Niektórzy ubłoceni po upadkach; na kolanach niektórych uczestników rany po spotkaniach z kamieniami. Ubrania od bezrękawników do profesjonalnych kurtek. Miłek przybiega zgodnie z naszymi wyliczeniami. Jest mocny (na mecie przyznał się, że chwilę wcześniej po prosu umierał). Przecież to ponad 50 kilometrów i jego debiut. Znowu odrobina kawy, żelek, nasz super izotonik pożegnanie i umawiamy się na mecie 66 km. Teraz już będzie "łatwo" bo ostatnie 12 km jest z górki.

Meta 66km to też „przepak” dla 100km. Sędziowie skwapliwie odnotowują każdego zawodnika, ci z kolei albo przebierają się, coś zjedzą albo po prostu biegną dalej. Miłek wbiega na metę. Minęła 8 godzina i 6 minuta. Jest zmęczony, ale bardzo zadowolony. Gratulacje od rodziny i kibiców. Po biegu nawadniamy zawodnika mimo protestów, potem pełne rozciąganie.

Po ok. dwóch godzinach relaksu po dobrze spełnionym obowiązku jedziemy do Krynicy zobaczyć miasto. Centrum Krynicy przeorganizowane pod biegaczy. Teraz uświadamiamy sobie, że obok na metę wbiegają zawodnicy. Poznajemy twarze. Widzieliśmy je co najmniej dwukrotnie na trasie. To ci co kończą setny kilometr. Niemożliwe, ale ci ultrasi są w super formie. Większość kończy bieg, bierze swoje rzeczy i idzie na kwaterę. Jak opuszczaliśmy Krynicę na zegarze nad metą widniał czas 15 godzin 30 minut i dalej wbiegali zawodnicy.

To nie koniec kibicowania. Niedziela, 7 rano pobudka. Szybkie śniadanie w hotelu i do Muszyny na trasę maratonu. Startuje Adam lat 24 debiutant, mamy do zabezpieczenia część trasy do 22km, dalej kibicują i wspomagają rodzice i Miłosz. Czemu debiut akurat w takim trudnym wydaniu - od połowy trasy praktycznie cały czas po górę? Od 35 kilometra jest tak stromo, że większość zawodników musi iść. Na mecie (wiemy z opowieści) zmęczony i szczęśliwy. W debiucie 4.30! Super wynik.

Wracamy do domu w znakomitych humorach. Zastanawia nas jednak dlaczego na trasie było tak mało grup kibiców. A może czas założyć zawodową grupę kibiców do wynajęcia?. Kto wie...

Krzysztof Józefowicz