Jestes
niezalogowany
ZALOGUJ

 



Mój kryzys egzystencjalno – motywacyjny trwa w najlepsze. Pomimo, iż od maratonu w Sofii dzieli mnie zaledwie miesiąc, to już dziś niemal nic z niego nie pamiętam. To cena, którą trzeba zapłacić gdy wybiera się nie jakoś lecz ilość – zamiast pobiec jakiś fajny bieg ultra po przepięknych bułgarskich górach, wystartowałem w Sofii… bo byłem akurat w pobliżu. Było to wprawdzie rozwiązanie finansowo rozsądne, ale pod względem przygody zupełnie nijakie.

Na ten maraton pojechaliśmy dlatego, że byliśmy w pobliżu Bułgarii – tydzień wcześniej biegliśmy maraton w stolicy Macedonii Północnej – w Skopje – a z niej do Sofii jest zaledwie 250 kilometrów. Szybko policzyliśmy, że nie opłaca się nam wracać do Polski; wystarczy poczekać te kilka dni i kolejny kraj wpadnie nam do licznika.

Co zapamiętałem z maratonu w Sofii? Startowało wielu Polaków, praktycznie na każdym kilometrze trasy spotykaliśmy kogoś, kto rozmawiał w naszym języku. Były takie momenty, że z rodaków dosłownie można byłoby się otrząsać niczym kot po wyjściu z kąpieli.

Pamiętam też tunel, i to chyba wszystko; nic więcej. Gdyby nie te kilka ujęć z których zmontowałem film, to nawet zapomniałbym o tym, że były dwie pętle. Tak więc kończę ten artykuł, niech to będzie nauczka – głównie dla mnie samego – że warto rozsądnie wybierać książki które się czyta, i maratony które się biegnie. Nie był to zły maraton – nie zrozumcie mnie źle – ale był po prostu zupełnie niezapadający w pamięć.

Zapraszam na mój blog - 40latidopiachu.pl



Komentarze czytelników - brakskomentuj materiał

 Ostatnio zalogowani
elglummo
03:04
stachsiejestrach
00:48
SantiaGO85
23:14
tytus :)
22:46
StaryCop
22:27
marekpawelec
22:26
romangla
22:14
benfika
22:11
młodyorzech
22:04
_Artur_
21:53
slaw.rost
21:33
przystan
21:26
Artur z Błonia
21:14
Raffaello conti
21:10
Choyarrr
21:01
Seba7765
20:53
|    Redakcja     |     Reklama     |     Regulamin     |