"Badaniu poddał się po zajęciu trzeciego miejsca w Poznań Maratonie. Po zamieszczeniu informacji przez organizatora potwierdzającej pozytywny wynik, opublikowałem na portalu MaratonyPolskie.PL tekst pod tytułem: „Semenowicz – dopingowicz”. Kilka godzin później napisał do mnie sam Bogdan. Wiadomość od niego nie miała tonu pretensji. Zawodnik tłumaczył, że nic nie brał i wynik badania musi być jakąś pomyłką. Sądziłem, że przyjmie jakąś mniej lub bardziej logiczną linię obrony. Zaproponowałem, że opublikujemy jego oświadczenie. Niestety, oprócz argumentu „jakiejś pomyłki”, nie miał nic na swoją obronę."

Posłużyłem się fragmentem z mojej ostatniej książki, która nie traktuje o dopingu, a o różnych losach ludzkich. Losy Bogdana po powrocie do sportu w roku 2017 są wyśmienite. Na 10 jego najlepszych wyników półmaratońskich w karierze, 8 pochodzi z lat 2020 - 2023. W 2021 roku wygrał półmaratony w Tiranie, Warszawie, Sofii i Varnie. Wygrał również maraton w Plovdiv. Niezliczoną liczbą razy stawał na podium polskich biegów ulicznych. Ma prawo. Od tamtej pory jest czysty, to znaczy - nie został złapany. Pytanie gdzie miał być złapany, skoro na palcach u obydwu rąk można policzyć imprezy biegowe w naszym kraju, które wprowadzają kontrolę. Wiadomym jest, że kontrola kosztuje. Wbrew pozorom nie aż tak dużo. Zdarzają się przypadki mniejszych eventów, które kontrolę wprowadzają, jak np Mazowiecka Piętnastka, która imprezą jest niezwykle przyjemną i aby taką była dba się tam o piękno i czystość sportu.

Poznań wyczyścił również komunikat końcowy z jednego nazwiska w roku 2022. Tym razem nabrudziła Kenijka Lydia Simiyu druga na mecie z czasem 1:10:20. Dostała bana na pół roku. Po krótkim zawieszeniu poczyna sobie nieźle. W tym roku była druga podczas maratonu w Rzymie z życiowym czasem 2:25:10.

W ciągu ostatnich 20 miesięcy konsekwencja działań organizatorów Poznań Maratonu ujawniła dwa kolejne przypadki ciosów poniżej pasa. W 2023 roku 4 na mecie Kenijczyk Shadrack Chesir okazał się koksiarzem. 23-letni obecnie zawodnik nie ma w CV imponujących osiągnięć. Właściwie nie ma ich w ogóle. Rekord życiowy 1:01:20 uzyskany właśnie w Poznaniu nie będzie nigdzie figurował. Obowiązującym będzie 7 sekund słabszy, uzyskany również w Poznaniu przed rokiem. I wtedy również Shadrack Chesir musiał przejść kontrolę. I wówczas nic w jego organizmie nie wykryto. Na razie musi odpocząć, jak długo trudno powiedzieć, bo nie ma informacji ile potrwa odsiadka.

Przerwa od biegania czeka również Celestine Temko Kwachuwai triumfatorkę Poznań Maratonu sprzed dwóch miesięcy. Śledziliśmy jej walkę z licząc, że ustanowi rekord trasy. Śledziliśmy dzielnie prowadzącego pace makera, Łukasza Nowaka dla którego idee czystego sportu nie są obce. Łukasz jest olimpijczykiem. Na igrzyskach w Londynie zajął 6 miejsce w chodzie na 50km. Później przekwalifikował się na bieganie i na poznańskich imprezach prowadzi kobietom półmaratony zazwyczaj na rekord trasy. 13 października zdecydował się na prowadzenie całego maratonu. Mimo, że pięćdziesiątek ma w nogach sporo i to na poziomie, który stawia go na 4 miejscu w historii polskiej lekkiej atletyki to jednak były to pięćdziesiątki chodzone, a nie biegane. A więc debiut biegowy Łukasza w maratonie wypadł podczas prowadzenia w Poznaniu. Debiut ograniczony możliwościami liderki. Liderki, która okazała się oszustką. Łukasz tego nie wiedział. Nie wiedziało o tym trzech Łukaszy - on, Miadziołko - dyrektor maratonu i ja komentator wydarzenia. I my, trzej Łukasze, którym zależało na wyniku Kenijki czujemy się oszukani. Łukasz Miadziołko godnie ją przyjął w Poznaniu, Łukasz Nowak godnie poprowadził maraton, a ja godnie ją powitałem. Oszukała nas wszystkich. Winna jest Celestine Temko Kwachuwai i jej sztab jeśli takowy istnieje. Nie organizator wydarzenia, w którym brała udział.

Kenijka Temeko osiągnęła w Poznaniu życiowy sukces, by miesiąc później uznać go za największą klęskę w swojej krótkiej i ubogiej karierze. Naprawiać błędu w Poznaniu już nie będzie, bo nikt jej nie zaprosi. Ale zapewne będą zapraszani zawodnicy, którzy zechcą walczyć o wyśrubowane rekordy trasy. Pojawiają się głosy - to po co ich zapraszać? Ano po to żeby wydarzenie było kompletne. Jeżeli polskie imprezy biegowe mają być zauważalne na świecie to poziom sportowy jest nieodzownym czynnikiem. Docenienie każdego biegacza jest sprawą najważniejszą dla każdego organizatora. Ale gdzie biegi masowe mają swój początek? W rywalizacji na płaszczyźnie sportu kwalifikowanego. Czy obrażanie się, albo wręcz sugerowanie wykluczenia z biegów masowych profesjonalnych sportowców jest fair? Również nie jest fair stosowanie niedozwolonych środków dopingujących. I na to mamy wpływ. I ten wpływ widać właśnie podczas Poznań Maratonu i Poznań Półmaratonu. Bierzmy z nich przykład. Bądźmy fair.