2014-05-28
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| Rekonesans przed „Jurajskim” (czytano: 1452 razy)
O półmaratonie Jurajskim myślałam już rok temu, właściwie każdy biegacz, którego znam już go przebiegł, więc tak jakoś naturalnie w planach na ten rok „Jurajski” musiał się znaleźć.
Im bliżej tego biegu, tym rósł jakiś niepokój, bo komu bym nie mówiła, że zapisałam się do Rudawy, to każdy komentował podobnie: „o tak, świetny bieg, ale uważaj, bo do łatwych nie należy, świetna atmosfera, ale ciężka trasa, i te upały na odkrytym asfalcie…” W sumie znam dolinki podkrakowskie i miejsca, przez które przebiega półmaraton, ale pomyślałam, że dobrze byłoby jednak zrobić rekonesans choćby kawałka tej trasy i przekonać się co mnie czeka.
Zaplanowaliśmy więc z naszą grupą treningową „Niepodległościowej 11”, że zrobimy sobie takie małe rozpoznanie i przebiegniemy połowę z „połówki Jurajskiego”.
Jako że pogoda była "po burzy", powietrze przejrzyste, nie doskwierał upał, warunki treningowe można określić jako idealne, tak samo jak towarzystwo, które mnie zapoznawało z trasą. Biegłam z naszą trenerką Wiolą, która w weekend pokonała Kierat – ekstremalny maraton pieszy, więc dodatkowo urozmaiciła nam tą godzinkę biegu relacją ze 120 kilometrów, dołączył do nas też z Wiesio, doświadczonym biegacz, który Jurajski „zaliczył’ już 5 razy, więc znał każdy zakręt i każdą uliczkę, która prowadziła do mety.
Wybiegliśmy z Kobylan, od razu pod górkę, ale jak zaznaczyli moi towarzysze, górki jakie spotkamy na tym etapie będą należały do tych łatwiejszych, bo najgorszy kawałek to ponoć 9-10 kilometr, a my zaczęliśmy od jedenastego. Taka taryfa ulgowa, żebym się nie zraziła…
Wiem, że na pewno nie będzie nudno, raz z górki, raz pod górkę, małe mostki, krajobrazy sielskie, koniki i krówki, kaczki na drodze (nie wiem czy je zobaczę w trakcie biegu). Wiesiu raz po raz opowiadał czego należy się za chwilę spodziewać, gdzie można liczyć na wodę i na ciasto od gospodyń wiejskich, pokazał mi też po drodze sklep, w którym ponoć wielu biegaczy robi zakupy….Nie powiedział tylko, czy kupuje się na „zeszyt”, czy trzeba mieć ze sobą gotówkę… Zwrócił też moją uwagę na skałę na rozwidleniu dróg w dolinie, jedyną ponoć na trasie biegu, w końcu nazwa półmaratonu zobowiązuje i choć jedna skała musi być.
Do Rudawy dobiega się szybko, ale napis „Rudawa” nie oznacza, że meta tuż tuż. Wiola mnie uprzedziła, by jeszcze nie rozwijać skrzydeł na finisz, bo najpierw cmentarz, potem poczta, a tam niby słychać już jak inni wbiegają na metę, ale w parę uliczek trzeba jeszcze zawinąć, no a potem jeszcze słynny mostek na wiadukcie i dopiero długa prosta na 500 m.
Tak więc wizualizacja biegu jest, instrukcje od doświadczonych kolegów przekazane, formalności rejestracyjne dokonane. Oswoiłam się z klimatem trasy , czekam więc niecierpliwie na 8 czerwca i na tą niepowtarzalna atmosferę, o której krążą już legendy:-)
Blog moga komentować wszyscy zalogowani czytelnicyDodaj komentarz do wpisu
Mahor (2014-05-28,17:25): Ogrom pracy wykonany.Pozostał tylko drobiazg, zaliczyć start i metę. Powodzenia!
kokrobite (2014-05-28,22:15): Ech, biegało się w Jurajskim. Nawet życiówkę na nim zrobiłem, do dziś aktualną. Teraz też była szansa, że w nim polecę. Ale łydka strzeliła i szlag trafił ten plan. Będę więc za Ciebie kciuki trzymał niezwykle mocno.
jacdzi (2014-05-29,06:48): Swintuszku!!! Co Ty wypisujesz, "zaliczyl piec razy", ""Wiola"... No ale wszystko co ludzkie nie jest mi obce.
Do Rudawy widze juz jechac nie musisz, zloty medal juz jest :-)
mamusiajakubaijasia (2014-05-29,14:06): Pobiegnij Jurajski koniecznie! Naprawdę warto :)
aspirka (2014-05-29,23:44): Pobiegnę pobiegnę:-) Nie mogę się doczekać!
|
