W końcu stanęliśmy na starcie Biegu Urodzinowego z okazji Grand Prix Biegów Ulicznych w Gdyni na dystansie 10 km. Start i meta na końcu Skwerze Kościuszki, na tle Daru Pomorza. Sygnałem do startu był strzał armatni z Niszczyciela „Błyskawica”. Rozpocząłem bieg w długich spodniach biegowych i w starym polarze z muzyką na uszach (z czasem zrezygnowałem z pomocy muzycznej na startach). Wraz z przyjacielem postanowiliśmy biec do końca razem, chociaż on był lepiej ode mnie przygotowany, gdyż wcześniej trenował.

Już na samym początku ktoś zwrócił uwagę na nasze nowe buty i można było odczuć drwinę, że dopiero zaczynamy. Chociaż nie czułem się tym dotknięty, jednak uwaga można byłoby uznać za niegrzeczną. Ciekawym zjawiskiem była to, że wielu początkujących biegaczy dużo pluła na ulicę (ja także). Potem wraz z wytrenowaniem i czasem ta nagła potrzeba ciągłego plucia zniknęła. Jednak jest to zauważalne na końcu stawki biegaczy. Pamiętam, że nie biegło nam się ciężko, gdyż mieliśmy bardzo wolnego tempo, jakieś 6:30min/km.

Całego biegu nie pamiętam, jedynie moment dublowania przez zwycięzcę przed końcem pętli (mieliśmy 2 pętle do pokonania). Oczywiście moment finiszowania na ostatnich metrach też pamiętam. Ścigałem się na ostatnich metrach z jedną osobą. W końcu chyba przegrałem, ale to było ciekawe zjawisko, że nawet ludzie na końcu stawki walczą ze sobą na ostatnich metrach. Radość na mecie przeogromna. Zakładaliśmy z przyjacielem czas 01:30:00, a skończyłem z czasem 01:05:42. Z początku nawet nie byliśmy pewni czy ukończymy zgodnie z limitem czasu (2 godziny). Wszystko ułożyło się wspaniale w stosunku do oczekiwań. Pierwszy medal prezentował się wspaniale na szyi.

Ten start był fajnym debiutem. Dobry wynik w stosunku do ilości przygotowań (0 godzin treningu). Udowodniłem, że można bez większych obaw podjąć się startu na dystansie 10 km. Jedynie potem musiałem pokutować przez 4-5 dni z powodu bolesnych zakwasów mięśni nóg.

Nie wiem, czy moja praca zostanie zauważona. Fajnie byłoby wystartować na MŚ Weteranów, gdyż w tej chwili nie mam żadnych oszczędności by móc pojawić się na starcie. To pewnie jedyna szansa by pokazać się z dobrej strony. Niestety koszt startu jest zbyt duży dla mnie. Życzę jednak wygranej ciekawszym historiom.

Planuję biegać do końca swego życia.

Pozdrawiam,
Rafał Plewiński