Kilkanaście lat temu, a dokładniej w 2002 roku, pewien niepozorny, niełysiejący, szczęśliwie żonaty chłopak z Torunia postanowił zorganizować maraton. Czarodziejskość tego pomysłu polegała na tym, że w tamtych czasach w Polsce nie było niczego takiego jak prywatne maratony. Młodzi tego nie pamiętają, ale w tamtych czasach żeby się upodlić biegowo trzeba było wystartować w jednym z zaledwie kilku biegów maratońskich: Warszawie, Wrocławiu, Gdańsku, Kędzierzynie-Koźli, Lęborku, Szczytnie i sam już nie pamiętam gdzie jeszcze.

No był hit. To było istne trzęsienie Ziemi. Już nie trzeba było czekać na terminy poważnych imprez biegowych, Tadeusz Spychalski pokazał, że można zrobić maraton podwórkowy, w parku, koło domu, wykorzystując do pomocy żonę, dzieci, sąsiadów oraz połapanych przypadkiem siatką na motyle przechodniów.

Był tłum. A potem ten tłum rozlazł się po całej Polsce i zaczął robić kolejne podwórkowe maratony. I tak to się wtedy właśnie zaczęło, a młodzi tego nie pamiętajo...

Pierwszy raz do Tadeusza Spychalskiego na maraton przyjechałem w 2003 roku, na drugą edycję jego Top-Cross maratonu. Było ciężko. Maraton do dziś rozgrywany jest na 32 (czy 33 - do dziś nie wiem!!!) pętlach w jednym z toruńskich parków. Każda pętla ma po nieco ponad 1300 metrów długości. Mało, ale wystarczająco by zmieścić dwa podbiegi w tym jeden 200-metrowej długości. Zwłaszcza ten jest strasznie... upierdliwy. I tak właśnie opisałem wówczas ten maraton: 33 UPIERDLIWCE

Nazwa się przylepiła, i do dziś wszyscy wiedzą, że w Toruniu podbiega się pod Upierdliwca. Wszyscy... poza młodymi, bo oni tego nie pamiętajo...

Do maratonu przylgnęła jeszcze jedna tradycja: to tutaj wielu biegaczy organizuje swoje jubileusze. Setny, dwusetny, a początkujący także pięćdziesiąty maraton. Było już tyle tych tradycji, że nie odważę się wyliczać - jeszcze kogoś pominę i będzie wstyd. Także ja miałem swój: to tutaj dwa lata temu pobiegłem swój setny maraton, za co dostałem od Tadka i jego lokalnych ziomków wielki puchar. Stoi na honorowym miejscu!!!

Lata jednak mijają niepowstrzymanie. Tadeuszowi sypnęły się w międzyczasie siwe włosy, urósł brzuch, biedak ledwo pamięta co wczoraj jadł na obiad... Lata lecą, ale młoda wciąż jest jego żona Alinka. JAK ONA TO ROBI ??? W minioną sobotę miałem okazję wystartować w jego kolejnym jubileuszu: 400 maratonie Tadeusza Spychalskiego. Niech to szlak, kiedy on to nastukał...

Nie martwta się jednak ludzie. Dla tych, którzy nie mogli, Tadeusz przygotował rezerwowy termin - w tą sobotę, 6 sierpnia. Znowu biegane będzie w Toruniu. Kto jeszcze ze znanych Wam organizatorów robi maraton w dwóch terminach, bo "może komuś pierwszy nie pasuje"? No kto? Kto? KTO ???

Zapraszam Was na rozmowę, którą odbyłem z Tadeuszem na pierwszej pętli jego maratonu. I ani słowa o Lęborku! Co się wydarzyło w Lęborku przed maratonem, zostało w Lęborku :-)