Przyszedł nareszcie ten dzień, w którym to staję jak dotychczas odziany w swoją biegową zbroję, gotów podjąć wyzwanie. Pulsometr pokazuje nieznane dotąd wartości tętna spoczynkowego. W czasie cyklu treningowego, wróciłbym do domu, gdyż wskazywało by to na przemęczenie. Jednak wiedziałem czego mogę się spodziewać, nie poddaję się i robię pierwsze kroki. Szybko dochodzę do wniosku, że nogi zapomniały, ale serce wciąż pamięta. Dlatego biegnę do przodu, w tempie zdecydowanie wolniejszym niż jeszcze miesiąc temu. Puls rośnie błyskawicznie i nie chce spadać, dlatego zwalniam wielokrotnie podczas tego pierwszego treningu.

Czuję się, jakbym się cofnął w swoim rozwoju biegowym o jakieś dwa lata. Wiem, nie wygląda to dobrze, jednak tęsknota za bieganiem nie zadziała natychmiast, potrzebuję trochę czasu, aby się przekonać o efektach, jakie przyniosło roztrenowanie. Ten pierwszy trening zakończył się bardzo szybko, ale taki właśnie miał być, krótki i spokojny. Na następny czekam dwa dni. Ten będzie nieco dłuższy, ale również spokojny, niemal spacerowy.

Dystans jaki mam do przebiegnięcia pozwala mi na opuszczenie miasta. Wybiegam na znane mi ścieżki, jednak czuję się jakbym był tu pierwszy raz. Jesień i rozstanie z bieganiem zrobiły swoje, znów poczułem radość. Tętno nie szalało już tak jak za pierwszym razem, jednak ciągle brakuje mi do poprzedniej formy sporo. Wypoczęte mięśnie powodują, że kroki są długie i sprężyste, serce wyrywa się do przodu, jednak rozum hamuje maszynerię do bezpiecznych parametrów. Cały pierwszy tydzień po przerwie musi być spokojny i stonowany, przebieg to jakieś 40% dotychczasowego dystansu. Unikam w tym czasie rozciągania, natomiast nie unikam długiej i spokojnej rozgrzewki. W następnym tygodniu mam do pokonania już 60% docelowego dystansu, wprowadzam przebieżki i rozciąganie. Organizm zaczyna sobie przypominać co to jest bieganie i jak ono powinno wyglądać.

Trzeci tydzień zawiera już więcej elementów, pojawia się gimnastyka siłowa oraz pierwsze krosy. Dystans to jakieś 80% docelowego. Kolejne tygodnie to zwiększanie dystansu oraz poprawa dynamiki treningu.

Późną jesienią warunki pogodowe nie są przyjazne do biegania, zimno, mokro i ciemno, nie może być gorzej. Wtedy właśnie zaczyna działać nasza tęsknota, przypominamy sobie jak było nam źle, kiedy to czas spędzaliśmy na błogim lenistwie. Dostajemy porządnego kopa a tor lotu kieruje nas prosto na drzwi wyjściowe. Organizm ciągle czuje świeżość, mięśnie są głodne wysiłku a tęsknota wyciąga nas na zewnątrz. Dlatego właśnie potrzebne jest nam roztrenowanie, jestem jednym z wielu jego zwolenników. Na początku może trochę rozczarowuje, ale w końcowym efekcie winduje nas na wyżyny własnego usportowienia.

Jeżeli jeszcze ciągle ktoś wątpi w sens takiego działania, to proszę przypomnijcie sobie jak to jest wrócić do domu po długiej i samotnej podróży. Bieganie to nie tylko przebieranie nogami, to również uczucia i emocje. O tym wiedzą chyba wszyscy, natomiast nie wszyscy o nie dbają.