskimi Liniami lot. "Quantas" poleciałem do Singapuru gdzie byłem w czwartek 10.04 wieczorem (czas lotu 12.05 godz.+ 6 godz. zm. czasu) skąd po ok. 1,5 godz. przerwy do Sydney (7,10 godz), gdzie byłem ok. 5.10 w piątek rano - 11 kwietnia. W Sydney miałem ok. 30 godz. przerwy i tu dużą pomoc (jedzenie i nocleg) otrzymałem w Konsulacie Generalnym RP (p.v-ce Konsul Grzegorz Jopkiewicz i pracownik p. Leszek Postek). Z lotniska do Konsulatu dojechałem pociągiem podmiejskim i metrem. Po ok.3 godzinnej drzemce udałem się pieszo na zwiedzanie tego wielkiego miasta będąc ok. 4 godz. (uwieczniłem ją na taśmie i aparatem za dnia i wieczorem) w pięknej Zatoce Hobardzkiej gdzie oczywiście zwiedziłem ogromny Żelbetonowy Most - Hobart Bridge i najsłynniejszą Operę miejską świata.

Po powrocie do Konsulatu mimo zmęczenia poszedłem jeszcze na lekki 8 km trening, a potem już spać.

Nazajutrz, w sobotę 12 kwietnia wstałem o 7 rano i znowu poszedłem na ok. 7 km trening i ok. 10-tej p. leszek odwiózł mnie na lotnisko, skąd miałem króciutki ok. 50. min. lot do stolicy - Canberry, gdzie byłem ok. południa w sobotę 12 kwietnia.

Tu przywitał mnie Ks. Henryk z Polskiego Centrum Katolickiego im. Jana Pawła II w Canberze. Zawiózł mnie do swojego Polskiego Domu Duszpasterstwa w Narabundah, gdzie wraz z Ks. Maksymilianem zapewnili mi bezproblemowy 3 dniowy pobyt i "wikt".

O 16-tej zawiózł mnie do biura zawodów gdzie po wpłaceniu 110 AUSD odebrałem nr startowy.

Rys.3 - start w Canberra Marathon

Wieczorem w sobotę (12 kwietnia) w Kaplicy była niedzielna Msza Św. dla Polonii (przybyło ok.20 osób), a po Mszy nasi rodacy spotkali się ze mną oby dowiedzieć się więcej o moim starcie w niedzielnym biegu i aby dowiedzieć się co słychać w Polsce. Na zakończenie porozdawałem im zdjęcia z autografami o które usilnie prosili. A nazajutrz część z nich kibicowała mi na mecie.

W niedzielę pobudka ok. 5-tej rano i śniadanie (sam sobie przygotowywałem w kuchni) a ok. 6:20 Ks. zawiózł mnie na start a sam pojechał odprawiać ranną Mszę do innego Polskiego Kościoła w Canberze.

Na rozgrzewce niespodziewanie zaczął padać deszcz a dodatkowo było dość zimno ponieważ start był o 7.00. Start do Maratonu i biegu na 50 km nastąpił równocześnie, w obu tych biegach wystartowało ok. 1300 zaw. Z Australii, Nowej Zelandii, Tajlandii, no a w Ultramaratonie oprócz zaw. Z wspomnianych pierwszych 2 krajów ja byłem jedynym obcokrajowcem. Bieg rozpocząłem dość asekuracyjnie, ponieważ w głowie siedziała mi dłuższa przerwa (ok. półroczna) w treningach, a od grudnia chyba nie wystarczający chyba kilometraż do dobrego pobiegnięcia takiego dystansu (50 km), a jeszcze w myślach miałem tą przed wyjazdową chwilową gorączkę z którą 2 dni „walczyłem” rutinaceą. Po pierwszej 10 km pętli (dalej padało) zajmowałem dobre 15 miejsce, po następnej 15 km byłem już 13 (w międzyczasie przestało padać i wyszło to letnie kontynentalne słońce i robiło się coraz cieplej, a tego też się trochę obawiałem – nie zwalniałem jednak ) i po kolejnej 15 km pętli na 40 km zajmowałem 12 miejsce.

Linię Maratonu przekroczyłem w czasie 3:05:54 godz. (i po drodze zostałem sklasyfikowany w Maratonie na 95 miejscu w stawce 1041 zaw. kończących dystans – 42,195 km. Następnie zawodnicy z czerwoną wstążeczką na nr startowym pobiegli dalej na dodatkową pętlę dł. 7,805 km. Tam już miałem rywali jak na "dłoni" i kontrolowałem zajmowane miejsce (12), na 46 km minąłem jednego zawodnika i zajmowałem już 11 miejsce, następnego na 47. km, a 9 ok. 800 m przed metą i szczęśliwy minąłem linię mety z czasem – 3:41:54 godz.

Rys.4 - na mecie

Na trasie były bardzo dobrze zaopatrzone punkty z odżywkami (sport drink, woda, banany i odżywka do wyciskania w żelu ) co 5 km.

W Mistrzostwach Australii kobiety klasyfikowano osobno więc mimo porażki z najlepszą z nich zostałem sklasyfikowany na bardzo dobrej – 8. pozycji w kl. mężczyzn a na 2 w kategorii wiekowej M45, do której należe od stycznia tego roku (na starcie to mi się marzyło miejsce w 2 albo i 3 dziesiątce). Po minięciu linii mety odżywki, owoce i sesja zdjęciowa. Po ok. 2 godzinach odbyła się ceremonia wręczania nagród i autem do Narabundah i do wieczora odpoczynek i znowu sesja zdjęciowa w Katolickim Centrum.

Następnego dnia 14.04. w poniedziałek, jak obiecali, przyjechali po mnie wtedy już koledzy : Bogdan i Tadek i przez cały dzień starali się pokazać mi trochę miasta (m.in. Parlament z 40 m flagą na jego maszcie) i chociaż kawałek (najmniejszego stanu) Australijskiego Terytorium Stołecznego (ACT) wokół Canberry. Najpierw zawieźli mnie do Centrum Kierowania lotów Kosmicznych – NASA ok. 30 km za Canberrą (tam było 7 olbrzymich anten sat., a największa z nich miała ok. 70 m średnicy), po zwiedzeniu tego Centrum (w środku był m.in. pojazd, który badał Marsa, oraz skafandry i inne rekwizyty z wyprawy pierwszych kosmonałtów tak w przestrzeń kosmiczną jak i na Księżyc oraz kawałek Skały z Księżyca).

Rys.5 - medal zdobyty, czas wracać do Polski...

Wracając zatrzymywaliśmy się w poszukiwaniu Kangurów w miejscach gdzie one powinny być, ale niestety tych Narodowych zwierząt nie zobaczyłem na wolności. No i na zakończenie wyprawy poza Canberrę wjechaliśmy na górę na której była 195. m Wieża TV – Telstra, na którą wjechaliśmy windą na ok. 90. m na 3 piętrowe tarasy skąd roztaczał się wspaniały widok na Canberrę i można było podziwiać piękne jeziora – rzeki Gryphith i trasę niedzielnego Maratonu ( zdj. nr 12 ). Potem Bogdan ( były członek zarządu Kaliskiej „Solidarności” – z Polski wyjechał w 1986 r.) zaprosił mnie na obiad do swojego pięknie zorganizowanego domu na przedmieściach Canberry, skąd mogłem przesłać dowolnie pocztę mailową. I wieczorem powrót na nocleg.

We wtorek 15.04. ok. 12-tej Ks. Maksymilian odwiózł mnie na lotnisko i rozpocząłem ok. 20-godzinną (samego lotu) podróż z Canberry via Sydney, Singapur do Frankfurtu/M, gdzie byłem (przez zyskanie 8. godz. przesunięcia czasowego) następnego dnia – w środę 16.04. o godz. 10.30. Potem to już pozostawała ok. 15. godzinna podróż (znowu 6 pociągami) koleją do Polski, ale tym razem przez Hanower, Berlin, Kostrzyn, Gorzów Wlkp., Poznań i Wrocław.

Moją wspaniałą "podróż życia" na Antypody zakończyłem w czwartek ok. 6:30 rano. A już po 2 dniach (19.04. w sobotę) pobiegłem nie najgorzej w biegu na 5 km w Cekowie k. Kalisza i z czasem równo 18:00 min. zająłem 23 miejsce przegrywając zdecydowanie z synem Marcinem (on 16:55 minut i 12 miejsce)


Z poważaniem, Piotrek Uciechowski
piotr.uciechowski@neostrada.pl
www.piotruciechowski.zafriko.pl