2015-07-04
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| 1 x Śnieżka = 1/3 x Mont Blanc (Dystans Mini) (czytano: 1530 razy)
[ ] Dzień przed imprezą pomyślałem sobie jak to ma wyglądać. Start na 600 m npm. a po 9k mam być na 1600. Jeśli nie wierzyłem, że od samej myśli potrafią rozboleć nogi, to właśnie do wczoraj. Skoro myśl wywołała autentyczny ból to tak samo szybko pojawił się wniosek. Głowa. Tu jest rozwiązanie. Wdech, wydech, kilka razy. Bólu nie ma. Do jutra.
[ ] 1k - spoglądam do góry: Tam !?! To było ostatnie spojrzenie w górę przez kolejne sześć. 3k - Sowia Dolina kusi łagodnością, wciąga powabem, nęci rozkosznie ale ja wiem, to teraz trzeba wejść odważnie a jednak powoli, zdecydowanie ale z rozwagą. 5k - Sovi Sedlo i łapię prawdziwy rytm - Jelenkę mijam jak nigdy przedtem, z niekłamaną rozkoszą mimo widma prawdziwych (dosłownie) schodów na Czarną Kopę. 7k schody jak szybko się pojawiły (tym razem również w przenośni), tak samo szybko znikły. Czarny Grzbiet rozpoczyna szczytowanie. Jest c u d o w n i e . Jest przestrzeń. Jest pęd. Są żagle i jest wiatr! 9k - napędzony Słońcem kończę szczytowanie, najcięższe za mną (podbiegi), najgrorsze przede mną (zbiegi). 13k - póki co nie jest źle, całkiem fajnie, ale też póki co jest łagodnie. 14k - jest fatalnie, każdy krok jest ważny. Droga przestaje być sobą - zamienia się w... hm, koszmar rowerzysty to mało powiedziane. Rozpoczynam rozmowę z sobą na głos - bez krempacji. Dyskusja wątpiącego ze zwycięzcą: Niby wszystkie zakładane czasy złamane. Jest dobrze, nic nie boli. Ale łapię stres. Lęk przed sukcesem. Pierwszy raz to odczuwam choć nie od dziś wiem że to istnieje. Przed czym lęk zapytasz? Przed zwycięstwem. Nad kim? Nad wątpiącym. Nad zbyt ostrożnym. Nad przegrywającym! 17k - cały czas w dół - chwilowe wypłaszczenia ukazują skalę zmęczenia. Galareta zamiast mięśni! Metę przekraczam bez zachwytu, wyczerpany długim jej wyszukiwaniem oczyma zmęczonymi wodzeniem po karpaczowym deptaku. Jednak to tylko moment. Wszystko wraca po chwili. Wszystkie złe myśli lądują w koszu. Nadmiernie wykorzystuję kurtynę wodną tuż za metą. W mgnieniu oka przywraca mnie do świata żywych. Obfity punkt odżywczy równie szybko uzupełnia utracone pokłady energetyczne. Spotkania ze znajomymi bezcenne. Karkonosze Express. Droga powrotna, mimo że okrężna, mija o wiele szybciej niż dojazd. Jest o wiele lepiej. Góry Olbrzymie.
[ ] Wracam tu niebawem!
Blog moga komentować wszyscy zalogowani czytelnicyDodaj komentarz do wpisu |
