W dniu 06 września 2008r odbyły się w Czechach po raz kolejny Mistrzostwa Świata Weteranów w Biegach Górskich.

Planując urlop w tym samym okresie w pobliskiej okolicy wiedziałem, że nie mogę odpuścić tego rodzaju imprezy. Jednym z warunków wzięcia udziału w zawodach było ukończenie 35 roku życia. W moim przypadku to już zostało zrealizowane, pozostało jeszcze wpisowe. Zapisując się przez internet przelałem również na adres organizatora 35 euro i czekałem na nadanie numeru startowego. Oczywiście na drugi dzień zostałem mailem poinformowany, że „vase platba je prijata” i że (chyba?) wkrótce na liście startowej przy moim nazwisku ukażę się numer startowy. Kiedy w sąsiedztwie z moim nazwiskiem pojawił się numer 1318 znikły wszelkie moje obawy. Pozostało teraz tylko czekać i przygotowywać się do zawodów.

Rys.3 - Logo zawodów

Zawody odbyły się w Dolnej Morawie - niewielkiej czeskiej miejscowości – po południowej stronie masywu Śnieżnika. Przewidywana długość trasy wynosiła 11,3 kilometra.
W dniu zawodów patrząc na bezchmurne niebo można było być pewnym, że słońce rozgrzeje jeszcze bardziej sportową atmosferę.

W biurze zawodów otrzymałem zestaw startowy gdzie, oprócz numeru startowego i chipa (kaucja 20EUR lub 500CZK) był również T-shirt, kubeczek, długopis reklamowy, płyta CD z muzyką czeskiej rockowej kapeli i szereg reklamowych ulotek. Wszystko to było zapakowane w efektowną torbę na ramię.

Na starcie dało się zauważyć, że największa liczba biegaczy reprezentowała naszego południowego sąsiada. Nie zabrakło jednak również zawodników z Polski i pozostałych krajów europejskich. Dodatkowo - jako przyprawę do najlepszej potrawy - można było spotkać nieliczne jednostki z innych zakątków świata.

Rys.2 - start zawodnikow w kat. 35

Poszczególne grupy wiekowe startowały oddzielnie. Start pierwszej grupy – kobiety/mężczyźni 70, 75, 80+, zaplanowany zostały na godzinę 11.20. Każda kolejna 65, 60, 55, 50 itd. była wypuszczana, co 20 minut. Start mojej grupy 35 zaplanowany był dopiero na godzinę 13.40. Miałem więc ponad 2 godziny wolnego czasu. Spędziłem go na parokrotnym obchodzeniu kilku skromnych stoisk ze sprzętem sportowym oraz kibicując kolejnym startom. Ponad to osoby towarzyszące zawodnikom, mogły rozpocząć już biesiadowanie przy zimnym piwie i kiełbasie.

Kiedy nadeszła moja pora, 15 minut przed startem, zostawiłem w miejscu do tego przeznaczonym, worek z ciepłą odzieżą i piciem, który do odebrania był na górze po ukończeniu biegu.
Punktualnie o 13.40, wraz ze strzałem startera ruszyłem wraz z innymi pod górę. Trasa poprowadzona została w głównej mierze zarówno wzdłuż szlaków rowerowych jak i pieszych. Początkowo jednak droga biegła wzdłuż łąki gdzie słońce błyskawicznie przyczyniło się do wystąpienia pierwszych potów. Następnie, gdzieś po piątym kilometrze trzeba było pokonać ostre podejście tuż pod wyciągiem, gdzie zadałem sobie pytanie, „co ja tutaj robię?”. Po tym, moje nogi zrobiły się już miękkie a bieg był regularnie przeplatany z marszem. Od czasu do czasu, chciałem popatrzeć trochę na ukazujący się przepiękny krajobraz, ale zalewający oczy pot, skutecznie uniemożliwiał cieszyć się chwilą.
Na pocieszenie do walki regularnie zagrzewali przypadkowi turyści jak i również schodzący zawodnicy, którzy wystartowali odpowiednio wcześniej i już ukończyli swój bieg.

Rys.1 - Start zawodnikow w kat. 60

Po godzinie i dwunastu minutach znalazłem się na szczycie Svini Hora (1232m.n.p.m.), gdzie przekroczyłem linię z napisem Finish. Tam szybciutko dostałem kubeczek z czymś żółtym do picia i tak samo szybko zszedłem z powrotem 500m, gdzie czekała na mnie ciepła i sucha odzież. Kilka metrów niżej w oparciu o górna stację wyciągu urządzono pewnego rodzaju „szwedzki stół”, gdzie każdy mógł się poczęstować pokrojonymi jabłkami, bananami, ryżowymi batonikami, czy ciasteczkami z nadzieniem. Po krótkiej przerwie na każdego czekał kilometrowy spacer na dół, wzdłuż stoku na tzw. ”krechę”. Na dole w sąsiedniej miejscowości Horni Morava podstawione były autobusy, które przewoziły zawodników w miejsce rozpoczęcia biegu.

Tam na każdego czekał ciepły posiłek oraz napój energetyczny w postaci piwa. W programie w ramach uroczystego zakończenia zawodów było wręczenie medali dla zwycięzców oraz występy zespołów.
Jako, że jest to moja pierwsza zagraniczna impreza biegowa, nie wspominając o Mistrzostwach Świata, nie mogę krytykować ani porównywać jej do innych. Moim skromnym zdaniem zawody dobrze przygotowane. Wielkie wrażenie wywarła na mnie liczba ludzi obstawiająca i zabezpieczająca zawody. Trasa świetnie oznakowana (łącznie z wykrzyknikami ostrzegającymi o ukrytych w trawie sterczących kamieniach i koleinach).Nie zabrakło również punktów z wodą i izotonikami jak i również sporej liczby kibiców. Wszystko to stworzyło świetny klimat do dobrej i niezapomnianej zabawy.

Na koniec muszę jednak dodać, że jako typowy amator biegania (… i wpłacając 35EUR) liczyłem na medal za ukończenie biegu. Tym razem jednak na pamiątkę pozostała mi tylko koszulka i kubek.