2024-09-30
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| DNS. Porażka czy sukces? (czytano: 39 razy)
A mogło być tak pięknie! Nie było ;-(. Przepracowany plan treningowy do maratonu. Co prawda, objętościowo o 1/3 skromniejszy od poprzednich, ale z akcentami na inne rzeczy, które miały zrekompensować kilometry.
Realny plan osiągnięcia maratońskiej przeciętności, czyli 4 godzin, pełen nadziei. Pogoda wręcz wymarzona (w odróżnieniu od dwóch wcześniejszych maratonów), warszawska trasa atrakcyjna, wsparcie gotowe do działania.
I co? Ostatni tydzień przed maratonem, czułem ,że coś się we mnie zagnieździło i nie byłem sam w swoim ciele. Wirus, bakteria czy jakiś inny stwór, który mógł namieszać. Objawy na tyle słabe, że nie zaburzały przedstartowych treningów. Powszechne "leki" dawały nadzieję, że nic się nie rozwinie. I przyszła sobota, dzień wyjazdu do Warszawy. Już w nocy nasilił się ból głowy, przyszło osłabienie. Jechać trzeba, odebrać pakiet startowy trzeba. Może przejdzie, może objawy miną. Nie minęły...
Odbierając pakiet startowy nie wierzyłem już, że w niedzielę stanę na starcie. Ból głowy zmalał pod wpływem mocnego środka przeciwbólowego, ale nie miałem ochoty podjąć wysiłku, czułem się słaby. Po rozmowie z doświadczonym biegaczem postanowiłem definitywnie zrezygnować ze startu.
W ten sposób narodził się DNS, zmora biegaczy, chyba najbardziej bolesny w moim dotychczasowym bieganiu.
Niedzielny ranek nie był tak straszny, jak cała sobota, ale głowę miałem już odstawioną na tory z napisem "nie biegnę".
Co lepsze? DNS czy DNF? Wybrałem to pierwsze, ale nigdy się nie dowiem, czy postąpiłem słusznie. To zawsze trudna decyzja. To zawsze myśli typu: A gdybym wystartował, to może wszystko dobrze by się ułożyło. Tego już się nie dowiem. Klamka zapadła, Korona Maratonów upadła na zimną posadzkę i będzie się toczyć następne dwa lata. Wciąż jestem biegaczem, który nie osiągnął maratońskiej przeciętności. Smutek...
Zawsze jest jednak jakaś nadzieja, światło w ciemnym tunelu, promyk słońca zza czarnych chmur. Będą inne okazje, będą inne możliwości. Właściwie co jest ważniejsze? Cel, czy dążenie do niego?
Blog moga komentować tylko Przyjaciele autora |
