Turystyka i bieganie od kilku lat idą ze sobą parze. Coraz więcej osób łączy swoje pasje podróżnicze i biegowe. Wynika z tego wiele przygód czego dowody mamy w dużej ilości artykułów opisujących je w naszym portalu.

Ludzie wyznaczają sobie coraz to nowe cele, które mogą być motywacją do uprawiania biegania. Dla niektórych motywacją są rekordy życiowe, dla innych chęć zrzucenia kilogramów jednak dla bohatera naszego wywiadu motywacją było pobicie Rekordu Polski. Rekordu dosyć dziwnego, by w ciągu roku przystąpić do klubu „7 kontynentów”, czyli osób, które przebiegły maraton na 7 kontynentach. W tym elitarnym gronie w obecnej chwili znajdują się 3 osoby: Bogdan Barewski, Robert Celiński i bohater naszego wywiadu Jarosław Rajtar.

J.R. - Jarosław Rajtar
P.B. – Piotr Bętkowski

J.R. Jestem prywatnym przedsiębiorcą z Krakowa. Obecnie mieszkam w przeuroczej okolicy nieopodal Parku Ojcowskiego. Sport od zawsze był obecny w moim życiu, przez 17 lat uprawiałem piłkę ręczną z krótkim epizodem w reprezentacji Polski. Po rozbracie z piłą na kilka lat usiadłem za biurko i przytyłem ok 30 kg... Bieganie to jedyna rzecz jaka pomogła mi wrócić do dawniejszej dyspozycji. W ciągu 12 miesięcy zrzuciłem 40 kg. Obecnie bieganie to jedna z moich pasji. Mam 36 lat, 3 dzieci: Angelikę 15lat, Kubusia 7 lat, i Patrycję 2 lata. Z żoną Kasią jesteśmy razem od 18 lat.

P.B. Skąd pomysł by przebiec maratony na 7 kontynentach?

J.R. Dwa lata temu, podczas podróży do Oslo, przeczytałem w magazynie pokładowym o Richardzie Donovanie, który przebiegł 7 maratonów na 7 kontynentach w ciągu .... 5 dni!!. Ponieważ lubię widzieć określony cel we wszystkim co robię, a właśnie rozpoczynałem swoją biegową przygodę, postanowiłem zrobić coś na miarę rekordu Polski. Okazało się iż 7 maratonów na 7 kontynentach nikt w Polsce jeszcze nie przebiegł w ciągu jednego roku. Podróże są jedną z moich wielkich pasji, a zdobycie w ciągu roku 7 kontynentów to przecież marzenie prawie każdego z nas.

Nie jestem właściwie jeszcze gotów na zrobienie jakiejś głębszej analizy tego co przeżyłem, nadal czuję się jak pięknej bajce która trwa. Musi minąć jeszcze trochę czasu nim dokonam podsumowania, wybiorę najlepszy maraton, największą przygodę.....

P.B. Czym jest elitarny klub ludzi przebiegających maratony na wszystkich kontynentach?

J.R. Aby zrozumieć "klub 7 kontynentów" należy poznać ludzi którzy tego dokonują. Jestem pod wielkim wrażeniem tych wszystkich pozytywnie zakręconych wariatów, których spotkałem podczas ostatniego maratonu na Antarktydzie. Podczas 2 tygodniowego pobytu stanowiliśmy jedną wielką międzynarodową rodzinę, pasjonatów biegania. Wybierając się na tam, właściwie 100% uczestników zalicza ten maraton do kolekcji 7 kontynentów.

P.B. Ile osób do tej pory jest w tym klubie i kto zajmuje się ich
weryfikacją?

J.R. Obecnie jest to 49 osób. Weryfikacją zajmuje się Irlandczyk Richard Donovan.

P.B. Jesteś pierwszym Polakiem któremu udało się przebiec 7 maratonów na 7 kontynentach w rok. Dołączyłeś zatem do Roberta Celińskiego i Bogdana Barewskiego jako nasz reprezentant w tym elitarnym gronie.

J.R Zarówno Bogdan jak i Robert biegli maraton na Antarktydzie na półwyspie Króla Jerzego. Ice Maraton w którym ja uczestniczyłem to coś zupełnie innego. To zdecydowanie najtrudniejszy maraton w takich warunkach. Jednakże cieszę się niezmiernie iż udało mi się zostać tym trzecim :)

P.B. W jakich biegach udało Ci się wystartować w tym czasie?

J.R.
styczeń - Marrakesz - Maroko - Afryka
luty - Fort Worth - Texas - USA - Ameryka Północna
kwiecień - Nagano - Japonia - Azja
czerwiec - Tromso- Norwegia - Europa
sierpień - Adelaide - Australia
październik - Buenos Aires - Argentyna - Ameryka Południowa
grudzień - Patriot Hills - Antarktyda

P.B. Start w tylu różnorodnych imprezach to również wiele przygód. Która utkwiła Ci najbardziej w pamięci?

J.R. Każda podróż to kilka niesamowitych przygód. Wymienię dwie. Norwegia. Moj 6 letni wówczas syn, zakończył udział w swoim biegu na 1,6 km i razem z żoną oczekiwali na zakończenie mojej rozgrzewki przed maratonem. W tym czasie obok nich stanął pewien mężczyzna z 4-5 letnią dziewczynką. Mój syn zaczął się z nią bawić, rzucali sobie piłeczką... Kiedy podbiegłem do nich żona powiedziała że ten mężczyzna to musi być ktoś znany ponieważ większość ludzi robi mu zdjęcia. Popatrzyłem na niego i stwierdziłem, że to zapewne jakiś słynny norweski sportowiec. Jakież było moje zdumienie nazajutrz, kiedy lokalne gazety na pierwszej stronie pokazywały zdjęcie właśnie tegoż mężczyzny z dzieckiem na ręku. Okazało się iż było .... król Norwegii z najmłodszą księżniczką... Niewiarygodne....

Japonia. Do startu mam ok. 10 km więc biorę taksówkę. Jestem w dresie z napisem Poland i orzełkiem na piersi. Taksówkarz znający zaledwie kilkanaście słów po angielsku, pyta mnie najpierw skąd jestem, a następnie oddaje mi swoje śniadanie i pokazuje na migi że tego dnia ja będę potrzebował więcej energii niż on. Ze wzruszenia nie wiedziałem jak bardzo dziękować za ten gest....

P.B. Dla wielu osób to czego dokonałeś to odległe marzenie. Jakich rad byś im udzielił?

J.R. Każdy sportowiec wie doskonale iż cele należy stawiać sobie bardzo realistyczne. Jeśli sobie coś zaplanujemy i tego nie jesteśmy w stanie zrealizować może nas to długotrwale zniechęcić. Nie chodzi w tym wszystkim o dokonanie rzeczy niemożliwych. Musimy umieć się cieszyć ze swoich osobistych sukcesów, nawet tych z pozoru niewielkich, jednakże okraszonych ciężką pracą. Tylko tedy wg mnie możemy czuć się zrealizowani.

P.B. Co było najtrudniejsze w osiągnięciu celu?

J.R. Najtrudniejsze było zaplanowanie każdego maratonu aby odbywał się mniej więcej 2 miesięcy po poprzednim, oraz aby każdy wyjazd jak najmniej kolidował z moimi obowiązkami w pracy. Potem okazało się iż koszty tego przedsięwzięcia były na tyle wysokie iż poważnie zastanawiałem się nad rezygnacją z ostatniego maratonu na Antarktydzie. Jednakże dopiąłem celu. Wszystko się pomyślnie zakończyło.

P.B. Jakie będzie Twoje następne wyzwanie?

J.R. Jeśli będą regularne loty wycieczkowe na księżyc, to zapewne będę pierwszy, który tam pobiegnie maraton:) a Tak poważnie to planuję teraz odwiedzić moich przyjaciół w Stanach Zjednoczonych, Australii, Holandii i Danii i tam wziąć udział w zawodach. W niedalekiej przyszłości planuję przebiec maraton w Atenach i w Chinach po murze...

P.B. Jak wypadają Polskie maratony na tle tych w których uczestniczyłeś?

J.R. W Polsce biegłem jedynie w maratonie w Krakowie. Organizacja niczym nie odbiega od innych na całym świecie. Jednakże moje bieganie ma trochę inny sens niżby się wydawało. Robię to przede wszystkim dla moich dzieci, którym chcę pokazać na czym polega systematyczne dochodzenie do celu. Myślę, że mi to się udaje. Moja najstarsza córka Angelika jest w ostatniej klasie gimnazjum, od 3 lat ma świadectwa z paskiem, jej pasją jest matematyka, malowanie, rysunek. Myśli o studiowaniu architektury. Mój 7 letni syn Jakub jest łyżwiarzem figurowym, regularnie staje na podium w zawodach.

Przebiegł w USA 5 km w 31 minut a w Norwegii 1,6 km będąc w pierwszej 20stce. Najmłodsza 2 letnia córka Patrycja nie chodzi tylko ciągle biega. Żona pytając ją, dlaczego tak ciągle biega a nie chodzi, odpowiada że lubi:)! A teraz odpowiem dlaczego nie biegam w Polsce, ponieważ aby mój syn mógł przebiec minimaraton w Krakowie, musiałem okłamać organizatorów że ma 12 lat.... Na zachodzie dzieci mogą biegać bez żadnych ograniczeń wiekowych. A dla mnie sens jest tylko wtedy gdy mogę uczestniczyć w imprezie wraz z rodziną.

P.B. Jakie są orientacyjne koszty Twojego osiągnięcia i jak udało Ci się to połączyć z pracą i rodzinną?

J.R. Najdroższy maraton to oczywiście ten na Antarktydzie. Wpisowe kosztuje 16,5 tys. USD. Do tego trzeba dolecieć na własny koszt do Punta Arenas W Chile. Reszta Maratonów to kilkaset zł za wpisowe plus samoloty i hotele. Nie chcę robić finansowego podsumowania:) W 3 maratonach towarzyszyła mi rodzina. Przeloty do Australii, Ameryki Południowej to właściwie spędzenie większości czasu na lotniskach i w samolotach. Było by to zbyt wyczerpujące dla małych dzieci więc kibicują mi w domu w specjalnie na tą okazję przygotowanych koszulkach 7 kontynentów.

P.B. Proszę o krótki opis Twoich biegów.

Afryka?

J.R. Pierwszy najważniejszy maraton w Marrakeszu niestety 2 tygodnie przed startem wypadł mi dysk kiedy na stojąco ubierałem skarpetki!! (Odradzam!!) Cudem doprowadzono mnie do stanu urzywalności biegowej, jednakże mięśnie ud nie wytrzymały i zamiast rekordu przybiegłem w 3h50min. Wspaniałe ośnieżone góry Atlas, idealna temperatura, ok 10-12 stopni.

P.B. Azja?

J.R. Japonia. Wiosna, piękna pogoda, kwitnące sady wiśniowe i finisz na stadionie Olimpijskim. Do tego wzorowa organizacja i kibice na całej trasie. Czas ok. 3h50min

P.B. Europa?

J.R. Tromso, Norwegia. Start tego maratonu ok 21.00 Odbywa się on w dzień św. Jana, czyli najdłuższy dzień w roku. Wtedy za kołem podbiegunowym słońce nie zachodzi w ogóle. Temperatura ok 2-4 stopni. Czas 3h45min.

P.B. Ameryka Południowa?

J.R. Buenos Aires... Argentyna. Start spod stadionu River Plate w deszczu i burzy, połówka przy stadionie Boca Juniors, tam gdzie karierę zaczynał Boski Diego Armando Maradona. Czas 4h10 min

P.B. Ameryka Północna?

J.R. Texas, USA. Zaskakująca temperatura, nawet jak na luty, ok 0 stopni. Do 15 km ręce mam zamarznięte. Wspaniali organizatorzy. Byłe jedynym reprezentantem spoza USA. Dlatego zapewne organizatorzy robili wszystko abym ja i moja rodzina czuł się jak w domu:) Pobijam swoją życiówkę 3h39min.

Antarktyda Najtrudniejszy i najcięższy maraton w jakim brałem do tej pory udział. -30 stopni, 15 cm śniegu w którym grzęźniemy. Po połówce jestem na 3 miejscu, niestety zbyt mocno rozpocząłem, odwodniłem się i po 25 kilometrze musiałem się położyć w namiocie aby dojść trochę do siebie. Finiszuję na 8 pozycji z czasem 8h01min. Ostatnia osoba dociera po 28 godzinach od startu!!

P.B. Australia i Oceania?

J.R. Australia, Adelaide. Zaskoczenie to wielki ulewny deszcz przez cały pobyt, i zaledwie 8 stopni. Ale tak wygląda zima (sierpień) w południowej Australii. Czas 3h55min