Silny wiatr spowodował zwolnienie tempa mojego biegu, zwłaszcza na długich podbiegach. Na trasie przeżyłem kilka kryzysów, w tym najgłębszy na 27-28 kilometrze, przy najdłuższym ośmiokilometrowym podbiegu. Ten najgłębszy był spowodowany nie tylko narastającym zmęczeniem, lecz również przesileniem w podaży węglowodanów. Kryzys był tak głęboki, że myślałem o zejściu z trasy. Jednak wyzwolenie nadprzyrodzonych sił duchowych pozwoliło mi na przełamanie tego kryzysu i kontynuowanie maratonu w tempie, na względnie stałym poziomie, aż do ostatniego bardzo ostrego podbiegu - „ściany” 1 kilometr przed metą.

Pomimo bardzo trudnych warunków atmosferycznych, burzy piaskowej, trudnej trasy i głębokiego kryzysu, jestem bardzo zadowolony z osiągniętego wyniku. W czasie biegu maratońskiego w tej strefie klimatycznej zarejestrowałem na własnym organizmie wiele ważnych i unikatowych wyników badań dla teorii i praktyki sportowej. Będzie je można wykorzystać w kształceniu nowej generacji polskich trenerów przygotowujących do startu potencjalnych maratończyków w starszym wieku.

Tą droga chciałbym bardzo serdecznie podziękować za pomoc finansową, logistyczną i sprzyjającą atmosferę, tym wszystkim, którzy przyczynili się do realizacji nowatorskiego projektu naukowego w różnych strefach klimatycznych, na wszystkich kontynentach, sponsorowi Olimp Labolatories z Nagawczyny k/Dębicy, Władzom AWF we Wrocławiu, Zarządowi Klubu AZS AWF we Wrocławiu oraz Władzom miasta Wrocławia.

Jan Chmura