2010-12-07
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| Zgadnijcie tytuł:) (czytano: 1415 razy)
Szwagier kupił mi książkę. Nie będę Wam pisał jaką, bo pewnie od razu się domyślicie. Szwagier pomyślał, że jest napisania właśnie dla mnie. Nie pomylił się, ale dostałem ją za wcześnie. Nie o tym chciałem pomyśleć tej jesieni, ale widać nie da się:) Lektura wciągnęła mnie głęboko, jak niegdyś książki o zmaganiach himalaistów. Wbrew pozorom bardzo podobny wymiar. Podobnie "szaleni" bohaterowie (np. Zatopek - "ten który nigdy nie przegrał"), to samo wchodzenie w niemożliwe, i to samo wychodzenie cało z niemożliwego. Są tam rekordy, ale są to historie, których nie da się zmierzyć w metrach i sekundach. Oczywiście jest zawiść, bo to książka o ludziach, ale zawiść tam milknie z rozdziawionymi ustami wobec odkrycia innego wymiaru. W tym wymiarze kłótnia między biegaczami to wewnętrzna sprzeczność. Zawsze przecież można, jak inżynier Mamoń, wziąć i wyjść z kadru...
Mądry trener z książki, którą mam na myśli, namawiał do pomyślenia o "odłożeniu na bok ambicji i docenieniu tego co się ma, na byciu cierpliwym, łagodnym i niewymagającym", i o "łączności między zdolnością do kochania a zdolnością do darzenia miłością biegania" (zamiast namiętności do pokonywania innych). Trener mawiał też tak: "Dawaj, a będziesz miał wiele", "Pracuj nad kontaktami z innymi ludźmi", "Działaj zgodnie z własnym systemem wartości". Dla mądrego trenera ideałem byłby ktoś "kto biegałby dla czystej radości biegania, kto przypominałby artystę ogarniętego szałem tworzenia", by "uczyć się od niego sposobu na życie, sposobu myślenia i metody treningu".
Właśnie o tym według mnie jest ta książka. Bieganie na boso, lub na tempo, to tylko jeden ze środków do Celu.
Blog moga komentować tylko Przyjaciele autora
Marysieńka (2010-12-07,19:53): Nie mam pojęcia, ale "zwiastun" bardzo interesujący, chętnie poczytam....zdradź na priwa tytuł..PLIS:))
Rufi (2010-12-08,08:37): no chyba nie Tarahumara? Jak nie to szybciutko prosze mi powiedziec bo CHCĘ to czytać!!!
|
