2011-05-25
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| Zaczyna mnie to męczyć (czytano: 756 razy)
I można by się zatrwożyć, czy jeszcze co tam innego z daciem na msze, ale/lecz to tylko tak złowrogo wygląda na pierwszy spogląd, bo po wgłębieniu się w dalszą część powiastki... z resztą do konkretów, bo zaczynam gubić wątek zmęczenia.
Od czasu jakiegoś zauważłem, że treningi zaczęły mnie męczyć w inny sposób niż dotychczas - było tak jakoś bezpłciowo z akcentem na płeć. Słabo zabierałem się za poszczególne jednostki treningowe (fachowa nomenklatura zaczerpnięta ze słownika terminów mało pospolitych, będących punktem zaczepnym w rozmowach mających zrobić wrażenie na nieobieganych przechodniach napotkanych tuż po treningu). Całkiem trochę może jest to związane z perturbancjami zdrowotnościowymi w ostatnim kwartale i dojściu do pełni półzdrowia tuż po majowym łikędzię. No i właśnie od paru dni zaczyna mnie trening męczyć tak jak męczył na początku biegania, czyli w sposób dający zadowolenie potreningowe z dużą dozą hormonów szczęścia, czy już za bardzo nie pamiętam do końca jak to się mówi w kołach biegowych.
Tak więc pomimo kontrowersyjnego tytułu chodzi o rzecz bardzo przyjemną i aż tak jemną, że nie zabrałem sobie przyjemności zakomunikować o tym fakcie wszystkich moich przyjaciołków, z naciskiem na przyja, co oglądaja i dzielnie trwają w ciszy jak na blokowisku wnuczka z kanką na pana z mlekiem prosto od krowy.
Blog moga komentować tylko Przyjaciele autora |
