Ostatniego dnia lutego, i to roku przestępnego bo 2004, po raz kolejny w podwarszawskiej Wiązownie odbył się półmaraton i bieg na 5 km. W półmaratonie wzięło udział ponad 400 biegaczy z całego kraju. Poprowadzono go po atestowanej trasie ustalonej w zeszłym roku. Warunki pogodowe, jak przystało na koniec lutego, były takie sobie: temperatura ok. zera, brak opadów ale dość silny, lodowaty wiatr.

Organizacja biegu była całkiem niezła. Na wszystkich etapach, takich jak zapisy, szatnia, oznaczenie i zabezpieczenie trasy, obsługa sędziowska, punkty odświeżania oraz posiłek, spotykaliśmy się z kompetencją, grzecznością i sprawnym działaniem. Wyjątkowo dobrze było w działce wyników, ale znając niezawodność Hirka Olejniczaka i jego firmy ANDYCOM można się było tego spodziewać. Wydruki wyników były ogólnodostępne już w kilkadziesiąt minut po zakończeniu biegu, a czas mój jak zwykle zgadzał się co do sekundy z oficjalnym.

Gorzej nieco było w działce agrafek (bo musiały zastąpić je szpilki), prysznica (bo jak pod niego wchodziłem to był jeszcze w miarę ciepły, ale nagle jak byłem namydlony zrobił się lodowaty), trochę też się pospieszono z zamykaniem wyścigu i ostatni zawodnik, mimo braku limitu czasu, dotarł do mety kiedy już jej właściwie nie było. Za to na trasie było całkiem miło, nawierzchnia była zadowalająca, bo pozbawiona lodu i większych kałuż, punkty odświeżania były wyjątkowo liczne, doping spory (m.in. z syreną strażacką w Malcanowie). Oznaczenie odległości zrobiono co 5 km, jedynym dodatkowym był chyba tylko pierwszy kilometr.

Najmniej przyjemny był wmordewind, czyli lodowaty północno-wschodni dość silny wiatr, który jakimś cudem wiał nam w twarz zarówno w pierwszej połowie biegu jak i po zawrotce kiedy wracaliśmy. Szczególnie dokuczliwy był na ostatnich kilometrach przed metą i wielu z nas zmusił do spowolnienia tempa biegu. Mimo to udało mi się o ponad minutę poprawić swą życiówkę na dystansie półmaratonu. Wiem, że było też wielu innych którym się to udało.

Ludzi najechało się z Polski sporo. Byku przywiózł kilkunastu biegaczy Dystansu Kraków, byli też Człapaki z Gliwic, z Torunia: Kamus, Tadek Spychalski i Jurek Stawski, z Warszawy oczywiście kto żyw i biegający też przyjechał, zapamiętać i wymienić wszystkich miejsc wymienionych na koszulkach zawodników nie sposób. Ja z udziału w biegu jestem zadowolony, zwłaszcza że przed nim dokuczała mi nadwyrężona skipami łydka, którą Grześ Powałka sobie tylko znanym sposobem zneutralizował masażem w ostatnich sekundach przed startem.

Na zakończenie chciałbym zwrócić uwagę na jedno: odbiór imprezy przez wielu jej uczestników psuje trochę fakt, że jest to jeden z najdroższych półmaratonów w Polsce, przebija go chyba tylko Łowicz. Wpisowe w wysokości 30 zł przy wpłacie z kilkutygodniowym wyprzedzeniem i 40 zł bezpośrednio przed startem to zdecydowanie za dużo, zwłaszcza że impreza ma potężnego sponsora głównego, firmę Megal, a także wielu innych sponsorów wspomagających. Zdaje się, że w biegu na 5 km wpisowe było niewiele mniejsze, co już jest wręcz rażące. Może warto coś z tym zrobić następnym razem?