Wyprawa po sławę rycerzy
Pisana stopami w księdze czarnej,
Nikt z widowni w to nie uwierzy,
Zwycięzcami są wszyscy, bitwy elitarnej.

Medale za odwagę na walki szlaku,
Witalność zapisana w recepcie życia,
Docierają do celu na zmęczonym wraku,
Wyruszali po zdrowie i rekordów bicia.

Są znani i nieznaną mają jazdę,
Pierwszych rozpiera pycha sławy,
Media kreują nową gwiazdę,
Szydzą z chwil słabości dla zabawy.

Czasem Wojtek Grusz.ucieknie spod kapelusza,
Na pewno niespodzianka się zdarzy,
Gdy w maratonie żwawiej się rusza,
Tak dzielnie walczy aż się zamarzy.

Antoni Sienk. Rocznik wyrzucił do morza,
Zapomniał, że lata lecą, lecą, lecą,
Jak mewa przebija przestworza,
Z tyłu stawki nie znajdziesz go ze świecą.

Tadeusz Dzie. jak lis za zającem bieży,
Jak Szogun zadaje cios śmiertelny,
Przeciwnik przez łzy bezradnym wzrokiem mierzy,
Gdy on wykręca czas misterny.

Jasio z Kodynia wzbił się jak jaskółki,
Że trasa inna, to nic nie szkodzi,
Podszyty wiatrem pędzi w zaułki,
Wygra, gdy z biegu się oswobodzi.

A dzielny Żuczek z Tychów na trasie,
Wypija eliksir na sukcesów wiele,
Ustawia wypite puszki na tarasie,
Z maratonów żyje w święta i niedziele.

Andrzej Zieni. jak Jaś Fasola w ogrodzie,
Zamiast biec zwija asfalt po drodze,
Zawiesił broń i pisze umowę o ugodzie,
Stojąc w kałuży na długiej nodze.

Andrzej Radz. formę żubrzą hoduje,
Puszczę Białowieską na wylot przeszywa,
Jak Mieszko I do bitwy się gotuje,
Naturą obdarzony kategorie wygrywa.

Zbyszek Łunie. goniąc za lokomotywą,
Maratonami rządził, Warmią, Mazurami,
Stawy jak panewki smarował oliwą,
Przebiegł tak i przejechał Polskę duktami.

Po łąkach ranczo pędzi Wiera,
Za górkę chowa się jak zając,
Leontiew Stasi. dla niej jaskry zbiera,
Stanął bez formy, powietrze łkając.

Adolf Lib. zacięty od cholery,
Wybrzeżem od pokoleń rządzi,
Maratony ujeżdża jak ogiery,
Szukając Prus po świecie błądzi.

Janek Ułan zagubił metrykę,
Rozmyła się też jemu meta,
Historią życia zapisał rubrykę,
Nie jednego w maratonach rozegrał seta.

Basia jak na żaglach płynie,
Parasolek napina druty,
Jak ktoś stanie to ona go minie,
Bo nosi ślizgacze a nie buty.

Darek Węgr. jak profesor nie od wuefu,
Zawiązał wszystkie oczy dla Juranda,
Treningi Stefana nie dla blefu,
Żyje z Maratonem a miała być Wanda.

Niedotarty z Łomży Gry. Krzysio,
Pląsa po Łodzi jak baletnica,
Nawet ze Stolicy Kurpsiów Rysio,
Wyprzedza go, choć zakaz wjazdu ma ulica.

W tłumie trudno brylant znaleźć,
Wszyscy równi i równiejsi,
Ciężko jest do celu zaleść,
Wszyscy dobrzy, więksi, mniejsi.

Michał Walcz. Jak bocian stoi,
Fleszem czesze po talentach,
Myśli, duma, żab się boi,
Szuka prostej na zakrętach.

I zakwitły Maratony Polskie jak łany,
Zwiewny wiatr głaska po twarzy,
Łapią maratończyków skurcze i ekrany,
Jak wdepnąć w sławę każdy marzy.

Rys.1 - Stefan Sołomionko - autor wiersza

Powyższy wiersz dedykuję wszystkim kolegom znanym mi z biegowych tras, o których dotychczas nie pisałem, a których uważam za trochę oryginalnych bo w sumie my wszyscy maratończycy jesteśmy trochę z innej planety, a są to:

- Wojtek Gruszczyński z Bełchatowa,
- Antoni Sienkiewicz z Trójmiasta (chyba Gdynia),
- Tadeusz Dziekoński z Białegostoku,
- Jasio z Kodynia (barwna postać),
- "Żuczek" z Tych (bardzo znany maratończyk),
- Andrzej Zieniewicz z Kleosina,
- Andrzej Radzymin z Hajnówki,
- Zbyszek Łuniewski z Mrągowa,
- Wiera i Leontiew Stasiewicz z Hajnówki,
- Adolf Liban z Ornety, Malborka lub Lęborka (a może z Tczewa, sam nie wiem),
- "Janek Ułan" (bardzo barwna postać),
- "Basia Parasolka" -znana maratonka biegająca zawsze z parasolką,
- Darek Węgrowski ze Szczytna,
- Stefan Jankowski ze Szczytna,
- Krzysio Grygo z Łomży,
- Rysio Ropiak z Myszyńca,
- Michał Walczewski "Maratony Polskie" z Opola

Ogólne cześć dla wszystkich na trasach Maratonów Polskich 2007,
Stefan Sołomianko.