2010-11-22
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| Park linowy (czytano: 1832 razy)
No i doczekaliśmy się epizodu rodem z życia korporacji. Firma posłała nas na imprezę integracyjną do Wisły z przystankiem „Park linowy”.
Wjechaliśmy a ostatnie metry podeszliśmy w szary, wilgotny i smętny las. Zespół nam się od razu rozwarstwił. Większa połowa sromotnie podała tyły lub, jak kto woli, wycofała się na z góry upatrzone pozycje. Mniejsza połowa założyła uprzęże z asekuracją, kaski, rękawice. Upewniwszy się szybkim spojrzeniem na pierwsze zrobione zdjęcie, że w ochronnym toczku człowiek nie wygląda jednak jak idiota, zaczęłam się bawić. Carpe diem! Przyświecała mi zwykła dla mnie myśl: tego jeszcze nie było.
Przelazłam przez pierwszy wiszący most. Drugim etapem był zjazd po linie. Z poziomu ubitej ziemi rzecz wyglądała niegroźnie. Poza tym kilka lat temu zaliczyłam wszystkie trudniejsze zabawki na Praterze. Ale jak stanęłam na podeście i założono mi bloczek wzięłam głęboki oddech. Jakieś 4 metry nad ziemią, może z 30m liny opadającej w dół, ale instynkt samozachowawczy jest bardzo silny. Pomyślałam o koledze, który w wojsku był spadochroniarzem. Później przejście po zawieszonych w poprzek palach, kolejny most, jeszcze jeden zjazd pod innym katem nachylenia..
Druga tura szła o niebo sprawniej: automatyczne już przepinanie asekuracji na pętelkę i linę, zapinanie bloczka, głęboki przysiad na uprzęży, bo tak najpewniej się zjeżdża unikając okręcania..
W busie, wracając do hotelu, mężczyźni uparcie przeliczali, czy ktoś zaliczył trzy tury. Ale nie: dwa razy łatwiejsza lub łatwiejsza + trudniejsza. Poprzybijaliśmy „żółwiki”.
Dziś zajrzał do nas kolega z grupy aktywnych. Wyraźnie wyprzystojniał :-))
Blog moga komentować tylko Przyjaciele autora
jacdzi (2010-11-27,08:28): Skoro po przejsciu przez linowy tor przeszkod kolega wyprzystojnial to chyba sie wybiore.
Toya (2010-11-27,19:56): Chętnie wystąpię w roli eksperta od wizerunku ;-)
|
