2009-07-11
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| Dzień po ¶lubie (czytano: 1105 razy)
Romeczku - min±ł kolejny stresuj±cy dzień. Bardzo bali¶my się jak sobie poradzimy? Wiedzieli¶my, że pod k±tem organizacyjnym wszystko powinno być super, nie wiedziałam czy sobie poradzimy z Twoj± nieobecno¶ci±. Nawet zastanawiałam się czy wzi±ć sobie jaki¶ ¶rodek na uspokojenie, ale stwierdziłam, że z pewno¶ci± nam "pomożesz". Uroczysto¶ć w ko¶ciele była przepiękna i choć raz ksi±dz zachował się jak człowiek. Wspominał również Ciebie kochanie i dlatego chyba było nam trochę lżej. Wyobrażałam sobie, że siedzisz koło mnie, że patrzysz na swoj± maleńk± kochan± córeczkę i cieszysz się jej szczę¶ciem.
Na pocz±tku Justynka poprosiła wszystkich go¶ci o chwilę uwagi i zaprezentowany został krótki filmik o Tobie. Tomaszek miał mało czasu na zmontowanie, ale zrobił to doskonale, potrafił dobrać odpowiedni± muzykę, słowa i wybrał z ubogiego materiału wspaniałe fragmenty. Widać, że potrafisz się doskonale bawić, jeste¶ ¶wietnym tancerzem i widać,że byli¶my dla siebie stworzeni, że bardzo się kochali¶my i było nam razem bardzo dobrze.
Cała nasza rodzina była bardzo zadowolona, że mogła obejrzeć ten krótki film po¶więcony Tobie, czuli, że jeste¶ razem z nami, może nie ciałem, ale duchem,
Wszyscy starali się bawić doskonale, aby w ten sposób też uczcić Twoj± pamięć, żeby Justynce nie było przykro. Ja również tańczyłam, wyobrażałam sobie, że jeste¶ ze mn±, że się do mnie u¶miechasz, jeste¶ radosny, pogodny, a i troszkę się wygłupiasz i prawie w to uwierzyłam. Ale chwilami dochodziła do mnie prawda, że okłamuję sama siebie.
Chociaż ciałem byłam na weselu, to duchem byłam z Tob± i wła¶ciwie najchętniej bym się gdzie¶ zamknęła przytulona do Twoich ubrań, twojego zapachu i żeby mi wszyscy dali spokój. Tylko ten smutek, żal jest tak wielki, że chwilami nie mam sił oddychać ...
Blog moga komentować tylko Przyjaciele autora |
