2015-04-01
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| Rekordowy bieg 166. ParkRun 00:23:56 (07.03.2015) (czytano: 935 razy)
PATRZ TAKŻE LINK: http://www.parkrun.pl/gdynia/rezultaty/weeklyresults/?runSeqNumber=166
Dzisiejszego poranka wstałem z postanowieniem poprawienia w końcu swojego rekordu na 5 kilometrze, który ciążył na mnie od listopada 2013. Uznałem, że skoro poprawiłem rekord w półmaratonie i na 10 kilometrze w 2014, to czas na rekord na 5 km. Tym bardziej, że rekord na 400 metrów też pobiłem, tyle że w 2015. Kolejną motywacją było dla mnie zejście Karola poniżej 24 minut. To wzbudziło we mnie sportowy gniew. Postanowiłem w ramach rozgrzewki przebiec 3 kilometry powolnym tempem z domu na start. Tym razem na starcie nie spotkałem swojego „odwiecznego” rywala. Ostatnio z powodzeniem startowałem bez muzyki motywującej. Postanowiłem to kontynuować. Od początku planowałem szybkie tempo na pograniczu swoich wytrzymałości. Tak też zrobiłem. Chociaż obawiałem się już na początku, czy wytrzymam tempo biegu do końca to jednak nie zwalniałem. Starałem się na każdym kroku dawać z siebie wszystko, nie zważając na zmęczenie. Już na pierwszym nawrocie miałem odniesienie do odległości mojej do kolegi. Na bulwarze starałem się biec jak najszybciej. Odczuwałem spore zmęczenie, jednak czułem, że jeszcze mam spory zapas. Oddech utrzymywał się dość dobrze. Poczułem, że dotrwam do końca. Na minimalnym wzniesieniu przy „rybim” pomniku zrównałem się z Olą. Planowałem się utrzymać przy niej, jednak okazało się, że znalazłem siły by jeszcze bardziej przyspieszyć i wyprzedzić koleżankę. W końcu na finiszu utrzymałem przewagę nad goniącą mnie grupą. Na zdjęciu widać, że zrobiłem to ostatkiem sił, praktycznie na bezdechu. Finiszowałem tuż za fenomenalną juniorką. Już kilkaset metrów przed metą wiedziałem, że prawdopodobnie pobiję rekord. Jednak na mecie, czas na zegarku, przerósł moje oczekiwania. Zszedłem poniżej 24 minut. Udało się wypełnić swój plan na dystansie 5 km na rok 2015. Pobiłem swój rekord o 29 sekund. A to był już 2 bieg z rzędu poniżej 25 min. Byłem bardzo szczęśliwy. Wróciłem do domu lekkim truchtem. Po szybkim śniadaniu, pojechałem rowerem na kolejny mecz MKP Mewa Gdynia. Tym razem cały mecz rozegrałem na bramce. Pomimo optymistycznie zakończonej pierwszej połowie (6:6) przegraliśmy kolejne spotkanie.
Blog moga komentować wszyscy zalogowani czytelnicyDodaj komentarz do wpisu |
